Και κάπως έτσι… ξαφνικά καλούμαστε να αφήσουμε πίσω την ένταση της καθημερινότητας, τους γρήγορους και αγχωτικούς ρυθμούς της και να μπούμε σε λειτουργία χαλάρωσης τελειώνοντας τη δουλειά ή πηγαίνοντας διακοπές… Μαθαίνουμε λοιπόν τον τρόπο για να το πετύχουμε.
1. Αναγνωρίζουμε την τρέχουσα κατάσταση ως επιθυμητή επιλογή μας
Πολλές φορές μάς είναι δύσκολο να αναγνωρίσουμε την ανάγκη για χαλάρωση και ξεκούραση και έχουμε λανθασμένα ταυτιστεί με τους γρήγορους και αγχωτικούς ρυθμούς της απαιτητικής μας καθημερινότητας. Συχνά, μπορεί να αισθανόμαστε ακόμα και ενοχικά όταν χαλαρώνουμε ή δεν έχουμε δουλειές να κάνουμε.
Σταματάμε τον αγώνα δρόμου κάνοντας μια ανάπαυλα προκειμένου να ανακτήσουμε δυνάμεις και ψυχοσωματικό απόθεμα και συνειδητά αποφασίζουμε να ηρεμήσουμε και να ξεκουραστούμε. Το δικαιούμαστε και το έχουμε ανάγκη.
2. Βλέπουμε τα πράγματα στις σωστές τους διαστάσεις
Δεν είναι λίγες οι φορές που χάνουμε την ψυχραιμία μας και μεγαλοποιούμε τα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ολοκληρώσουμε όσο περισσότερες εκκρεμότητες έχουμε ώστε να μπορέσουμε να χαλαρώσουμε και να μη μηρυκάζουμε αρνητικές σκέψεις που προκαλούν ένταση και άγχος. Αφήνουμε για την επόμενη μέρα, βδομάδα κ.λπ. ό,τι δεν προλάβαμε χωρίς αυτή η αναβολή να μας χαλάει τη διάθεση και να μας στερεί την πολυπόθητη ηρεμία μας.
3. Συνδεόμαστε
Επιδιώκουμε την επαφή με τον εαυτό μας. Αναγνωρίζουμε προσωπικές ανάγκες, επιθυμίες, όνειρα. Κάνουμε θετικές σκέψεις αλλά και πράξεις! Αποδεχόμαστε αστοχίες και μειονεκτήματα ή δυσκολίες και αποφασίζουμε να τα βελτιώσουμε συνειδητά και με πλάνο δράσης. Αυτό οριοθετεί το άγχος και αυξάνει την αυτορρύθμιση. Αποσυνδεόμαστε με τις οθόνες και την τοξικότητα του περιβάλλοντος. Συνδεόμαστε με τους σημαντικούς ανθρώπους γύρω μας, με τη φύση και με ό,τι μας ευχαριστεί.
4. Θέτουμε σαφή όρια
Έχουμε δικαίωμα να λέμε «όχι». Να αλλάζουμε γνώμη ή να ακυρώνουμε υποχρεώσεις. Να μένουμε μόνοι μας. Να προφυλάσσουμε την ενέργειά μας και να μην απαντάμε σε μια ερώτηση, στο τηλέφωνο ή σε ένα email εάν δεν θέλουμε ή δεν κρίνουμε ότι είναι επείγον τη συγκεκριμένη στιγμή. Ας σκεφτούμε πόσο συχνά λέμε «ναι», ενώ θα θέλαμε να πούμε «όχι». Και το αντίθετο.
5. Αγκαλιάζουμε το εδώ και το τώρα
Τώρα είμαι σε άδεια. Τώρα είμαι διακοπές. Τώρα είμαι με το σύντροφό μου, τα παιδιά μου, τους φίλους μου. Σταματάμε να σκεφτόμαστε τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον ή να υπεραναλύουμε ένα γεγονός που συνέβη στο παρελθόν. Μαθαίνουμε να εστιάζουμε στο τι συμβαίνει σήμερα και να εκτιμάμε τα καλά που έχουμε στη ζωή μας.
6. Επιτρέπουμε συνειδητά στον εαυτό μας να απολαύσει
Η έννοια του «απολαμβάνειν» αφορά την ικανότητά μας να αναγνωρίζουμε, αλλά και να εντείνουμε τα θετικά βιώματα της ζωής μας, δηλαδή να νιώθουμε πιο έντονα τη χαρά, την ευχαρίστηση, την ευγνωμοσύνη και την περηφάνια.
