Για την καθημερινότητά του στην καραντίνα μίλησε ο Γιώργος Καραμίχος, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ζει και εργάζεται στο Λος Αντζελες.

View this post on Instagram

New headshots. Shaved or not? By amazing photographer as best friend @sha_har 🙏🏻🙏🏻🙏🏻 brother! #headshots #actorslife #hollywooddreams #gratitude #bye2019

A post shared by Yorgos Actor/director (@yorgoskaramihos) on

Η ζωή στην Αμερική

Ο ηθοποιός μίλησε για την ολιγωρία της κυβέρνησης Τραμπ να πάρει μέτρα κατά του κοροναϊού, ενώ είπε ότι όσοι είναι από την Ευρώπη, έχουν μπει σε καραντίνα εδώ και καιρό από μόνοι τους.

«Πρέπει να εστιάσουμε στους νέους γιατί αυτοί θα αποτελέσουν τους ανθρώπους που θα μιλήσουν στο μέλλον σε μια αντίστοιχη πανδημία» είπε ο Γιώργος Καραμίχος.

«Οι δρόμοι είναι άδειοι, σε σχέση με την καθημερινότητα στο Λος Άντζελες»

«Είμαι καλά, είμαι σχεδόν τρεις εβδομάδες σε καραντίνα. Οι δρόμοι είναι άδειοι, σε σχέση με την καθημερινότητα στο Λος Άντζελες. Στα σούπερ μάρκετ, την πρώτη εβδομάδα υπήρξε πολύς πανικός και άγχος αλλά τώρα είναι πολύ χαλαρά, βρίσκεις όλα τα προϊόντα. Τα μαγαζιά στους δρόμους είναι όλα κλειστά. Σαν να είναι σκηνή από ταινία καταστροφολογίας», δήλωσε ο Γιώργος Καραμίχος.

«Μου λείπει η Ελλάδα και οι γονείς μου»

«Ντρέπομαι που θα το πω αλλά νομίζω ότι η καραντίνα ήταν απαραίτητη για όλους μας, για όλον τον πλανήτη. Να καθίσουμε, να σκεφτούμε, να δούμε τι γίνεται. Πρώτη φορά έχω τόσο χρόνο να διαβάσω το βιβλίο που ήθελα, να δω τις σειρές που ήθελα, να παίξω με το παιδί μου.

Τα παιδιά είναι ευτυχισμένα. Και ο δικός μου ο γιος και τα παιδιά που μιλάω είναι ευτυχισμένα γιατί έχουν χρόνο με τους γονείς τους», πρόσθεσε ο αγαπημένος ηθοποιός, τονίζοντας ότι «σκέφτηκα να γυρίσω στην Ελλάδα αλλά επειδή μας πρόλαβε το γεγονός, τώρα δεν έχει νόημα. Ναι, μου λείπει η Ελλάδα, μου λείπει το φαγητό στην Ελλάδα, μου λείπουν οι γονείς μου που τους σκέφτομαι. Μαμά, μπαμπά αν με βλέπετε, είμαι μαζί σας όλο το 24ωρο και σας σκέφτομαι.

Οι γονείς μου είναι πολλές εβδομάδες κλεισμένοι στη Βέροια, δεν έχουν βγει, με το καλαθάκι πηγαίνουν η αδελφή μου και ο αδελφός μου και τους πηγαίνουν πράγματα. Φοβούνται αλλά είναι άνθρωποι από χωριό και αν κάτι έχουν μάθει μεγαλώνοντας σε χωριά είναι ό,τι και να γίνει, με κάποιον τρόπο επιβιώνουμε».