«Πριν από χρόνια έτυχε να διαβάσω κάπου για τις μεγάλες πιθανότητες εμφάνισης του καρκίνου του μαστού και τα υψηλά ποσοστά θνησιμότητας που αυξάνονται καθώς μεγαλώνουμε και ένιωσα τον πανικό να με κυριεύει. Ποτέ δεν ήθελα να φανταστώ πως κάτι τόσο άσχημο χτυπάει την πόρτα στη ζωή μας αναπάντεχα και επιθετικά για να τη διαλύσει. Ομως παρακάτω η σημαντικότερη φράση του κειμένου μού έδωσε ελπίδα: “Ο καρκίνος του μαστού είναι ιάσιμος, αρκεί να διαγνωστεί εγκαίρως!”.

Ακούμε συχνά για κάποια γνωστή μας, συγγενή ή συνάδελφο που αρρώστησε και ταλαιπωρείται ή δυστυχώς παλεύει για τη ζωή της. Ακόμη πιο συχνά όμως ακούμε για το πόσο τυχερή ήταν η φίλη μας διότι ανακάλυψε το πρόβλημα νωρίς και έτσι δεν θα κινδυνεύσει. Είμαστε τυχερές που κοντά μας έχουμε ένα κέντρο μαστού και που έχουμε στη διάθεσή μας την προηγμένη ιατρική, όμως όλα τα άλλα είναι στο χέρι μας.

Ο ρυθμός της ζωής μας είναι απαιτητικός, όμως πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας. Προσωπικά προσπαθώ να προσέχω τη διατροφή μου, να περπατάω αντί να οδηγώ στις κοντινές αποστάσεις, να τρέχω όταν βρω την ευκαιρία και κάνω γιόγκα και διαλογισμό κάθε φορά που νιώθω την ανάγκη. Οι κόρες μου συχνά μου λένε πως το χάδι και η αγκαλιά είναι το καλύτερο φάρμακο γιατί μας γαληνεύουν και έτσι ποτέ δεν χάνω την ευκαιρία. Προστατεύω την υγεία μου όσο καλύτερα μπορώ και πιστεύω στην πρόληψη. Οταν όμως πρόκειται για τον καρκίνο του μαστού θεωρώ πως αυτό δεν είναι αρκετό.

Συχνά αγνοούμε τις υπηρεσίες της επιστήμης, δεν πήγαμε, δεν προλάβαμε ή ακόμα χειρότερα φοβηθήκαμε. Πόσο κρίμα είναι να χάνεται έτσι η ελπίδα και η ζωή. Ετσι σκέφτομαι, και αποφασίζω να είμαι συνεπής. Ορίζω μία ημερομηνία, βάζω ένα σημάδι για να μην το ξεχάσω και το προγραμματίζω. Ισως τον Απρίλιο, τον μήνα των γενεθλίων μου. Ισως τον Οκτώβριο, τον μήνα πρόληψης, να μια καλή αφορμή.

Δεν φοβάμαι την εξέταση, φοβάμαι την ίδια την αρρώστια, όμως η αρρώστια γιατρεύεται, γι’ αυτό κάνουμε την εξέταση τακτικά ώστε να διαγνωστεί σε αρχικό στάδιο στο αρνητικό ενδεχόμενο που ίσως εμφανιστεί.

Εμπιστεύομαι λοιπόν τους γιατρούς μου και κάνω τις εξετάσεις μου, μαστογραφία και υπέρηχο μαστού κάθε ένα ή ενάμιση χρόνο κι ενώ ελπίζω να είναι και φέτος καθαρές ξέρω πως σίγουρα έχω κάνει το καλύτερο για εμένα. Γιατί αγαπώ τη ζωή μου, αγαπώ την οικογένειά μου και με αγαπούν κι εκείνοι. Και με χρειάζονται. Θα κάνω λοιπόν τα πάντα για να μείνω κοντά τους ως τα βαθιά γεράματα. Είμαι ευγνώμων για όσα έχω και θα υπερασπιστώ τις ευλογίες μου. Η υγεία είναι η πολυτιμότερη από όλες και η επιστήμη ο σύμμαχός μου».

Φωτογραφία: Ανδρέας Σιμόπουλος