Το να σε απορρίπτουν, ειδικά επανειλημμένα, δεν είναι ποτέ ευχάριστο. Κάποιος μπορεί να μας λέει «όχι», να μας απορρίπτει ψυχρά και εμείς να νιώθουμε χάλια. Όμως, η ζωή είναι γεμάτη από δυσκολίες και εμπόδια. Είναι κρίμα αυτά να μας κρατάνε πίσω ή στο σκοτάδι. Καιρός να αντιμετωπίσουμε την απόρριψη και να δούμε τα θετικά που μπορεί να έχει στη ζωή μας η αποδοχή της.
Οι «επτά φάσεις» που έχει η απόρριψη
Όταν είμαστε νεότεροι πιθανόν κάθε απόρριψη να πονάει βαθιά. Ίσως να μην νιώθουμε ότι απορρίπτουν το έργο μας, αλλά ότι απορρίπτουν εμάς συνολικά ως ανθρώπους. Με τον καιρό, ίσως να το συνηθίζουμε -ίσως και όχι- πάντως το σίγουρο είναι πως παρατηρούμε σχεδόν πάντα τα ίδια στάδια. Ποια είναι αυτά;
- Σοκ – «Μα πώς γίνεται; Δεν βλέπουν το ταλέντο μου;»
- Άρνηση – «Μήπως έστειλαν λάθος e-mail;»
- Απόρριψη της απόρριψης – «Δεν ξέρετε τι σας γίνεται! Το περιοδικό σας είναι χάλια!»
- Θυμός – Πρώτα προς τους άλλους, ύστερα προς τον εαυτό μας
- Διαπραγμάτευση – «Τι πρέπει να κάνω για να με αναγνωρίσετε ως ιδιοφυΐα;»
- Κατάθλιψη – «Δεν είμαι καλός. Και δεν θα γίνω ποτέ.»
- Αποδοχή – Ό,τι έγινε, έγινε και πάμε παρακάτω. Τι έχει να μας μάθει αυτό;
Η αποδοχή και το μάθημα της ανθεκτικότητας
Μεγαλώνοντας, αρχίζουμε να καταλαβαίνουμε ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να απορριφθεί κάτι που προτείνουμε ή που κάνουμε. Για παράδειγμα, όταν κάποιος απορρίπτει ένα κείμενο που έχουμε γράψει για την εφημερίδα που δουλεύουμε, ίσως να μη σημαίνει ότι το κείμενό μας δεν είναι καλό. Ίσως να υπάρχει ήδη κάποιο παρόμοιο θέμα, ίσως ο αρχισυντάκτης θεωρεί πως δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για το συγκεκριμένο θέμα. Πολλά είναι τα ενδεχόμενα.
Και μερικές φορές, ναι, απλώς… δεν είμαστε αρκετά καλοί. Και αυτό είναι εντάξει. Άλλες φορές, το πρόβλημα δεν είναι το περιεχόμενο αλλά η μορφή, μια κακή αρχή, μια φλύαρη παράγραφος, μια ιδέα που δεν είχε ωριμάσει. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε διάφορες πτυχές της ζωής μας. Όμως, παρά τις απορρίψεις, μαθαίνουμε να αντέχουμε και έτσι καταφέρνουμε να προχωράμε και να πετυχαίνουμε.
Τι διδάσκει η απόρριψη
Η απόρριψη μπορεί να είναι πολύτιμη «δασκάλα», αν είμαστε πρόθυμοι να ακούσουμε και να μελετήσουμε καλά το μάθημά της.
- Σε αναγκάζει να δεις τα έργα σου με κριτική ματιά.
- Σε κάνει να καταλάβεις ότι υπάρχει ένας κόσμος πέρα από το κεφάλι σου κι ότι οι γνώμες των άλλων μπορεί να έχουν αξία.
- Σε μαθαίνει την ταπεινότητα. Τίποτα δεν τη διδάσκει καλύτερα από το να την αισθανθείς, όταν κάποιος αισθάνεσαι ότι σε «ταπεινώνει».
- Σε κάνει ανθεκτικό, να σηκώνεσαι μετά από κάθε πτώση.
Τι μπορούμε να κάνουμε
- Να κάνουμε αυτό που ξέρουμε όσο πιο καλά και αληθινά μπορούμε.
- Να δημιουργούμε χωρίς να μας νοιάζει τόσο το πόσο καλό θα είναι κάτι και να αφήσουμε ό,τι είναι αυτό που κάνουμε να «ωριμάσει».
- Να μένουμε παραγωγικοί, μιας και όσο περισσότερο δημιουργούμε, τόσο περισσότερες πιθανότητες έχουμε να πετύχουμε
- Να μην τα παρατάμε.
- Να πιστεύουμε στον εαυτό μας, γιατί αυτή η πίστη τελικά αποδίδει.
Αυτό που συμπεραίνουμε είναι πως η ζωή είναι γεμάτη από «ναι» και «όχι». Όσο πιο γρήγορα μάθουμε να ζούμε με το «όχι», τόσο πιο κοντά θα φτάσουμε στο «ναι». Η απόρριψη δεν είναι το τέλος, δεν φέρνει το σκοτάδι, αντίθετα είναι το κάλεσμα να πετάξουμε πιο κοντά στον ήλιο!
