Σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι, λίγη ξεκούραση, φαγητό, ύπνος και μετά Σαββατοκύριακο. Oι μέρες ακολουθούν η μια την άλλη, χωρίς να συμβαίνει τίποτε, και όλες μοιάζουν να είναι ίδιες. Tίποτε καινούργιο και τίποτε συνταρακτικό δεν βιώνουμε. Eίναι κοινότοπο, ωστόσο είναι πολλοί λίγοι αυτοί που δεν έχουν νιώσει κατά καιρούς να τους βαραίνει η μονοτονία της ρουτίνας και δεν έχουν αισθανθεί την ανάγκη να αποδράσουν, έστω και αν αυτή η απόδραση σπάνια πραγματοποιείται! Όμως, το πόσο η ρουτίνα μάς καταβάλλει είναι δική μας υπόθεση και επιλογή. Eσείς πώς την αντιμετωπίζετε;