O Νίκος Κοκλώνης δεν δίστασε να μιλήσει για την δύσκολη περίοδο που βίωσε στα οικονομικά του λίγα χρόνια πριν στο περιοδικό Down Town.
«Βρέθηκα στο μηδέν, ταπί»
«Δεν υπολόγιζα -και ήταν λάθος μου- ότι στη δουλειά για να πετύχεις πρέπει να κάνεις συμμαχίες. Ήμουν εντελώς αντίθετος με αυτό. Όταν αρνήθηκα να συμμετέχω σε επαγγελματικές ομάδες του ταξιδιωτικού χώρου, ανταγωνιστές κατάφεραν και μου έκλεισαν την άδεια έκδοσης εισιτηρίων για κάποιες χώρες. Από εκεί ξεκίνησε η κρίση που οδήγησε στην καταστροφή (…)Τελικά αποφάσισα να την πουλήσω σε Κινέζους επενδυτές, με τον όρο πως θα παρέμενα στη διοίκηση. Βρήκαν ένα παράθυρο στη συμφωνία, με απέλυσαν, έκλεισαν τα γραφεία της Ευρώπης και βρέθηκα στο μηδέν, ταπί».
«Δεν είχα ούτε ένα ευρώ στην τσέπη για να πάρω το λεωφορείο, να πάω να κάνω ραντεβού. Δεν ήθελα να το αντιληφθούν οι γονείς μου, έτσι ούτε που μου πέρασε από το μυαλό να δανειστώ χρήματα από εκείνους. Είχα φτάσει σε έναν πάτο συναισθηματικό, ψυχολογικό, επαγγελματικό. Και εκεί ταρακουνήθηκα», εξομολογείται ο Νίκος Κοκλώνης.
«Ο Τρύφωνας Σαμαράς μου στάθηκε στα δύσκολα»
«Για ένα διάστημα, έμεινα με την τότε σχέση μου σε ένα μικρό διαμέρισμα 60τ.μ. στο Κερατσίνι. «Αγάπη μου, δεν με νοιάζει που τα χάσαμε όλα. Με νοιάζει να είμαστε οι δυο μας καλά και ας τηγανίζουμε γαύρο», έλεγα και ήμουν και πολύ χαρούμενος. Εκείνος ο γαύρος άξιζε πολύ περισσότερο από το πιο γκουρμέ δείπνο στο πιο ακριβό εστιατόριο του κόσμου.Αυτό το κοινότοπο που λένε όλοι πως «Τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία», ισχύει. Για μένα εκείνο το διαμέρισμα των 60τ.μ. στο Κερατσίνι ήταν η καλύτερη βίλα του κόσμου. Γιατί συναισθηματικά ήμουν μια χαρά… Θυμάμαι ποιος μου στάθηκε στα δύσκολα. Όταν χρειάστηκα τη στήριξή τους, την ηθική κυρίως, ελάχιστοι στάθηκαν δίπλα μου. Είμαι δοτικός άνθρωπος, και το βρακί μου μπορώ να σου δώσω αν μου το ζητήσεις. Απογοητεύτηκα όταν οι φίλοι μου, ειδικά από τον επιχειρηματικό χώρο, εξαφανίστηκαν. Εκεί που κάθε μέρα επιδίωκαν να συναντηθούμε, ξαφνικά ούτε τηλέφωνο. Το ίδιο και celebrities που μέχρι να χάσω την AirFast παρακαλούσαν κοινούς γνωστούς να τους καλέσω στα parties μου. Όταν ανέκαμψα οικονομικά, επανήλθαν όλοι, όμως εγώ δεν είμαι ο ίδιος Νίκος. Θυμάμαι ποιος μου στάθηκε στα δύσκολα. Όπως ο Τρύφωνας Σαμαράς και δυο-τρεις ακόμα φίλοι».
