Ο κουβαλητής: Είναι το γνωστό στερεότυπο του μέσου έλληνα μπαμπά. Φροντίζει να υπάρχουν πάντα τα απαραίτητα στο ψυγείο, είναι άψογος με τις υποχρεώσεις του, δεν θα ξεχάσει να πληρώσει ποτέ τη ΔΕΗ, και πάντα έχει ένα μικρό απόθεμα για τις καλοκαιρινές διακοπές της οικογένειας. Δουλεύει σκληρά για την οικογένειά του και θα ασχοληθεί με τα παιδιά μόνον όταν του το επιτρέψουν οι επαγγελματικές του υποχρεώσεις. Ευχαριστημένος; Ε, όταν βρίσκει τον καιρό να σκεφτεί, ίσως νιώσει πως θα ήθελε λίγο χρόνο για τον εαυτό του περισσότερο, αλλά αυτό δεν είναι παρά μια σκέψη που τη διώχνουν αυτόματα το υπερβολικά φορτωμένο του πρόγραμμα.
Το πρότυπο της πατρικής φιγούρας: Είναι το μοντέλο που συναντάμε κυρίως σε διαφημίσεις μαργαρίνης, μακαρονιών και κινητής τηλεφωνίας. Είναι ο τέλειος οικογενειάρχης που αμέσως μετά τη δουλειά συνοδεύει αδιαμαρτύρητα τα παιδιά στο στίβο, μετά κυλιέται ευτυχισμένος μαζί τους στο χαλί και στο τέλος της ημέρας τους διαβάζει παραμύθι, ενώ στο μεταξύ τους έχει φορέσει πιτζάμες. Είναι το μοντέλο που προκαλεί ρίγη ζήλιας στις μαμάδες που τον συναντούν μπροστά τους, ο μπαμπάς που τα παιδιά λατρεύουν και οι άλλοι άντρες φθονούν. Ζει μέσα από αυτόν το ρόλο… μάλλον, σε όλη του τη ζωή αυτόν το ρόλο περίμενε για να αυτο-εκπληρωθεί. Και είναι ευτυχισμένος.
Ο μπαμπάς που μένει σπίτι: Άεργος, άνεργος, προσωρινά ή μόνιμα, ο συγκεκριμένος μπαμπάς μπορεί να απέχει κατά πολύ από το παραδοσιακό πρότυπο της σημερινής κοινωνίας, ωστόσο έχει ένα πολύ χρήσιμο ρόλο στην οικογένεια. Μπορεί να μην στηρίζει την οικογένεια οικονομικά, αλλά φροντίζει τα παιδιά, τα διαβάζει, τα πηγαινοφέρνει στο σχολείο και στις δραστηριότητές τους, μαγειρεύει -ενίοτε και πολύ καλά- βάζει πλυντήρια και σιδερώνει. Κάνει, δηλαδή, ό,τι και μια μαμά, συν ότι επισκευάζει και τα υδραυλικά. Αγγίζει την τελειότητα.
Ο κοπανατζής: Η αλήθεια είναι πως ξεκινάει με ενθουσιασμό και με τις καλύτερες προθέσεις. Στην πορεία, όμως, αρχίζει να σκαρφίζεται τρόπους ν΄ αποφεύγει τις «αγγαρείες». Έχει πολλή δουλειά, είναι κουρασμένος και πρέπει να κοιμηθεί, έχει meeting, και γενικά έχει τις δουλειές του. Το είδος αυτό αγγίζει σχεδόν το 70% των μπαμπάδων, και κάνει τις μαμάδες έξαλλες επαινώντας συνεχώς εκείνο το 1%, της κατηγορίας «πρότυπο της πατρικής φιγούρας».
Ο πολυάσχολος: Δεν έχει ποτέ χρόνο να σκεφτεί τις υποχρεώσεις του απέναντι στα παιδιά. Επιτυχημένος επαγγελματίας, συνήθως προσπαθεί απεγνωσμένα να ξεκλέψει χρόνο για την οικογένειά του -η γυναίκα του το πιο πιθανό είναι να γκρινιάζει καθημερινά γι’ αυτό-, το αναβάλλει όμως συνεχώς για τον επόμενο μήνα που θα έχουν χαλαρώσει τα πράγματα στο γραφείο. Δηλαδή, ποτέ!
Ο καινούργιος μπαμπάς: Η σύντροφός του μόλις γέννησε, κι εκείνος για πρώτη φορά ζει την ανεπανάληπτη, μοναδική, υπέροχη εμπειρία της πατρότητας. Ωστόσο, κάποιες φορές νιώθει και πολύ σαστισμένος από τις δεκάδες υποχρεώσεις που του δημιουργεί το μωρό. Τον τελευταίο μήνα είναι άυπνος, μιας που ξυπνάει κάθε βράδυ πεινασμένος -αφού η σύντροφός του είναι πολύ απασχολημένη-, ασιδέρωτος, αλλά κάθε φορά που το μωρό τού χαμογελάει, ξεχνάει τα πάντα και δεν μετανιώνει καθόλου που έγινε πατέρας.
