Χάρηκα τις προάλλες με το κομπλιμέντο που μου έκαναν σε μια παρέα ότι, αν δεν άκουγαν ότι έχω παιδί 11χρονο, θα με έκαναν γύρω στα 35 (όχι πως μια 35χρονη δεν μπορεί να έχει παιδιά σε αυτή την ηλικία – η φίλη μου η Έρση έκανε το πρώτο της παιδί στα 20). Όταν είσαι 25, τα 40 φαντάζουν πολύ μακριά.

Και, πράγματι, έτσι είναι, έως ότου μια μέρα κλείσεις τα 38. Πιστεύω πως για τις περισσότερες γυναίκες είναι το ορόσημο για την πρώτη κρίση με το χρόνο. Τότε που στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη και αρχίζεις να παρατηρείς πιο προσεκτικά τα σημάδια του χρόνου: Τις μικρές ρυτίδες γύρω από τα μάτια, τις οριζόντιες γραμμές στο μέτωπο, την κάθετη ανάμεσα στα φρύδια.

Είναι τότε που αρχίζεις να ρωτάς για το μπότοξ και το υαλουρονικό, να μαθαίνεις για τη μεσοθεραπεία, να κάνεις δερμοαπόξεση. Να διαβάζεις για τις καινούργιες κοσμητικές βελτιώσεις και τις νέες εξελιγμένες τεχνικές. «Διδακτορία της νεότητας» χαρακτηρίζουν μερικοί την εποχή που ζούμε, όμως το ζητούμενο δεν είναι εδώ και αιώνες η παράταση της νεότητας;

Η διαφορά -όπως δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή της μία τραγουδίστρια της παλαιάς γενιάς που εκτιμώ- είναι η διάθεση με την οποία στεκόμαστε κάθε φορά μπροστά στον καθρέφτη μας. Άλλες μέρες δυσανασχετούμε με τις ρυτίδες που βλέπουμε, και άλλες δεν τις παρατηρούμε καθόλου.

Δεν είμαι εναντίον των αισθητικών επεμβάσεων. Όμως είναι διαφορετικό να κάνεις πράγματα υποκύπτοντας σε έναν υπέρτατο ναρκισσισμό, χωρίς να αποδέχεσαι ότι το πρόσωπο και το σώμα αλλάζουν, και διαφορετικό να κάνεις πράγματα για να διατηρείς την υγεία και να περιποιείσαι την ομορφιά σου, που θα σε κάνουν να αισθάνεσαι καλύτερα.

Ωστόσο, επειδή η περίοδος της κρίσης διαρκεί περίπου 7 χρόνια, αν καταφέρουμε να την περάσουμε με επιτυχία διατηρώντας την αυτοπεποίθησή μας, τα πράγματα θα κυλήσουν πιο ομαλά. Κι επειδή ο χρόνος φέρνει και γνώση, και η γνώση αποδοχή, όταν είσαι άνετος με τον εαυτό σου, τότε μπορείς να δεχτείς (σχεδόν) τα πάντα. Και τότε οι ρυτίδες δεν θα μας απασχολούν ιδιαίτερα. Έως τότε όμως, μπορούμε να τις καθυστερήσουμε!