Της αρέσει να βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Να έχει η διάθεσή της καλοκαίρι και ελευθερία. Αφήνεται στις ακτίνες του ήλιου σαν να φορτίζει τις μπαταρίες της. Αφήνεται στο απέραντο γαλάζιο με το σώμα και το βλέμμα, όπως αφήνεται να την πάνε η ζωή και η αγάπη εκεί όπου θέλει.

Η Ειρήνη είναι ένα κορίτσι-ελληνικό καλοκαίρι, που όμως ξέρει να προσαρμόζεται σε όλες τις εποχές και τις συνθήκες. Μιλήσαμε για τη «Γη της Ελιάς» και το ρόλο της Αριάδνης, για τη ζωή της εντός και εκτός τηλεόρασης, για το πώς φροντίζει τον εαυτό της, αλλά και για το τι σημαίνουν για εκείνη η αγάπη και οι ανθρώπινες σχέσεις. Μας τα είπε όλα υπό τους ήχους των τζιτζικιών, τον παφλασμό της θάλασσας και τη μυρωδιά του αντηλιακού.

Δεύτερη χρονιά στη «Γη της Ελιάς», ενώ μπαίνεις πλέον και στην τρίτη, ως Αριάδνη Καπερνάρου. Ένας απολογισμός του ρόλου σου τι θα περιελάμβανε;

Η Αριάδνη ήταν εξαρχής ένα άτομο που είχε πολύ έντονα συναισθήματα για τα πάντα. Είχε περάσει από κακοποιητικές σχέσεις, ενώ μετά μας αποκάλυψε ότι και με τους θετούς της γονείς δεν ήταν όλα τόσο ιδανικά όσο θα ήθελε. Δηλαδή, βίωσε άσχημες καταστάσεις και με τον πατέρα της και με προηγούμενους συντρόφους της. Παρ’ όλα αυτά, δεν σταμάτησε να ερωτεύεται και να ψάχνει την αγάπη. Είναι πολύ βασικό στοιχείο της Αριάδνης αυτό: το πόσο ανοιχτή είναι η καρδιά της. Ο έρωτας για εκείνη είναι πάνω απ’ όλα.

Τι να περιμένουμε από αυτήν;

Η αγάπη μπορεί να φέρει άλλη αγάπη. Θα φέρει και πολύ έντονες συγκρούσεις γιατί η αγάπη μπορεί και να μας πνίξει. Κατά κύριο λόγο, όμως, η Αριάδνη ανθίζει. Το αφήνουμε εκεί, ως ένα πολύ ωραίο teaser, καθώς δεν μπορώ να πω περισσότερα.

Εσύ, ως Ειρήνη, ποια χαρακτηριστικά της θαυμάζεις;

Θαυμάζω το ότι είναι ξεκάθαρη, το πόσο γερά κρατά τα συναισθήματά της και δεν αφήνει κανέναν και τίποτα να την επηρεάσει. Αναγνωρίζει και αποδέχεται όσα αισθάνεται. Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να αγκαλιάσω κι εγώ όλα τα συναισθήματά μου με τέτοια αγάπη. Πιστεύω πως σιγά σιγά και με τα χρόνια θα φτάσω στο σημείο του να είμαι τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου και για αυτά που νιώθω που να μπορώ να πάω κόντρα σε όποιον μου πει το αντίθετο.

ΦΩΤΟΓΡΑΦΟΣ: ΝΙΚΟΛ ΜΠΑΡΤΖΩΚΑ (D-TALES), ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΥΡΚΟΥ, ΜΑΚΙΓΙΑΖ/ΧΤΕΝΙΣΜΑ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΙΧΟΠΑΝΟΥ.

Το όνειρό σου ήταν να ασχοληθείς με τις τέχνες, το πλάνο είχε μετά αρχιτεκτονική, αλλά κατέληξες στη νομική προτού σπουδάσεις υποκριτική. Θα μας εξηγήσεις αυτήν τη διαδρομή;

Όλα τα στάδια των σπουδών μου έγιναν τυχαία. Ήταν σαν να ακολουθούσα μικρά μονοπάτια παράλληλα με αυτό που ήθελα να κάνω. Σαν να πλαισίωνα με κάποιον τρόπο το δρόμο που θα με οδηγούσε εκεί όπου επιθυμούσα. Η ιστορία έχει ως εξής: Ξεκίνησα λέγοντας στους γονείς μου ότι ήθελα να ασχοληθώ με τις τέχνες. Εκείνοι το μετέφρασαν αυτό πιο πρακτικά, σε αρχιτεκτονική. Εγώ συμφώνησα για να τελειώνω με αυτές τις σπουδές μου και να συνεχίσω τη ζωή μου με τους δικούς μου όρους. Όταν πήγα στην Αγγλία, όμως, η κατάσταση δεν ήταν έτσι όπως την περίμενα. Βρήκα πολλές δυσκολίες και έπρεπε να αλλάξω πανεπιστήμιο. Ωστόσο το πανεπιστήμιο στο οποίο έστειλα τους βαθμούς μου δεν είχε την αρχιτεκτονική ως πρόγραμμα σπουδών. Έπρεπε ή να επιστρέψω στην Ελλάδα ή να δω τι θα κάνω εκεί. Ήθελα όμως τόσο πολύ να εξερευνήσω τον κόσμο που πήρα την απόφαση να μείνω στην Αγγλία. Το μόνο πρόγραμμα σπουδών που ήταν αρχικά διαθέσιμο ήταν της αγγλικής λογοτεχνίας, το οποίο δεν με ενδιέφερε. Έτσι, επέλεξα τις μόνες σπουδές που σκέφτηκα ότι θα μου χρησιμεύσουν, αυτές της νομικής. Αυτό και σπούδασα μέχρι να σπουδάσω τελικά υποκριτική.

Δείτε το βίντεο

Κατάγεσαι από τη Θεσσαλονίκη. Αυτή η πόλη πώς επενέργησε πάνω σου, σου έδωσε φτερά να πετάξεις ή σε εγκλώβισε;

Περισσότερο με εγκλώβισε, με την έννοια ότι όσους συναντούσα στο ιδιωτικό σχολείο όπου φοιτούσα τους συναντούσα και στα επόμενα στάδια της ζωής μου. Σε ό,τι αφορά την υποκριτική τέχνη, η Θεσσαλονίκη έχει πολύ συγκεκριμένες επιλογές. Επειδή είχα πάντα μεγάλα όνειρα, ένιωθα ότι αν μπορούσα να κάνω ένα πράγμα στη Θεσσαλονίκη, έξω από αυτή θα μπορούσα να κάνω δέκα.

Οι γονείς σου τι έλεγαν για όλα αυτά;

Έκαναν ό,τι καλύτερο μπορούσαν για να με καταλάβουν. Μας πήρε πολύ χρόνο για να συνεννοηθούμε για το τι είναι αυτό που πραγματικά θέλω από τη ζωή. Άργησαν να με αποδεσμεύσουν από το σκεπτικό τους. Μου έλεγαν: «Είσαι παιδί ακόμη, περίμενε, μπορεί να αλλάξεις γνώμη σε σχέση με την υποκριτική». Ωστόσο, όσο περνούσαν τα χρόνια, έβλεπαν ότι εγώ όλο και πιο πολύ στρεφόμουν προς τα εκεί. Κι επειδή πέρασα κάποιες δύσκολες ψυχολογικά φάσεις, προσπαθούσα να τους εξηγήσω ότι αν δεν μπορώ να βρω την ευτυχία μέσα σε κάποια πράγματα, δεν έχω λόγο ύπαρξης. Ένα από αυτά τα πράγματα –ίσως το μεγαλύτερο– είναι η υποκριτική.

Διάβασα κάπου ένα πολύ ωραίο απόφθεγμα που λέει: «Ευτυχία είναι να σηκώνεσαι το πρωί και να έχεις κάτι να ελπίζεις, κάτι να χαμογελάς, μια ζωή να ζεις».

Αυτό ακριβώς εννοώ! Να κινητοποιείσαι, να κάνεις πράγματα, να ζεις συνειδητά καταστάσεις, είτε είναι καλές είτε είναι κακές. Εγώ παλεύω καθημερινά με αυτό. Υπάρχουν στιγμές που ζορίζομαι, που δεν μπορώ να βγω από τη θολούρα μου, γιατί ως άνθρωπος έχω την τάση να βλέπω τα πράγματα μέσα από το πρίσμα της μελαγχολίας.

Κάνεις ψυχοθεραπεία. Ποιο ήταν το έναυσμα;

Υπήρξε μια συγκεκριμένη στιγμή στη ζωή μου που το αποφάσισα, αλλά είχα από πριν πολλά σημάδια, τα οποία κακώς αγνοούσα και έκρυβα κάτω από το χαλί. Κάποιες περιόδους, μπορεί να δυσκολευόμουν να βρω τη χαρά, κρατιόμουν συνεχώς από κάτι μελλοντικό ή σκεφτόμουν κάτι παρελθοντικό και δεν μπορούσα να ζήσω το παρόν μου. Δεν ζούσα το εδώ και τώρα. Δεν είναι πάντα εύκολο να είσαι παρών σε αυτό που ζεις και να μπορείς να το μοιραστείς με τους γύρω σου. Πλέον, αναγνωρίζοντάς το, προσπαθώ καθημερινά να συνειδητοποιώ όσα ζω στο τώρα.

Εμείς βλέπουμε πόσο όμορφη είσαι. Εσύ το βλέπεις;

Νομίζω πως έχει να κάνει κυρίως με το πώς αντικατοπτρίζεται το μέσα μου στην εξωτερική μου εμφάνιση. Η αλήθεια είναι ότι περνώ από περιόδους ανασφάλειας – άλλες στιγμές νιώθω καλά με τον εαυτό και άλλες όχι. Όμως προσπαθώ πολύ να με αγαπώ για αυτό που είμαι σε όλες τις φάσεις μου: με παραπάνω κιλά, με λιγότερα κιλά, με κοντά μαλλιά, με μακριά μαλλιά. Θέλω να ισορροπώ το μέσα μου με το έξω μου ώστε να μη χρειάζεται να αναλώνομαι σε τόσο μικρά πράγματα. Γιατί στους άλλους δεν τα παρατηρώ, κι αυτό είναι άδικο επειδή κάνω μια πολύ μεγάλη διάκριση εις βάρος μου.

Είσαι μια όμορφη και ταλαντούχα νέα γυναίκα η οποία ξεκινά τώρα στο χώρο που έχει δημιουργήσει το Me Too. Εσύ έχεις αντιμετωπίσει κάποια κακοποιητική ή εξουσιαστική συμπεριφορά;

Έχω βρεθεί σε μια κατάσταση στην οποία ήρθα σε πολύ δύσκολη θέση. Ήταν η πρώτη φορά που ένιωσα ότι «πρέπει να απαντήσω και ό,τι είναι να γίνει ας γίνει». Είναι πολλοί οι άνθρωποι που θα σε κακοποιήσουν λεκτικά. Αν είσαι όμορφη, θα πουν πως ό,τι έχεις επιτύχει οφείλεται στην εμφάνισή σου. Αν, πάλι, δεν είσαι τόσο ελκυστική στα μάτια τους, θα ισχυριστούν ότι τα κατάφερες για άλλους λόγους. Πάντα θα βρουν κάτι να ακολουθεί την επιτυχία σου. Δεν μου αρέσουν αυτά τα άτομα, δεν τα θέλω στη ζωή μου. Προτιμώ ανθρώπους που βλέπουν ανθρώπους απέναντί τους. Υπάρχει πολλή κακία και είναι πολύ εύκολο να σε καταπιεί.

Τα social media βγάζουν επίσης τοξικότητα και κακία. Έχεις βιώσει κάτι τέτοιο;

Τον πρώτο καιρό, όταν ξεκίνησα στη σειρά, διάβαζα όλα τα σχόλια ενώ μου έλεγαν να μην το κάνω. Τα έχω απομνημονεύσει όλα. Δεν το έκανα επίτηδες όμως. Απλώς, μου τρυπούσαν το μυαλό. Βέβαια, μετά σκέφτηκα –για να μπορέσω να αναπνεύσω– ότι ένας άνθρωπος που θα μπει στη διαδικασία να γράψει ένα κακόβουλο σχόλιο ανώνυμα, να το ποστάρει και να ελέγχει συχνά πυκνά ποιοι συμφωνούν μαζί του είναι κάποιος που δεν μπορώ να πάρω στα σοβαρά. Άρα, γιατί να μετρά η άποψή του για μένα; Η άποψη που μετρά είναι όσων ξέρω ότι με αγαπούν και εκείνων που με επέλεξαν για τη δουλειά.

Ποια είναι η σχέση σου με το σώμα σου;

Ποτέ δεν είχα θέμα. Πάντα είχε να κάνει με το πώς ένιωθα εγώ. Από τη μία, μου αρέσει να αθλούμαι, οπότε το σώμα μου είναι γυμνασμένο, και, από την άλλη, μου αρέσουν εξίσου και τα γλυκά και οι ατασθαλίες – αλλά δεν θα πεθάνουμε για λίγη κυτταρίτιδα! Πρέπει να μάθω να εκτιμώ αυτό που είμαι σε κάθε περίοδο της ζωής μου.

Τι αθλήματα έκανες και κάνεις;

Από πολύ μικρή, αγαπούσα τα αθλήματα. Ασχολούμουν με δυο-τρία διαφορετικά –βόλεϊ, ποδόσφαιρο και μπάσκετ–, ενώ έχω κάνει μπαλέτο, ακροβατική γυμναστική και, φυσικά, kick boxing σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Τα έκανα όλα! Είμαι πολύ κατά του γυμναστηρίου και πολύ υπέρ του αθλητισμού. Βέβαια, τώρα πηγαίνω στο γυμναστήριο, αλλά έχω φιλική σχέση με το γυμναστή μου, οπότε, εν ώρα προπόνησης, του γκρινιάζω για το γιατί δεν θα έπρεπε να υπάρχει στον κόσμο το γυμναστήριο και γιατί θα έπρεπε να ενεργοποιούμε το σώμα μας μέσω ενός αθλήματος. Δεν θα πω ποτέ «χαίρομαι που πηγαίνω στο γυμναστήριο». Όχι, δεν χαίρομαι. Το κάνω για να έχω μεγαλύτερες ευκολίες στο σώμα μου.

Ποιο ήταν το αγαπημένο σου άθλημα;

Οι πολεμικές τέχνες! Ήταν το μόνο άθλημα που ένιωθα ότι μου ταιριάζει, ότι συνδυάζει όλα τα στοιχεία που θέλω. Απαιτούν πειθαρχία, αυτοσχεδιασμό και δύναμη, πάντα με σεβασμό στον αντίπαλό σου.

Έχεις πει ότι δεν θεωρείς τον εαυτό σου ηθοποιό. Γιατί;

Πιστεύω ότι έχω πολύ δρόμο ακόμη μπροστά μου. Αν καταφέρω να φτάσω εκεί όπου θέλω, τότε θα πω ότι είμαι ηθοποιός. Η τηλεόραση σου δίνει τη δυνατότητα να συστήσεις τον εαυτό σου, αλλά δεν σου επιτρέπει να ξετυλίξεις όλες τις πτυχές σου όπως το θέατρο. Επομένως, αν δεν πατήσω στο σανίδι μία και δύο και δέκα και δεκαπέντε φορές, δεν θα μπορώ να ισχυριστώ ότι είμαι ηθοποιός 100%. Έχω ένα δικό μου στάνταρ. Κυνηγώ συνεχώς το δικό μου ταβάνι. Στην τηλεόραση μπορεί οι συνεργάτες μου να είναι ευχαριστημένοι με αυτό που δίνω, όμως εγώ θέλω να είμαι διαρκώς η καλύτερη εκδοχή μου. Γι’ αυτό κοιτάζω τις σκηνές μου. Σε αρκετές, υπάρχουν πολλά που θα άλλαζα επειδή δεν είναι αυτά που είχα στο μυαλό μου. Είναι μια συνεχής διαδικασία κατά την οποία δεν σταματώ να σκέφτομαι τι πρέπει να διορθώσω.

Κεφάλαιο «αυτοφροντίδα». Τι κάνεις στην καθημερινότητά σου για να φροντίζεις τον εαυτό σου;

Αγαπώ τη μοναχικότητά μου. Όταν είμαι μόνη μου, ηρεμώ, επαναφορτίζομαι. Για να σου αρέσει η μοναχικότητά σου, πρέπει να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου. Εμένα μου αρέσει η παρέα μου. Στην τελική, εμάς έχουμε, εμάς ξέρουμε 100%. Δεν μπορούμε να πούμε ψέματα στον εαυτό μας ή να προσποιηθούμε κάτι που δεν είμαστε. Αν δεν τα βρούμε εμείς με τον εαυτό μας, πώς θα μας αποδεχθούν οι άλλοι; Στην αυτοφροντίδα περιλαμβάνω και την καθαριότητα και την τακτοποίηση του χώρου όπου ζω για να μπορώ να λειτουργώ. Αυτοφροντίδα για μένα είναι και να ξυπνήσω το πρωί, να πάρω μια ολόκληρη ανάσα και να απολαύσω τον καφέ μου. Όσο μεγαλώνω, επιζητώ τα πιο απλά πράγματα.

Ευχαριστούμε το ξενοδοχείο Divani Apollon Palace & Thalasso (Αγίου Νικολάου 10, Βουλιαγμένη, Τ.Κ. 166 71) για τη φιλοξενία.