Μέχρι την ηλικία των 5 ετών, είναι απόλυτα φυσιολογικό το παιδί να «βρέχει» το κρεβάτι του τη νύχτα, ακόμα και κάθε βράδυ. Tο πρόβλημα αρχίζει όταν η συνήθεια αυτή συνεχίζεται και μετά τα 5 του χρόνια. Tότε θεωρείται ότι το παιδί πάσχει από νυχτερινή ενούρηση, δηλαδή αδυναμία ελέγχου των σφιγκτήρων της ουροδόχου κύστης. Ωστόσο, και όταν ακόμα το παιδί εξακολουθεί να βρέχεται στο ύπνο του ενώ έχει μπει στη σχολική ηλικία, δεν σημαίνει ότι πίσω από τη νυχτερινή ενούρηση κρύβεται κάτι σοβαρό. Aν το παιδί είναι -κατά τα άλλα- υγιές και η νυχτερινήενούρηση είναι το μόνο του σύμπτωμα, πολύ πιθανόν το πρόβλημα να οφείλεται σε μια πιο αργή ωρίμανση του νευρικού του συστήματος. Eπίσης, συχνά τα παιδιά εμφανίζουν ακράτεια ούρων όταν βρίσκονται κάτω από ψυχολογικό στρες και πιο σπάνια όταν παρουσιάζουν κάποια λοίμωξη στο ουροποιητικό τους σύστημα.



OI ΠIO ΣYXNEΣ AITIEΣ

Η νυχτερινή ενούρηση διακρίνεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή, δηλαδή σε ενούρηση που παρατηρείται σε παιδιά που από τη γέννησή τους δεν έχουν καταφέρει έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα να αποκτήσουν τον έλεγχο της ουροδόχου κύστης τους, και σε δευτεροπαθή, δηλαδή σε ενούρηση που εμφανίζεται ξαφνικά.

H πρωτοπαθής ενούρηση μπορεί να κρύβει κάποια κληρονομική αιτία. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, τρία στα τέσσερα παιδιά των οποίων οι γονείς είχαν νυχτερινή ενούρηση βρέχουν το κρεβάτι τους το βράδυ και περίπου τα μισά από τα παιδιά έχουν ένα γονέα που αντιμετώπιζε το ίδιο πρόβλημα. Συνήθως αυτά τα παιδιά σταματούν τη νυχτερινή ενούρηση στην ίδια ηλικία με τους γονείς τους, ή και νωρίτερα.

H δευτεροπαθής ενούρηση εκδηλώνεται κυρίως στην πρώτη σχολική ηλικία και τα αίτια είναι συνήθως ψυχολογικά, όπως για παράδειγμα η ζήλια για τη γέννηση ενός άλλου παιδιού, η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, το διαζύγιο των γονιών, η είσοδος στο νηπιαγωγείο ή στο σχολείο, η αλλαγή σπιτιού κ.ά. Aυτού του τύπου η ενούρηση είναι συνήθως διακεκομμένη και παροδική.



AΛΛEΣ AITIEΣ

Μερικές φορές η ξαφνική νυχτερινή απώλεια ούρων σε παιδιά σχολικής ή προσχολικής ηλικίας μπορεί να είναι το καμπανάκι που χτυπά για κάποιο σοβαρότερο πρόβλημα στον παιδικό οργανισμό, όπως η εμφάνιση μιας ουρολοίμωξης, ή -σε συνδυασμό με κάποια άλλα συμπτώματα (έντονη δίψα, αδυνάτισμα κ.ά.)- άλλων νοσημάτων, όπως του σακχαρώδους διαβήτη.

Yπάρχει ακόμα και μία άλλη σημαντική αιτία νυχτερινής ενούρησης, που έχει να κάνει με τη μειωμένη παραγωγή της αντιδιουρητικής ορμόνης, της βαζοπρεσσίνης. H ορμόνη αυτή, που παράγεται στον οργανισμό σε μεγαλύτερη ποσότητα κατά τη διάρκεια της νύχτας, έχει την ιδιότητα να μειώνει την παραγωγή ούρων. Σε ορισμένα παιδιά, όμως, η ουσία αυτή παράγεται σε μικρότερες ποσότητες από το κανονικό, με αποτέλεσμα τα παιδιά αυτά να έχουν πολλά ούρα ακόμα και τη νύχτα. Tότε η παραγωγή των ούρων υπερβαίνει τη χωρητικότητα της κύστης τους, με αποτέλεσμα να «βρέχονται» στον ύπνο τους.



TI NA KANETE

•Μάθετε στο παιδί να αδειάζει εντελώς την κύστη του πριν πάει για ύπνο και οδηγήστε το για άλλη μία φορά στην τουαλέτα πριν εσείς κοιμηθείτε.

•Μειώστε τους παράγοντες που μπορούν να επιδεινώσουν τη νυχτερινή ενούρηση του παιδιού, όπως είναι η κατανάλωση πολλών υγρών το βράδυ ή η χαμηλή θερμοκρασία στο δωμάτιό του την ώρα του ύπνου, η οποία μπορεί να επιδεινώσει το πρόβλημα της ενούρησης.

•Αν δεν πρόκειται για οργανικό πρόβλημα, πάνω σε έναν πίνακα αρχίστε να τοποθετείτε αστεράκια για κάθε «στεγνή» νύχτα. Όταν τα αστεράκια συμπληρώσουν έναν αριθμό, επιβραβεύστε το παιδί με ένα δώρο.

•Μπορείτε ακόμα, αφού συμβουλευτείτε το γιατρό, να προμηθευτείτε το «ξυπνητήρι ενούρησης», δηλαδή μια ειδική συσκευή με καμπανάκι, που ενεργοποιείται με τις πρώτες σταγόνες ούρων, αναγκάζοντας έτσι το παιδί να ξυπνήσει και να πάει στην τουαλέτα.

•Στα παιδιά που παράγουν μεγάλη ποσότητα ούρων κατά τη διάρκεια του ύπνου, επειδή δεν υπάρχει στον οργανισμό τους σε επαρκή επίπεδα η ορμόνη που περιορίζει την παραγωγή ούρων, χορηγείται μία ουσία σε μορφή σπρέι, η οποία υποκαθιστά στον οργανισμό τη φυσικά παραγόμενη ορμόνη, που είναι ανεπαρκής. H φαρμακευτική αγωγή είναι κατάλληλη για παιδιά άνω των 5 ετών και συνταγογραφείται από το γιατρό, αφού πρώτα ελέγξει ότι το παιδί δεν πάσχει από κάποια λοίμωξη του ουροποιητικού ή άλλη ασθένεια.



Συμβουλή

Aνεξάρτητα από τη θεραπευτική αγωγή που ίσως χρειαστεί να ακολουθήσει το ενουρητικό παιδί, θα πρέπει πάνω απ’ όλα να αντιμετωπίσετε με ψυχραιμία και όσο το δυνατόν πιο νωρίς το πρόβλημα. Πριν δηλαδή το παιδί συμπληρώσει τα 6 του χρόνια, ώστε να αποκλειστούν πιθανοί οργανικοί παράγοντες, αλλά και για να μην επιβαρυνθεί το ίδιο ψυχολογικά. Συνήθως, τα παιδιά που «βρέχονται» στον ύπνο τους νιώθουν ντροπή, άγχος, ανασφάλεια και πολλές φορές φόβο απέναντι στους γονείς. Γι’ αυτό, ποτέ δεν πρέπει να τιμωρείτε ή να μαλώνετε το παιδί σας επειδή «βρέχει» το κρεβάτι του. Tο καλύτερο είναι να το στηρίξετε ψυχολογικά και να το διαβεβαιώσετε ότι αρκετά παιδιά της ηλικίας του αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα. Eπίσης, δεν θα πρέπει να ξεχνάτε να επαινείτε το παιδί για κάθε «στεγνή» νύχτα!