Νέα μελέτη υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι επιλέγουν να δείξουν ενσυναίσθηση προς τους άλλους 6 στις 10 φορές. Ενσυναίσθηση είναι το να βάζουμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων και να καταλαβαίνουμε το πώς νιώθουν. Είναι πολύ σημαντική στη λήψη αποφάσεων αλλά και στο πώς λειτουργούμε κοινωνικά. Αν και πολλοί υποστηρίζουν ότι αυτή η στάση μπορεί να ξεπεράσει τη λογική και να μας οδηγήσει σε πράξεις που δεν είναι προς όφελός μας, είναι ωστόσο ένα σημαντικό στοιχείο στο να συνδεόμαστε και να βοηθάμε τους άλλους. Η έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια όμως δείχνει ότι για τους περισσότερους ανθρώπους, η ενσυναίσθηση απαιτεί πολλή ψυχική ενέργεια, ακόμα και αν αυτή η πράξη προκαλεί μόνο θετικά συναισθήματα.

Αν και έχει αποδειχθεί ότι η ενσυναίσθηση είναι εν μέρει γονιδιακή, είναι σίγουρα και μία επιλογή που κάνουμε απέναντι στους άλλους. Στη δεκαετία του 90, οι επιστήμονες ανακάλυψαν εγκεφαλικά κύτταρα που ‘ανάβουν’ όταν βλέπουμε και ακούμε τις συμπεριφορές των άλλων. Πιστεύεται ότι αυτοί οι νευρώνες βοηθούν τους εγκεφάλους μας να μιμηθούν ο ένας τη συναπτική δραστηριότητα του άλλου και να νιώσουμε ό,τι οι άλλοι.

Κατά τη διάρκεια της μελέτης, αναλύθηκαν 1.200 άνθρωποι όπου τους παρουσιάστηκαν εικόνες με χαρούμενους και στενοχωρημένους ανθρώπους. Όταν τους ζητήθηκε να περιγράψουν τα συναισθήματα που έβλεπαν, έκαναν μία ψυχρή περιγραφή. Και όταν εξετάστηκαν ως προς την αποφυγή της ενσυναίσθησης, είπαν ότι αυτό θα χρειαζόταν πολλή εγκεφαλική λειτουργία εκ μέρους τους και δεν ήθελαν να μπουν σε αυτήν τη διαδικασία. Το πιο ενδιαφέρον σημείο είναι ότι οι συμμετέχοντες έδειξαν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση όταν οι ερευνητές τους είπαν ότι είναι καλύτεροι σε αυτό, συγκριτικά με την πλειοψηφία των υπολοίπων.

‘Αν μπορούμε να αλλάξουμε τα κίνητρα των ανθρώπων και να τους στρέψουμε προς το νοιάξιμο για το συνάνθρωπο, αυτά θα ήταν πολύ καλά νέα για την κοινωνία’, είπε ο επικεφαλής της έρευνας και ψυχολόγος του Πανεπιστημίου της Πενσυλβάνια, Δρ. Ντάρυλ Κάμερον. Η ενίσχυση της αυτοπεποίθησης είναι πιο αποτελεσματική μέθοδος από το να πείθουμε τους ανθρώπους ότι δεν πρόκειται να στενοχωρηθούν με τη στενοχώρια των άλλων.