Η χαλάρωση στη παραλία, δίπλα στο κύμα, είναι μία από τις μεγαλύτερες απολαύσεις του καλοκαιριού. Όμως δεν είναι λίγοι εκείνοι που μετά το κολύμπι αισθάνονται το δέρμα τους σφιχτό και αφυδατωμένο.
Ερευνητές του Binghamton University εξερεύνησαν το φαινόμενο και αποκάλυψαν ότι η έκθεση στο αλμυρό νερό σχεδόν διπλασιάζει τη σκληρότητα της επιδερμίδας και τη καταπόνηση που υφίσταται όταν χάνει τνη υγρασία της και στεγνώνει υπερβολικά.
Τα ευρήματα της μελέτης, που δημοσιεύθηκαν στο Journal of the Mechanical Behavior of Biomedical Materials, αναφέρουν ότι η έκθεση σε αλμυρό νερό καθιστά τον ιστό του δέρματος σημαντικά πιο σκληρό και πιο επιρρεπή σε «σκασίματα», σε σύγκριση με το γλυκό νερό.
Γιατί μια μέρα στη παραλία αφυδατώνει το δέρμα;
Όπως εξηγούν οι ερευνητές, το εξωτερικό στρώμα του δέρματος, που ονομάζεται κεράτινη στιβάδα, λειτουργεί σαν προστατευτικό «αδιάβροχο». Αυτός ο λεπτός φραγμός συγκρατεί την υγρασία εσωτερικά, αποτρέποντας την είσοδο βλαβερών μικροοργανισμών.
Όταν αυτός ο φραγμός αποδυναμώνεται, το δέρμα αδυνατεί να συγκρατήσει την υγρασία, με αποτέλεσμα να νιώθουμε το χαρακτηριστικό αυτό σφίξιμο. Για να διερευνήσουν το φαινόμενο, οι ερευνητές επεξεργάστηκαν δείγματα δέρματος από μια γυναίκα δότρια 96 ετών.
Έκοψαν τα δείγματα σε μικρούς κύκλους και επεξεργάστηκαν τα μισά με ένα διάλυμα αλμυρού νερού που αντιστοιχούσε στη μέση αλατότητα των ωκεανών (3,5% αλάτι) και τα άλλα μισά με κανονικό απιονισμένο νερό. Στη συνέχεια παρακολούθησαν καθώς τα δείγματα δέρματος στέγνωναν υπό ελεγχόμενες συνθήκες υγρασίας.
Τι αποκάλυψε η έρευνα
Το δείγμα δέρματος που υποβλήθηκε σε επεξεργασία με αλμυρό νερό έγινε σχεδόν δύο φορές πιο σκληρό από το δείγμα που υποβλήθηκε σε επεξεργασία με γλυκό νερό, σύμφωνα με τους ερευνητές. Με πιο απλά λόγια, το αλμυρό νερό φάνηκε να κάνει το δέρμα πολύ πιο άκαμπτο.
Το δείγμα δέρματος που είχε υποστεί επεξεργασία με αλμυρό νερό υπέστη επίσης υπερδιπλάσια πίεση ξήρανσης, σημειώνουν οι ερευνητές. Η υψηλότερη πίεση ξήρανσης σημαίνει ότι το δέρμα είναι πιο πιθανό να «ανοίξει» ή να εμφανίσει μικρά «σκασίματα», που θα μπορούσαν να επιτρέψουν σε βακτήρια και άλλους επιβλαβείς μικροοργανισμούς να διεισδύσουν.
