Οι ερευνητές των Πανεπιστημίων UCL και Harvard καταπιάστηκαν με ένα ενδιαφέρον ερώτημα για τη φύση της τιμωρίας. Άραγε τιμωρούμε εκείνους που μας εξαπατούν επειδή μας έχουν ζημιώσει ή επειδή ζημιώνοντάς μας οι απατεώνες είναι πιο κερδισμένοι από εμάς;

Με άλλα λόγια, όπως εξηγεί ο επικεφαλής ερευνητής, δρ. Nichola Raihani, από το UCL, εάν κάποιος μας κλέψει δέκα ευρώ από το πορτοφόλι μας θα τον τιμωρήσουμε επειδή μας «κόστισε» δέκα ευρώ ή θα τον τιμωρήσουμε μόνο στην περίπτωση που ο απατεώνας καταλήξει με δέκα ευρώ περισσότερα από εμάς;

Είναι η εκδίκηση το κίνητρο της τιμωρίας ή μήπως όσοι θίγονται πρώτα αξιολογούν αν εκείνοι που τους εξαπάτησαν είναι σε καλύτερη θέση από τους ίδιους και στη συνέχεια αποφασίζουν αν τελικά θα τους τιμωρήσουν;

Σύμφωνα, λοιπόν, με την έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Biology Letters», τείνουμε να τιμωρούμε τους απατεώνες όταν ζημιώνοντάς μας καταλήγουν σε καλύτερη κατάσταση συγκριτικά με εμάς. Η ερευνητική ομάδα διαπίστωσε ότι ως εξαπατημένοι -όχι μόνο οικονομικά, αλλά και κοινωνικά στο πλαίσιο της αλληλόδρασής μας με τους συνανθρώπους μας- είμαστε πιο ευαισθητοποιημένοι στην έννοια της ανισότητας και όχι σε εκείνη της απώλειας (της ζημιάς) όταν αποφασίζουμε αν θα τιμωρήσουμε εκείνον που μας ζημίωσε.