Από τη Μαριάννα Σιδηροπούλου, κλινική ψυχολόγο

Μου πήρε σχεδόν ένα μήνα η συνέχεια του πρώτου μέρους. Λέω, δεν μπορεί, για να έχεις σκαλώσει έτσι, κάτι συμβαίνει. Γιατί να δυσκολεύομαι τόσο να συνεχίσω τη σκέψη μου πάνω στο γυναικείο ΕΓΩ;

Ας το πάρουμε όμως από την αρχή. Σε αυτό το μήνα μέσα στάθηκα 3 φορές . Τρία διαφορετικά πράγματα μου έκαναν κλικ με το γυναικείο Εγώ. Η μια στιγμή ήταν ενώ παρακολουθούσα το dvd του Gray’s Anatomy όπου μια εξαιρετικά οριοθετημένη και ανταγωνιστική ειδικευόμενη γιατρός (Christina Yang-για όσους ξέρουν) αποκαλύπτει ότι λίγο-λίγο κάθε μέρα και ανεπαίσθητα, έδινε μικρά κομμάτια του εαυτού της στον άντρα που αγαπούσε, μπαίνοντας σε καταστάσεις που έρχονταν σε αντίθεση με την κρίση της, διακινδύνευαν την καριέρα της και την απομάκρυναν από αυτό που η ίδια πίστευε πως ήταν.

Το δεύτερο (βάζω μαζί πολλές ιστορίες) ήταν θεραπευόμενές μου που για τον ένα ή τον άλλο λόγο αναρωτιόντουσαν «Γιατί εγώ δεν;». Τρίτο και τελευταίο ήταν ότι συνειδητοποίησα πόσο φυσικό μου ήταν να θεωρούμε εγώ, ο άντρας μου και ο γιος μου το δικό μου πιάτο ως «κοινό», όλοι δηλαδή δικαιούμαστε να τρώμε από αυτό χωρίς καμία δεύτερη σκέψη.

Δεν αντιτίθεμαι (τουλάχιστον στο φαγητό). Απλά παρατηρώ το πόσο το δικό μας Εγώ πλέει σε πελάγη του ΕΜΕΙΣ με έναν τρόπο δεδομένο, βαθιά ριζωμένο και αρχετυπικό.

Λέω πελάγη και δεν διευκρινίζω αν είναι πελάγη ευτυχίας ή χάους. Συνήθως είναι χάους. Το ΕΓΩ χάνεται στο πέλαγος ΕΜΕΙΣ. Με τσουνάμι (για να είμαι ακριβής).

Πρέπει να έχει πυξίδα, καλό καράβι, χάρτη και εμπειρία για να γίνουν τα πελάγη, αυτά της ευτυχίας. Δηλαδή ένα ΕΓΩ που ο πυρήνας του να είναι καθαρός, στέρεος, άθικτος, ΑΥΤΟ-αγαπητικός και ΑΥΤΟ-προστατευτικός. Τότε μόνο το περίγραμμα μπορεί να είναι ευέλικτο. Να μπαίνει στο ΕΜΕΙΣ, να μοιράζεται μαζί του, να αφήνεται και να χαλαρώνει, να δίνεται, να αλλάζει, και να μην το νοιάζει καθόλου τι θα γίνει μετά και αν θα καταπατηθούν τα δικαιώματά του.

Να θυμάστε όμως: ο πυρήνας άθικτος.

Διότι αν προκύψουν θέματα που κλονίζουν την ΑΥΤΟ-ΑΓΑΠΗ και την ΑΥΤΟ-ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ εν ολίγοις τη συνοχή μου και τη συνοχή σου ως Γυναίκα, τότε το ΕΓΩ θα πρέπει να γίνεται η ίδια η ΓΗ και το ΕΜΕΙΣ μια από τις θάλασσές της…..