Ήταν Μάρτιος του 1963 όταν το άλμπουμ Please Please Me κάνει την εμφάνισή του στα δισκοπωλεία της Βρετανίας και ο κόσμος της μουσικής αλλάζει μέσα σε μια μέρα. Μια παρέα τεσσάρων αγοριών από το Λίβερπουλ θα φέρουν τα πάνω-κάτω και οι Beatles θα γίνουν τα νέα είδωλα της pop rock σκηνής.
Μέσα στα επόμενα χρόνια, ο μύθος των Σκαθαριών θα γιγαντωθεί – έως σήμερα θεωρούνται με διαφορά ένα από τα πιο επιδραστικά συγκροτήματα όλων των εποχών, καθώς ο ήχος τους διαμόρφωσε την εξέλιξη της μουσικής και επηρέασε χιλιάδες μουσικές τις δεκαετίες που ακολούθησαν.
Ωστόσο, εκείνη η κυκλοφορία του 1963 ήταν η αρχή. Το άλμπουμ θα σκαρφαλώσει με ευκολία στο Νο1 των charts, η κυκλοφορία του single She Loves You τον Αύγουστο της ίδιας χρονιάς θα τους ανοίξει τις πόρτες στις ΗΠΑ και τον χειμώνα του 1964 η Beatlemania θα περάσει στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Τα τέσσερα παιδιά της εργατικής τάξης του Λίβερπουλ ήταν και με τη βούλα οι νέα σούπερ σταρ της μουσικής βιομηχανίας και οι ζωές τους θα αλλάξουν δραματικά μέσα σε μερικούς μήνες. Ακόμα και μέσα στον οικογενειακό τους τίτλο.
Τουλάχιστον αυτό αποκαλύπτεται μέσα από τις συνεντεύξεις των Τζον Λένον, Πολ ΜακΚάρτνεϊ, Τζορτζ Χάρισον και Ρίνγκο Σταρ, που έρχονται στο Anthology 4 τον Νοέμβριο.
Ρίνγκο Σταρ
Από το 1963 μέχρι και τα μέλη της οικογένειάς μου άλλαξαν συμπεριφορά απέναντί μου, μου συμπεριφέρονταν λες και ήμουν ένας διαφορετικός άνθρωπος.
Θυμάμαι μια φορά είχα πάει στη θεία μου για επίσκεψη, όπως τόσες άλλες φορές τα προηγούμενα χρόνια. Ενώ έπινα τσάι, λίγο χύθηκε στο πιατάκι του φλιτζανιού και ξαφνικά όλοι άρχισαν να τρέχουν για να μου το αλλάξουν. Αυτό δεν είχε γίνει ποτέ ξανά στο παρελθόν. Ήμουν ένας από εκείνους, τους διάσημους. Ήταν πολύ δύσκολο να το διαχειριστώ, ειδικά με τους δικούς μου ανθρώπους.
Τζορτζ Χάρισον
Ναι, η οικογένειά μου άλλαξε αρκετά, αλλά με έναν ωραίο τρόπο. Ήρθε η επιτυχία και το λάτρεψαν. Ιδιαίτερα η μητέρα μου, που ήταν μια πολύ καλή γυναίκα αλλά αρκετά αφελής.
Θυμάμαι να έρχονται γράμματα από θαυμαστές στο σπίτι και η μητέρα μου ήταν αποφασισμένη να απαντήσει σε όλους. Δεν ήθελε κάποιος να είναι στεναχωρημένος. Απαντούσε σε ανθρώπους που είχε δει ούτε θα έβλεπε ποτέ στη ζωή της. Απαντούσε ακόμα και στα πιο τρελά γράμματα, από άτομα που ζητούσαν μέχρι και νύχια του Πολ ΜακΚάρτνεϊ.
Πολ ΜακΚάρτνεϊ
Επειδή γίναμε διάσημοι όλοι πίστευαν ότι ξέραμε πράγματα και είχαμε πολλές γνώσεις. Αλλά, η αλήθεια είναι ότι παραμέναμε εκείνη την περίοδο αυτή η παρέα παιδιών.
Ξαφνικά σταμάτησαν να μας ρωτούν για τη μουσική και μας έκαναν ερωτήσεις για διάφορα άλλα θέματα: ποια είναι η γνώμη μας για την πολιτική, για τη θρησκεία, για τους πολέμους. Πράγματα τα οποία δεν τα είχαμε σκεφτεί ποτέ, μέχρι να αρχίσουν να μας ρωτάνε. Και ακόμα και τότε οι απαντήσεις μας ήταν εντελώς επιφανειακές. Ποια είναι η γνώμη μου για τον πόλεμο; Διαφωνώ.
Τζον Λένον
Μέχρι το 1963 ήμασταν τα παιδιά του Λίβερπουλ, τα παιδιά της γειτονιάς. Ωστόσο, όταν αποφασίσαμε να κάνουμε την πρώτη μας περιοδεία στις ΗΠΑ, η συμπεριφορά πολλών άλλαξε απέναντί μας.
Η αντίδρασή τους απέναντί μας ήταν σαν να τους είχαμε απογοητεύσει. Η αλήθεια είναι ότι χάσαμε πολλούς θαυμαστές εκείνη την περίοδο στην Αγγλία, ανθρώπους που το είδαν σαν προδοσία. Από την άλλη βέβαια κερδίσαμε πολλούς καινούργιους fans.
