«Από μια φωτισμένη μοναχή έχω ακούσει το εξής υπέροχο: «Η προσοχή είναι πάνω από την προσευχή».
Το να εκτιθέμεθα στον γιατρό και να λέμε τα συμπτώματά μας είναι σημαντικό. Εδώ δεν χωράνε ντροπές. Χρειάζεται συνεχής παρακολούθηση. Εγώ τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο κάνω μαστογραφία και υπέρηχο. Δεν πάω με φόβο. Πηγαίνω με τη βεβαιότητα ότι είμαι υγιής και αυτό μας χρειάζεται. Να ζούμε χωρίς φόβο. Γιατί το σώμα μας για αυτό έχει φτιαχτεί, για να μας κρατάει υγιείς. Παλεύει για αυτό.
Ετσι πρέπει λοιπόν κι εμείς να το βοηθάμε προς αυτή την κατεύθυνση. To κάπνισμα, η συστηματική κατανάλωση έτοιμων, επεξεργασμένων τροφών είναι επιβαρυντικοί παράγοντες. Προτιμώ να φάω το αβγουλάκι μου το πρωί και το παξιμαδάκι μου παρά να φάω κάτι έτοιμο.
Παράλληλα με το σώμα μας να φροντίζουμε και την ψυχή μας. Η αγκαλιά είναι θεραπευτική. 12 αγκαλιές με το γνωστό χτύπημα στην πλάτη θεωρείται ότι δυναμώνουν το ανοσοποιητικό μας και τώρα που αρχίζουμε σιγά-σιγά να ξεχνάμε την Covid είναι ώρα να αρχίσουμε να αγκαλιαζόμαστε.
Πιστεύω πολύ ότι όταν δεν κρατάμε μέσα μας πράγματα (θυμό, στενοχώρια, απόγνωση…) όταν προσπαθούμε να πορευόμαστε με συγχώρεση, κατανόηση για ό,τι συμβαίνει γύρω μας και αγάπη, όλα λειτουργούν καλύτερα. Η συγχώρεση είναι μεγάλο θέμα και θεωρώ ότι βοηθάει στη διατήρηση της καλής μας υγείας.
Κι εγώ που έχω ιστορικό καρκίνου στην οικογένεια. Δεν το σκέφτομαι με φόβο. Σκέφτομαι ότι η αλλαγή στη σκέψη και στην πλεύση μάς προφυλάσσει από πάρα πολλές αρρώστιες. Συν την υγιεινή διατροφή, την άσκηση. Ακόμα και όταν δεν έχω χρόνο και δεν κάνω γυμναστική με τη δασκάλα μου, ξεκλέβω λίγη ώρα να κάνω έστω και διατάσεις κατά τη διάρκεια του γυρίσματος. Το μήνυμά μου είναι να πορευόμαστε με αγάπη, συγχώρεση και χωρίς φόβο. Και να είμαστε έτοιμοι για τα μικρά καθημερινά θαύματα».
Φωτογραφία: Γιώργος Καπλανίδης
