Μου εκμυστηρεύτηκε ότι αγαπά πολύ το «Vita». «Πάντα ψάχνω να το βρω γιατί με ενδιαφέρουν πολύ τα θέματά του». Δεν το λέει από ευγένεια, το εννοεί. Ό,τι λέει το εννοεί, μπροστά και πίσω από την κάμερα. Ετοιμόλογη, με σταθερή, καθαρή και δυνατή φωνή –κυριολεκτικά και μεταφορικά–, η Ράνια Τζίμα είναι αυτή η φρέσκια, πάντα ενημερωμένη, ματιά και η πρόταση στην παρουσίαση των ειδήσεων που χρειαζόμασταν. Λατρεύει τη δουλειά της. Πάντα τη λάτρευε. Όμως, τα τελευταία χρόνια, έμαθε να αγαπά και τη Ράνια – και να τη φροντίζει. Μας αποκαλύπτει πώς.

Έκτη τηλεοπτική σεζόν που παρουσιάζεις το κεντρικό δελτίο του MEGA. Σε αυτά τα χρόνια, τι σου έχει μάθει η παρουσίαση ειδήσεων για το πώς εξελίσσεσαι στο επάγγελμά σου και τι για το χαρακτήρα σου;

Σε γενικές γραμμές, δεν ξεχωρίζω το δελτίο ειδήσεων από οποιαδήποτε άλλη έκφανση της δουλειάς μου. Σίγουρα, όσο μεγαλώνουμε, αισθανόμαστε βαρύτερα την ευθύνη που μας αναλογεί. Ως χαρακτήρας, νομίζω ότι δεν έχω αλλάξει καθόλου στα δομικά στοιχεία μου. Ίσα ίσα, θεωρώ πως στο δελτίο φάνηκαν και επιβεβαιώθηκαν. Δηλαδή, ο παρορμητισμός, ο αυθορμητισμός αλλά και η ευαισθησία που με διακατέχουν ίσως αναδείχθηκαν ακόμα περισσότερο. Όμως με δίδαξε κιόλας η δουλειά – με δίδαξε ότι χρειάζεται καλή φυσική κατάσταση, κάτι που δεν μπορούσα να φανταστώ. Μια πολύ έμπειρη δημοσιογράφος μού είχε πει κάποτε: «Αυτό το επάγγελμα θέλει πειθαρχία, αλλιώς δεν θα τη βγάλεις καθαρή». Το κατάλαβα βιωματικά. Η δουλειά μας απαιτεί πειθαρχία αθλητή – ξεκούραση, καλή διατροφή και δυνατό σώμα.

Ποια είναι εκείνη η είδηση που την «πήρες» μαζί σου στο σπίτι μετά το τέλος του δελτίου;

Όσα χρόνια κι αν περνούν σε αυτήν τη δουλειά, οι δημοσιογράφοι είναι αρκετά δύσκολο να παίρνουν τόσο μεγάλη απόσταση από τις «ειδήσεις» ώστε να ξεχνούν ότι είναι η ιστορία ζωής ενός ανθρώπου. Προσωπικά, θυμάμαι μια υπόθεση που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε όσοι χρειάστηκε να τη χειριστούμε. Επρόκειτο για τη φρικτή δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού, της Άννυς. Χρόνια μετά, στοιχειώνει πολλές φορές τη σκέψη μου.

Φωτογράφος: Νικόλ Μπαρτζώκα (D-Tales) | Επιμέλεια: Κατερίνα Κύρκου | Μακιγιάζ: Παγώνα Κοφίτσα | Χτενισμα: Ζωή Κουιμτζή

Η παρουσίαση του κεντρικού δελτίου έχει μια ευθύνη όχι μόνο μπροστά, αλλά και πίσω από τις κάμερες. Πολλές ώρες δουλειάς, άγχος, γρήγοροι χρόνοι, ετοιμότητα… Πώς αποφορτίζεσαι όταν κλείνουν τα φώτα;

To δελτίο ειδήσεων δεν είναι μια συνθήκη που μου αφαιρεί ενέργεια και δυνάμεις. Αντίθετα, υπάρχουν ημέρες που βγαίνω από το στούντιο και νιώθω πιο γεμάτη και ζωηρή από πριν. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αποφόρτιση για μένα είναι το τρέξιμο, είναι μια –γρήγορη έστω– συνάντηση με τις φίλες μου και ανθρώπους με τους οποίους δεν χρειάζεται να φιλτράρω τη σκέψη και τις λέξεις μου. Αποφόρτιση επίσης είναι ένα σινεμά μόνη μου, αλλά και κάποιες στιγμές αργά το βράδυ, όταν θα έχουν κοιμηθεί όλοι, που επιδιώκω να μην έχω άλλα ερεθίσματα για να μπορώ να καθαρίζω το μυαλό μου και να διατηρώ τη σύνδεσή μου με τον εαυτό μου. Πολλές φορές τότε ευχαριστώ και ευγνωμονώ το σώμα μου που με κουβάλησε και σήμερα, ειδικά αν το «σήμερα» αφορά μια δύσκολη ημέρα. Γιατί αυτό το σώμα κλήθηκε να φέρει εις πέρας όλα όσα το μυαλό και η ψυχή μου επιθύμησαν.

Σε αυτήν τη σύνδεση με τον εαυτό σου, υπάρχει προσωπικός χρόνος και για αυτοφροντίδα;

Τον προσωπικό χρόνο τον δημιουργούμε για τον εαυτό μας ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες μας. Υπάρχουν περίοδοι που το σώμα μας χρειάζεται περισσότερη ξεκούραση, οπότε ο ύπνος πρέπει να πάρει προτεραιότητα. Υπάρχουν και άλλες περίοδοι που αποζητούμε την κοινωνική επαφή, οπότε αυτό μπορεί να λειτουργήσει εις βάρος της φυσικής ανάπαυσης. Προσπαθώ κάθε φορά να ακούω το σώμα και την ψυχή μου, να αφουγκράζομαι τι είναι αυτό που έχει περισσότερη ανάγκη ο πυρήνας μου. Όσο μεγαλώνω, φροντίζω και να τεμπελιάζω χωρίς τύψεις κάποιες φορές.

Κεφάλαιο «διατροφή»: Ποιος είναι ο τρόπος που διατρέφεσαι για να διατηρείς το βάρος σου;

Τα τελευταία δύο χρόνια, έχω κάνει πολλές αλλαγές στη διατροφή μου επειδή κατάλαβα ότι, μεγαλώνοντας, δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι στο σώμα σου με τον ίδιο τρόπο που το έκανες στα 30 ή τα 35 και αυτό να μην έχει συνέπειες. Εγώ, για παράδειγμα, έτρωγα μια σοκολάτα κάθε απόγευμα και το βράδυ –πολύ αβίαστα επίσης– μια μακαρονάδα ή ένα μπέργκερ, αν αυτό επιθυμούσα. Το γραφείο μου ήταν το μοναδικό πάνω στο οποίο έβρισκες πάντα μπισκότα! (γέλια) Πλέον δεν το κάνω. Έχω αντικαταστήσει τα γλυκά με φρούτα –τα οποία δεν έτρωγα παλαιότερα–, έχω περιορίσει το φαγητό απέξω, προσπαθώ να καταναλώνω τρεις μερίδες γαλακτοκομικών την ημέρα και περισσότερη πρωτεΐνη και είμαι σίγουρα πιο προσεκτική στο βραδινό.

Ποια είναι η ένοχη απόλαυσή σου;

Υπάρχουν φαγητά που, αν αρχίσω να τα τρώω, δεν μπορώ να σταματήσω. Αν μπει ταψί με γεμιστά στο σπίτι, τα πράγματα είναι δύσκολα! Επίσης, ο μουσακάς και η πρασόπιτα του πατέρα μου είναι θρυλικά! Ευτυχώς, δεν τα φτιάχνει συχνά.

Γυμναστική έχεις χρόνο να κάνεις;

Μέσα στις αλλαγές των τελευταίων δύο ετών είναι και η γυμναστική – που έκανα, αλλά όχι σε τόσο τακτική βάση. Έχει μπει στη ζωή μου το πιλάτες και πραγματικά αναρωτιέμαι γιατί άργησα τόσο πολύ να το γνωρίσω. Επιδιώκω όμως να κάνω και κάποιες προπονήσεις με βάρη και σε κάθε ευκαιρία τρέχω ή περπατώ. Πλέον μου είναι πολύ δύσκολο να φανταστώ τις ημέρες μου χωρίς κίνηση.

Αλήθεια, τι μαμά είσαι και πώς είναι η σχέση σου με την κόρη σου;

Προσπαθώ να είμαι μια μαμά πρωτίστως τρυφερή και μετά οτιδήποτε άλλο. Θέλω να ξέρει ότι σε μένα θα βρίσκει πάντα μια αγκαλιά ανοιχτή και άνευ όρων. Ότι εκεί είναι το καταφύγιό της ό,τι κι αν συμβεί. Να μπορώ να της προσφέρω αυτή την ηρεμία και την πληρότητα που μόνο η αγκαλιά της μάνας μας δίνει. Να γνωρίζει ότι την αγαπάμε γιατί υπάρχει, όχι γιατί είναι καλή ή όμορφη. Φροντίζω επίσης να είμαι προνοητική, να κάνω, όσο μπορώ, το μέλλον λίγο πιο βατό. Αυστηρή πάντως δεν με λες!

Ωστόσο, μεγαλώνοντας ένα κορίτσι, τι φοβάσαι περισσότερο, για τι είσαι αισιόδοξη και τι εύχεσαι να έχει αλλάξει στο μέλλον;

Μεγαλώνοντας ένα κορίτσι, εύχομαι να προχωρήσει πολύ περισσότερο ελεύθερη από τις κοινωνικές υποχρεώσεις που δημιουργούσε κατά το παρελθόν στο φύλο της η περιρρέουσα κατάσταση. Θέλω να καταλάβει ότι έχει μια ζωή να ζήσει και έχει υποχρέωση προς τον εαυτό της και μόνο σε αυτόν να τη ζήσει όπως ακριβώς θέλει. Να βιώσει το σώμα της και τις σχέσεις της όπως ακριβώς η ίδια επιθυμεί. Να μην αισθανθεί ότι χρειάζεται να χωρέσει σε κανενός άλλου την επιθυμία, ούτε να την εκπληρώσει.

Πρόσφατα ο σύζυγός σου πέρασε μια σοβαρή περιπέτεια υγείας. Πάντα οι δυσκολίες κάτι μάς μαθαίνουν. Εσείς ποιο μάθημα ζωής πήρατε;

Εγώ, δυστυχώς, δεν περίμενα αυτή την περιπέτεια του συζύγου μου για να πάρω τα μαθήματά μου. Στην οικογένειά μου έχουμε βιώσει μεγάλες απώλειες ανθρώπων που έφυγαν απροσδόκητα σε νεαρές ηλικίες. Έχασα τη θεία μου σε ηλικία 42 ετών και τη μητέρα μου στα 54 της. Έτσι, έμαθα από νωρίς ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο στη ζωή μας και συνειδητοποίησα την ανθρώπινη ευαλωτότητα. Ωστόσο, μέσα από αυτή την τελευταία περιπέτεια, κατάλαβα ότι το πρώτο και πιο σημαντικό είναι να ακούμε το σώμα μας και να μην αγνοούμε τα μηνύματα που μας στέλνει. Το δεύτερο είναι να κινηθούμε γρήγορα. Να μην πούμε «δεν βαριέσαι, θα περάσει». Ο Γαβριήλ είχε προγραμματισμένο ραντεβού δέκα ημέρες μετά το περιστατικό καθώς είναι πολύ της πρόληψης. Δεν ξέρω τι θα είχε μεσολαβήσει αν δεν άκουγε το σώμα του και αποφάσιζε να μην πάει άμεσα στο γιατρό και να αφήσει την εξέταση για το προγραμματισμένο ραντεβού. Χίλιες φορές να κάνουμε μία εξέταση παραπάνω παρά έναν έλεγχο λιγότερο! Το τρίτο είναι κάτι το οποίο, δυστυχώς, αντιλαμβανόμαστε όταν συμβαίνει κάτι άσχημο: μέσα στην ορμή της νιότης και της πιο παραγωγικής ηλικίας στην οποία βρισκόμαστε, «σανιδώνουμε το γκάζι», τα δίνουμε όλα στη δουλειά μας, εργαζόμαστε ατέλειωτες ώρες… Ίσως πρέπει όμως να κάνουμε μια στάση και έναν επαναπροσδιορισμό των προτεραιοτήτων μας.

Δήλωσες πρόσφατα ότι η εξωτερική σου εμφάνιση σου δημιούργησε εμπόδιο εσωτερικά. Είναι κάτι που οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο μεγάλωσες ή στα ανδροκρατούμενα περιβάλλοντα του ρεπορτάζ;

Όταν ήμουν μικρότερη, βίωνα τα ζητήματα της εικόνας με μια προσέγγιση σχεδόν ενοχική θα έλεγα και σίγουρα με περισσότερες συστολές, που κατέληγαν σε αυτοπεριορισμούς. Δεν θέλω να μεταθέσω την ευθύνη για αυτό σε κανέναν, αυτός ήταν ο τρόπος με τον οποίο εγώ απορροφούσα εκείνο που συνέβαινε γύρω μου κοινωνικά. Μεγαλώνοντας είμαι σε πολύ καλύτερη επαφή και με την εικόνα μου και με το σώμα μου, τα βιώνω δείχνοντας μεγαλύτερη αγάπη, κατανόηση και αποδοχή προς τον εαυτό μου. Με αγαπώ και με φροντίζω πολύ περισσότερο. Έχω αποδεχθεί τόσο την εικόνα μου όσο και την ταυτότητά μου και προσπαθώ να θυμίζω στον εαυτό μου αυτό που έλεγα πριν και για την κόρη μου, την Ελένη: ότι πάνω απ’ όλα υποχρέωση έχουμε εμείς προς τον εαυτό μας να μην τον κάνουμε να αισθάνεται ξένος μέσα στο σώμα στο οποίο ζει.

Έχεις καταφέρει να σε αγαπήσει πολύ και ένα νεανικό κοινό. Πολύ συχνά βλέπουμε στα social media αποσπάσματα από τις ειδήσεις που παρουσιάζεις ή από συναφείς έκτακτες εκπομπές με διθυραμβικά σχόλια για τον τρόπο με τον οποίο απάντησες στον αέρα σε κάποιον καλεσμένο ή συνάδελφο. Πώς αισθάνεσαι για αυτή την ανταπόκριση του κόσμου; Υπάρχει κάποιο περιστατικό που σε χαροποίησε ή σε συγκίνησε στο δρόμο από νέους ανθρώπους που σε παρακολουθούν;

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω μια αγκαλιά από μια άλλη, μια γλυκιά κουβέντα από μια άλλη, αυτό το πονηρό, μερικές φορές, τσίμπημα στο μάγουλο. Να πω όμως ότι έχουν υπάρξει αγκαλιές που πραγματικά ήταν βαθιές και συγκινητικές. Χωρίς να θέλω να αδικήσω κανέναν, η χαρά μου είναι διπλή όταν αυτές οι αντιδράσεις έρχονται από γυναίκες και νεαρά παιδιά.

Στην αρνητική κριτική πώς αντιδράς;

Υπάρχουν πρόσωπα ή αφετηρίες για την κριτική των οποίων ξέρεις εκ προοιμίου ότι δεν έρχεται με καλές προθέσεις. Την κριτική από αυτά τα πρόσωπα και από αυτές τις αφετηρίες δεν την παρακολουθώ. Έχουν υπάρξει ωστόσο φορές που δικοί μου άνθρωποι, άνθρωποι που εμπιστεύομαι, έχουν σταθεί κριτικά απέναντι σε μια επιλογή μου. Εκεί θα βασανιστώ πολύ, θα παραδεχθώ τα λάθη μου και, βέβαια, θα κάνω τις αναγκαίες αλλαγές.

Αν μπορούσες να μιλήσεις ή να γράψεις ένα γράμμα στο νεότερο εαυτό σου, πώς θα τον προετοίμαζες για αυτό που επρόκειτο να ζήσει στην προσωπική και την επαγγελματική ζωή του;

Αν μπορούσα να μιλήσω στη νεότερη Ράνια, θα της έλεγα να έχει μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στον εαυτό της, να ακούει περισσότερο αυτήν τη φωνή μέσα της, να αγχώνεται λιγότερο και να απολαμβάνει πιο πολύ τη ζωή. Να θυμάται ότι η ζωή δεν είναι μόνο πρέπει και υποχρεώσεις, είναι χαρά και φως.