Ποιοι είμαστε τελικά; Είμαστε αυτοί που θέλουμε να είμαστε σήμερα ή αυτοί που ήμασταν κάποτε; Αν αυτό που επιδιώκουμε είναι η εξέλιξη, αν θέλουμε να ξαναγράψουμε την ιστορία του εαυτού μας, να αλλάξουμε και να προχωρήσουμε, πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιες τακτικές, που θα μας βοηθήσουν να επιτύχουμε αυτό τον σκοπό.
Οι δυσκολίες ως εργαλείο
Πώς να προοδεύσουμε σε έναν κόσμο που ζητά από εμάς άμεσα αποτελέσματα; Που συγχέει την πρόοδο με την πολυάσχολη ζωή; Προσπαθώντας να κυνηγήσουμε τη συνεχή ικανοποίηση, προχωράμε πραγματικά ή μένουμε στάσιμοι;
Δουλειά, e-mail, άγχος. Ένας κόσμος που τρέχει. Όλα οφείλουν να πηγαίνουν μπροστά και το μέλλον μας να καθορίζεται μόνο από τις επιτυχίες. Πόσο ρεαλιστικό και αποτελεσματικό, όμως, είναι στην πραγματικότητα αυτό; Πόσο ευτυχισμένους μας κάνει; Οι ειδικοί λένε πως δεν είναι όλα εύκολα και λίγη δυσφορία δεν… βλάπτει.
Αν και και είμαστε προγραμματισμένοι για άμεση ικανοποίηση, η διαρκής ανάπτυξη απαιτεί να αποδεχτούμε την παραγωγική δυσφορία. Η δυσφορία, στο σωστό πλαίσιο, δεν είναι προειδοποιητικό σημάδι, είναι απλώς μία απόδειξη ότι η ανάπτυξη που επιθυμούμε συμβαίνει. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να αξιοποιηθεί αναλόγως και να αποτελέσει εργαλείο για την εξέλιξή μας.
Η ανθεκτικότητα, άλλωστε, στις προκλήσεις δεν αφορά μόνο στο να σπρώχνουμε τα όριά μας στα άκρα, αλλά και το να συνειδητοποιούμε πόσα περισσότερα μπορούμε να καταφέρουμε.
Τελετές αποδέσμευσης, «κλειδί» για την εξέλιξή μας
Η ανάπτυξη σπάνια συμβαίνει έτσι απλά, χωρίς κόστος ή πολύ γρήγορα. Οι μεταβάσεις συχνά φαίνονται δύσκολες και κατά βάση μπορεί και να είναι, γιατί απαιτούν προσπάθεια και πειθαρχία. Οι προσδοκίες μας μάς κρατούν καμιά φορά πίσω. Όμως αν ξεπεράσουμε αυτά τα εμπόδια, μπορούμε να πετύχουμε όσα θέλουμε.
Αν κάτι μας κρατάει στο παρελθόν, μπορούμε να το διαχειριστούμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να αποδεσμευτούμε από αυτό. Για παράδειγμα, μπορούμε να γράψουμε μία επιστολή στον παλιό μας εαυτό, να τον συγχωρήσουμε ή να τον παρηγορήσουμε, να του πούμε όλα όσα μας βαραίνουν και έπειτα να την πετάξουμε στα σκουπίδια, ως συμβολική κίνηση ότι αφήνουμε πίσω τα παλιά, έχοντας βέβαια πρώτα ξεκαθαρίσει τους λογαριασμούς μας μαζί τους.
Η ψυχική αυτή ολοκλήρωση που θα αισθανθούμε, ίσως να μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην εξέλιξη.
Εξέλιξη και νέες προκλήσεις
Το να οργανώσουμε ένα ταξίδι μόνοι μας, να μάθουμε μια νέα δεξιότητα ή να θέσουμε έναν στόχο που μας τρομάζει είναι μερικές ιδέες για να προχωρήσουμε σε νέα μονοπάτια.
Αποτελούν προκλήσεις που ενεργοποιούν τη νοοτροπία ανάπτυξης, ξεκινώντας από την πίστη του ατόμου ότι οι ικανότητες εξελίσσονται μέσω της προσπάθειας και της θέλησης. Η επέκταση των ορίων χτίζει εμπιστοσύνη, προσαρμοστικότητα και μια βαθύτερη ικανότητα να αντέχουμε την αβεβαιότητα, που έτσι κι αλλιώς χαρακτηρίζει τη ζωή.
Δεν είμαστε μόνο ένα πράγμα
Καλό είναι να ξεφύγουμε από ρόλους ή ταμπέλες. Έτσι, το μόνο που καταφέρνουμε είναι να «κλειδώνουμε» την ταυτότητά μας και να νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να είμαστε ή να κάνουμε οτιδήποτε άλλο.
Για παράδειγμα, δεν χρειάζεται να είμαστε πάντα τα «καλά παιδιά» ή οι ειδικοί σε κάτι. Χαλαρώνοντας από αυτό το «βάρος» του να πρέπει να είμαστε κάτι συγκεκριμένο, καλωσορίζουμε νέους ρόλους και συμπεριφορές, που θα μας ανοίξουν νέους δρόμους.
Η σημασία του «καθρέφτη» για την εξέλιξη του εαυτού
Η ειλικρινής ανατροφοδότηση από αξιόπιστους μέντορες, φίλους ή συνεργάτες μπορεί να μας προσφέρει τη διαύγεια που πιθανόν να μην έχουμε πάντα, όταν πρόκειται για τον εαυτό μας. Θα αρχίσουμε να βλέπουμε τα πράγματα αλλιώς, αν ένας πιο αντικειμενικός κριτής μας δώσει τη δική του οπτική.
Παράλληλα, μπορούμε να γράφουμε ημερολόγιο ή να καταγράφουμε ηχητικά κάποιες σκέψεις ή αποφάσεις μας. Η αυτοανάλυση και η έκφραση όλων όσων έχουμε μέσα μας θα μας βοηθήσει να απελευθερωθούμε.
Επίσης, ίσως ξαναδιαβάζοντας ή ξανακούγοντας τα λόγια μας, να παρατηρήσουμε κάτι που δεν είχαμε παρατηρήσει από την αρχή.
