Περίπου το 10% των παιδιών εκτιμάται ότι παίζει παιχνίδια με τις ώρες στο Διαδίκτυο ή διάφορα παιχνίδια στον υπολογιστή του και στο Playstation και το… 85% των αγοριών παίζει, πάντως, παραπάνω από όσο θα ήθελαν οι γονείς. Νεότερη έρευνα δείχνει, όμως, ότι οι γονείς ίσως δεν θα έπρεπε απλώς να ενοχλούνται, αλλά και να ανησυχούν.

Συγκεκριμένα, οι ερευνητές πιστεύουν ότι από τα στοιχεία που συγκέντρωσαν βγαίνει το δυσάρεστο συμπέρασμα πως πολλά από αυτά τα παιδιά που έχουν πραγματική μανία με το παιχνίδι στο Διαδίκτυο πάσχουν από σοβαρές αγχώδεις διαταραχές ή κατάθλιψη και καλύπτουν αυτά τα δύο σοβαρά προβλήματά τους με την επίμονη ενασχόλησή τους με το «παιχνίδι».

Η έρευνα δείχνει και κάτι άλλο, επίσης δυσάρεστο. Ενώ το παιδί «πέφτει με τα μούτρα» στο βιντεοπαιχνίδι του χρησιμοποιώντας το ασυναίσθητα ως «θεραπεία» για όσα δυσάρεστα το πιέζουν ψυχικά, δυστυχώς τα επιδεινώνει. Το μανιώδες παιχνίδι, δηλαδή, σε κάποια κονσόλα δεν αποφορτίζει το άγχος ούτε βελτιώνει την κατάθλιψη, αλλά μπορεί και να τα επιδεινώνει.

Η έρευνα έγινε στη Σιγκαπούρη και στις ΗΠΑ, όπου ειδικά τα αγόρια έχουν έντονο πάθος με τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και όπου υψηλό ποσοστό εφήβων, αλλά και ατόμων μετεφηβικής ηλικίας, παρουσιάζει συμπτώματα εθισμού – είναι, δηλαδή, μανιώδεις παίκτες.

Ο επικεφαλής της έρευνας Douglas Gentile, καθηγητής Ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Αϊόβα, είπε χαρακτηριστικά στο αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι CNN τα εξής:

«Τα παιδιά αναζητούν συχνά καταφύγιο στο εικονικό παιχνίδι, ώστε να ξεπεράσουν τη μελαγχολία, τις φοβίες ή το έντονο άγχος τους, αλλά δυστυχώς έχουμε πλέον στοιχεία ότι η μανιώδης ενασχόληση με το παιχνίδι αυτού του τύπου μπορεί να φέρει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα, δηλαδή να μεγεθύνει και να οξύνει το πρόβλημα του παιδιού ή του νέου. Οι γονείς πρέπει να έχουν περισσότερο το νου τους. Και αν εσείς οι ίδιοι παίζετε με μανία ως έφηβοι ή ενήλικοι, ίσως πρέπει να εξετάσετε πόσο σας βοηθά αυτή η ενασχόληση να αντιμετωπίσετε τη ζωή και μήπως πρέπει να αναζητήσετε πιο δοκιμασμένες λύσεις, όπως, για παράδειγμα, τη βοήθεια ειδικών».

Ποιο είναι όμως το κριτήριο ώστε να ξέρει κάποιος αν είναι μανιώδης παίκτης ή «παίζει απλώς πολύ»; Οι ειδικοί απαντούν ότι η διαφορά έγκειται στο κατά πόσον το παιχνίδι παρεμβαίνει αρνητικά στην καθημερινή ρουτίνα της ζωής του ατόμου και καθιστά ουσιαστικά το παιδί ή τον νεαρό δυσλειτουργικό στα βασικά. Αν π.χ. ένας έφηβος ή νεαρός δεν πλένεται, δεν διαβάζει, δεν τρώει στην ώρα του και μένει ίσως νηστικός όλη μέρα (ή όλη νύχτα), αν δεν πηγαίνει στα ραντεβού του ή στο σχολείο για να μη διακόψει το παιχνίδι και γενικά αν το παιχνίδι γίνεται αιτία να μη διεκπεραιώνει βασικές υποχρεώσεις και να μην καλύπτει βασικές ανάγκες του, τότε πλέον υπάρχει πρόβλημα παθολογικού παιχνιδιού και η κατάσταση χρήζει παρέμβασης ειδικού.