«Less is More» (το λιγότερο είναι περισσότερο), μια φράση που υιοθετήθηκε το 1947 από τον αρχιτέκτονα Ludwig Mies van der Rohe και αφορούσε την αρχιτεκτονική κτιρίων. Αργότερα αυτή η μινιμαλιστική τάση εφαρμόστηκε και στην τέχνη καθώς και στη μόδα, σε ό,τι δηλαδή αφορά τον άνθρωπο και την καθημερινή του λειτουργία.
Αλλά μήπως και ο ίδιος ο άνθρωπος δεν είναι μια μορφή ζωντανής και εξελισσόμενης τέχνης; Ενα «αρχιτεκτονικό» ψυχοσυναισθηματικό δημιούργημα μάθησης, αίσθησης και βιωματικής εμπειρίας;
Από πολύ νωρίς στη ζωή μας «μαθαίνουμε» ό,τι χρειάζεται να κάνουμε περισσότερα (διάβασε περισσότερο, ασκήσου περισσότερο, προσπάθησε περισσότερο) αργότερα, μεγαλώνοντας, να έχουμε περισσότερα (δούλεψε περισσότερο, κέρδισε περισσότερα χρήματα, κατάκτησε περισσότερο κύρος, κ.λπ.), αλλά δυστυχώς δεν διδασκόμαστε να είμαστε περισσότερα (να είσαι περισσότερο άνθρωπος και όχι εκτελεστικό και παραγωγικό «ρομπότ», να είσαι περισσότερο συντονισμένος με την ουσία του εαυτού σου, να είσαι περισσότερο ειλικρινής και αυθεντικός στο συναίσθημά σου και το βίωμά σου να έχει αξία για σένα και όχι να στοχεύει στην αποδοχή των άλλων ή στην αποφυγή της «απόρριψης», να βρίσκεις και να έχεις περισσότερο νόημα σε αυτά που κάνεις και να είσαι ευτυχισμένος μέσα σου ανεξάρτητα από το τι συμβαίνει έξω).
Το πιο σημαντικό λοιπόν και σε αυτό που πρέπει να σταθούμε είναι ότι: Δεν μαθαίνουμε να «αφαιρούμε» όλα όσα δεν χρειαζόμαστε τόσο σε πρακτικό/υλικό επίπεδο όσο και σε ψυχοσυναισθηματικό, αντιθέτως προσπαθούμε να προσθέσουμε κι άλλα, θεωρώντας λανθασμένα ότι βάζοντας περισσότερα θα είμαστε πιο ολοκληρωμένοι, πιο «γεμάτοι», πιο ευτυχισμένοι.
Η παγίδα
Και κάπως έτσι υφαίνουμε τον ιστό της ζωής μας και «παγιδευόμαστε», εγκλωβιζόμαστε και ασφυκτιούμε μέσα σε ένα κουκούλι που θεωρητικά πιστεύαμε ότι θα είμαστε ασφαλείς και ευτυχισμένοι.
Συνεχίζουμε να υφαίνουμε το νήμα που πιστέψαμε ότι θα μας οδηγήσει στην Ιθάκη, μα στον δρόμο δυσκολευόμαστε, ίσως ακριβώς γιατί χρειάζεται να αλλάξουμε ρότα.
Χρήσιμο και ωφέλιμο θα ήταν να μετακινηθούμε από τα πρέπει, τις υποχρεώσεις, τα καθήκοντα και τις προθεσμίες που μας πνίγουν προς τα θέλω μας και το τι πραγματικά μας ικανοποιεί και μας ανακουφίζει αληθινά και όχι επίπλαστα και μαθησιακά εμπεδωμένα.
Τα αισθήματα ουσιαστικής – και όχι πρόσκαιρης – ικανοποίησης, ευχαρίστησης, εμπιστοσύνης, σκοπού και αμοιβαιότητας με τον εαυτό μας και το περιβάλλον μας αποτελούν καλές ενδείξεις ότι είμαστε στον σωστό δρόμο. Η καλλιέργεια και εξέλιξη της διανοητικής μας ικανότητας καθιστά το άτομο ικανότερο να μαθαίνει και να χρησιμοποιεί τις πληροφορίες, ώστε να βελτιώνει την ποιότητα της καθημερινής ζωής και της μέγιστης λειτουργικότητάς του.
Δεν «καταναλώνω» αφελώς είτε πληροφορίες είτε προϊόντα που υπόσχονται ψευδώς ευφορία ή «λύση» στο υπαρξιακό μου κενό και αδιέξοδο. Επιλέγω τι πραγματικά χρειάζομαι και όντως αυτό θα με εξυπηρετήσει στον σκοπό μου.
Η ικανότητα ενός ατόμου να θεμελιώνει ένα σύστημα αξιών προσαρμοσμένων στην εκάστοτε φάση ζωής του και να πράττει σύμφωνα με τις πεποιθήσεις του, καθώς επίσης και να θέτει και να επιτυγχάνει σημαντικούς και εποικοδομητικούς στόχους για τη ζωή, αποτελούν σημαντικές παραμέτρους στην ελαχιστοποίηση των αρνητικών και στην αύξηση των θετικών επιλογών του.
Ετσι αυξάνει τις πιθανότητες επιτυχίας και ικανοποίησής του.
Αποσυμφόρηση τώρα!
Στόχος λοιπόν είναι να μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε και κατ’ επέκταση να αφαιρέσουμε από τη ζωή μας παράγοντες, καταστάσεις, ανθρώπους, αντικείμενα, λειτουργίες και οτιδήποτε άλλο μας ψυχοπιέζει αντί να μας βελτιώνει και να μας εξελίσσει.
Προσπαθήστε να αποσυμφορήσετε τη ζωή σας από την πολλή δουλειά και επικεντρωθείτε σε λιγότερη «απασχόληση»/ασχολία, κατανάλωση χρόνου και ενέργειας σε πράγματα, καταστάσεις, σχέσεις που δεν σας ικανοποιούν και δεν σας επαναφορτίζουν θετικά και ικανοποιητικά. Ξεκινήστε από τα πολύ απλά και προχωρήστε στα πιο «δύσκολα».
* Κάντε μια γενναία εκκαθάριση στον χώρο σας (στα ντουλάπια, συρτάρια κ.τ.λ.).
Ανακυκλώστε ή χαρίστε ό,τι δεν χρειάζεστε και ξεκινήστε μια προσπάθεια λιγότερης συσσώρευσης τόσο παλαιών όσο και νέων αντικειμένων (π.χ. ρούχα, παπούτσια κ.λπ.), κριτήριο είναι αν κάτι πραγματικά μας δίνει χαρά και μας ευχαριστεί/ικανοποιεί όταν το έχουμε, το φοράμε, το χρησιμοποιούμε καθημερινά. Αν όχι, τότε ήρθε η ώρα να το αφαιρέσουμε από τη ρουτίνα μας και τη ζωή μας.
* Αφαιρέστε λειτουργίες ακόμη και χόμπι που σας ψυχοπιέζουν είτε χρονικά είτε στην εκτέλεσή τους και απλά τα συντηρείτε γιατί «έτσι πρέπει», γιατί κάποτε μπορεί να σας ευχαριστούσαν, γιατί έχετε επενδύσει οικονομικά, γιατί έχετε δεσμευτεί με κάποιον τρόπο.
Η επιλογή είναι στο εδώ και τώρα. Αν τώρα δεν σας ευχαριστεί/ικανοποιεί και είναι περισσότερο υποχρέωση/αγγαρεία παρά ευχαρίστηση, ήρθε η ώρα να το εγκαταλείψετε και στη θέση του να βάλετε κάτι άλλο ή απλά να έχετε περισσότερο ελεύθερο χρόνο να ξεκουραστείτε, να χαλαρώσετε, να σκεφτείτε.
Πολλές φορές δεν έχουμε χρόνο ούτε να σκεφτούμε την ημέρα μας, αλλά σκεφτόμαστε τι έχουμε να κάνουμε την επόμενη.
* Αφαιρέστε «τοξικούς» ανθρώπους και σχέσεις από τη ζωή σας. Ετσι θα έχετε περισσότερους υγιείς και ουσιαστικούς δεσμούς. Αφαιρέστε από τον εαυτό σας ψυχοπιεστικές και αδιέξοδες σχέσεις, συζητήσεις, συνευρέσεις.
* Αφαιρέστε τις άχρηστες συσσωρευμένες ενοχές.
* Αφαιρέστε τα ανεκπλήρωτα όνειρα, σχέδια και επιθυμίες που στοιχειώνουν το παρόν και το μέλλον.
* Αφαιρέστε τα αρνητικά συναισθήματα και τον θυμό. Κάντε χώρο για τη χαρά και την αγάπη.
* Αφαιρέστε ό,τι σας απογοήτευσε, σας πλήγωσε, σας αποθάρρυνε.
ΜΟΤΟ
Η ουσιαστική κάθαρση είναι να αφαιρούμε και όχι να προσθέτουμε, κάνοντας χώρο για το καινούργιο, το ελπιδοφόρο και το αληθινό.
Ευχαριστούμε για τη συνεργασία την κυρία Βάσω Μακαρώνη, κλινική ψυχολόγο, ψυχοθεραπεύτρια.
