Έχω μία κόρη 15 ετών, 1,75 ύψος και βάρος τελευταία φορά που ήμουν παρούσα 148 κιλά. Λέω τελευταία φορά γιατί δεν με αφήνει πλέον να δω και όταν τη ρωτώ, αποφεύγει να μου απαντήσει. Μετά από συζήτηση πήγαμε μαζί σε διατροφολόγο. Ξεκίνησε πρόγραμμα, ξεκίνησε καλά, μετά τα παράτησε. Ένιωθε ότι πιεζόταν. Και δεν έβλεπε γρήγορα αποτέλεσμα. Την άφησα. Έψαξε μόνη της στο διαδίκτυο για δίαιτες που χάνουν σε 8 ημέρες 10 κιλά, ή σε 4 ημέρες 5 κιλά. Τίποτα. Ξεκινήσαμε μόνες μας δίαιτα, υποτίθεται κρυφά να μην γνωρίζει κανείς (σε συνεργασία και πάλι με το διατροφολόγο χωρίς η ίδια να το γνωρίζει) πάλι χωρίς αποτέλεσμα. Ακολουθούσε δηλαδή τη δίαιτα, έχανε βάρος, μετά τη σταματούσε και έπαιρνε τα διπλά. Μιλήσαμε πολύ, αποδέχθηκε το πρόβλημα. Καμία όμως προσπάθεια να κάνει κάτι. Χθες το βράδυ είχε ένα ξέσπασμα, ίσως και λόγω του Αγ. Βαλεντίνου. Όλοι οι φίλοι και οι φίλες της έστελναν μηνυματάκια και χρόνια πολλά. Αισθανόταν άσχημα και είναι η πρώτη φορά που δέχθηκε ότι δεν της αρέσει η εικόνα της και ότι κανένας δε τη θέλει κλπ. Αλλιώς μέχρι εκείνη τη στιγμή, έλεγε ότι έτσι είναι η κατάσταση και πρέπει όλοι μας να την αποδεχτούμε και ότι η ίδια αισθάνεται καλά και αγαπάει τον εαυτό της όπως είναι. Εγώ πιστεύω ότι αυτή η στάση είναι η άμυνά της. Παρόλο το βάρος της είναι ευκίνητη. Έκανε καράτε, τώρα αυτοάμυνα. Παρακολουθεί μαθήματα παραδοσιακού χορού. Ασχολείται με ζούμπα και με ένα σωρό άλλα. Και είναι και μαθήτρια πρώτη στο σχολείο με επαίνους αλλά και στις ξένες γλώσσες. Είναι παιδί που δε βαριέται και είναι σε γενικές γραμμές υπερκινητικό. Αυτά όσον αφορά το χρόνο της. Απευθύνθηκα και στο σύλλογο των υπερφάγων για το πως να αντιμετωπίσω αυτήν την κατάσταση. Όλα τα έχω δοκιμάσει. Συζήτηση, καυγά, τιμωρία, επιβράβευση, δίαιτα μαζί της, όλα. Δεν ξέρω τι άλλο να κάνω. Σας παρακαλώ, αν έχετε χρόνο, δώστε μου μία συμβουλή γιατί πιστεύω ότι τώρα που αποδέχεται το πρόβλημά της δεν θα ξέρει πως να το αντιμετωπίσει. Σας ευχαριστώ πολύ, Χρυσούλα
Αγαπητή Χρυσούλα,
Διαβάζοντας το μήνυμά σας, θα ήθελα να αναγνωρίσω ότι έχετε προσπαθήσει πολύ για την αντιμετώπιση της δυσκολίας της κόρης σας και το γεγονός αυτό είναι το πιο σημαντικό. Η αγάπη, το ενδιαφέρον και η αποδοχή της κόρης σας είναι η καλύτερη θεραπεία. Μιλήστε ειλικρινά μαζί της, συζητήστε πως φαντάζεται το μέλλον και ποια στήριξη αποζητά από την οικογένειά της και απευθυνθείτε σε ψυχολόγο που να ειδικεύεται στις διατροφικές διαταραχές. Θα χρειαστεί χρόνος και επιμονή, αλλά είναι σε ηλικία που μπορεί να το αντιμετωπίσει. Καλή δύναμη!
