Ήταν αρχές του 2016 όταν μια 20χρονη μελαχρινή γυναίκα 175 εκατοστών έκανε την εμφάνισή της στην πασαρέλα της Chanel στο Παρίσι και τράβηξε πάνω της όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Αυτή δεν ήταν η παρθενική εμφάνιση της Μπέλα Χαντίντ σε κάποιο fashion show, αλλά εκείνη που την ανέβασε «κατηγορία».
Εκείνη τη χρονιά, η αμερικανίδα καλλονή με ρίζες από Παλαιστίνη και Ολλανδία, θα γίνει το πιο περιζήτητο μοντέλο των μεγαλύτερων brands του πλανήτη. Και δύο χρόνια μετά θα έρθει η επιβράβευση, καθώς από το 2018 έως σήμερα η Μπέλα Χαντίντ βρίσκεται σταθερά στις πάνω θέσεις της λίστας με τα πιο ακριβοπληρωμένα μοντέλα του πλανήτη.
Έχοντας αυτό το backround θα έλεγε κανείς ότι εκτός από εκθαμβωτική, η 28χρονη θα ήταν και μια γυναίκα με ακλόνητη αυτοπεποίθηση. Ωστόσο τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι και δεν δίστασε να μοιραστεί τις σκέψεις της στην Βρετανική Vogue – όπου πόζαρε και για το εξώφυλλο του τεύχους Ιουνίου.
View this post on Instagram
«Το να είσαι σήμερα μια νεαρή κοπέλα ή αγόρι ή ότι νιώθεις, είναι δύσκολο να κοιταχτείς το πρωί στον καθρέφτη αν δεν αισθάνεσαι σιγουριά για τον εαυτό σου» είπε η Μπέλα Χαντίντ και θυμήθηκε τα δικά της εφηβικά χρόνια.
«Ήμουν 17 χρονών, δεν γνώριζα και δεν αγαπούσα τον εαυτό μου 100%. Μόλις είχα μετακομίσει από το σπίτι των γονιών μου και είχα μπει σε έναν κόσμο όπου έπρεπε να κοιτάζομαι στον καθρέφτη κάθε μέρα. Κάθε στιγμή» δήλωσε ο Χαντίντ, τονίζοντας ότι ακόμα και σήμερα αυτό της είναι δύσκολο.
«Το να το κάνεις αυτό καθημερινά κάπως επηρεάζει την αυτοπεποίθηση και την ψυχή σου» συμπλήρωσε στη Vogue, ενώ όταν ρωτήθηκε για τη σχέση της με τον καθρέφτη, η απάντησή της ήταν ξεκάθαρη: «Τη μισώ αυτή τη σκύλα»!
View this post on Instagram
Μάλιστα, για να κρατήσει τις εσωτερικές της ισορροπίες που έχει ανάγκη, η Μπέλα Χαντίντ έχει δημιουργήσει το επαγγελματικό της alter ego. «Το κορίτσι που πάει στη δουλειά είναι η Μπελίντα, όπως λέω και είναι killer σε αυτό που κάνει. Η Μπέλα μπορεί να κλαίει από τις 5 έως τις 7 το πρωί, αλλά όταν πάει στη δουλειά το χαμόγελο θα βρίσκεται στο πρόσωπό της. Αυτή είναι η Μπελίντα».
*Από τον Φροίξο Φυντανίδη
