Σκέφτομαι τι θα μπορούσα να γράψω για τη Νίκη Λυμπεράκη, χωρίς να είμαι μεροληπτική. Δύσκολο. Η ενδιαφέρουσα προσωπικότητά της  και το χιούμορ της είναι αυτά που σε κερδίζουν και κάνουν τη συναναστροφή μαζί της περιζήτητη.

Νίκη, ο νέος χρόνος σε βρίσκει…

«Ευγνώμων για όσα μου έφερε η ζωή. Προσπαθώ να το θυμάμαι κάθε μέρα γιατί καμιά φορά ξεχνάμε πως τίποτε δεν είναι αυτονόητο».

Εκανες bucket list;

«Δεν έχω να πω κάτι πρωτότυπο. Ξέρεις, νομίζω τα τελευταία χρόνια μάς ωρίμασαν όλους. Στον δικό μου “κουβά” χωρούν μόνο τα πολύ σημαντικά. Υγεία, ευτυχία, χαρά και η δυνατότητα να ζει κανείς αξιοπρεπώς.

Διαβάστε επίσης: Μαρία Μπεκατώρου: «Εύχομαι το 2023 να είναι ένα σκαλί πιο φωτεινό από το 2022»

Εντάξει, καλό θα ήταν να φέρει το νέο έτος και ωραία ταξίδια και σίγουρα δεν θα έλεγα όχι σε επαγγελματικές επιτυχίες, αλλά με όσα γίνονται γύρω μας, προσπαθώ να μην είμαι άπληστη με το σύμπαν. Οπότε, ναι… Υγεία, ευτυχία και χαρά!».

Για δεύτερη σεζόν φέτος στο MEGΑ εστιάζεις στη «Μεγάλη Εικόνα»…

«Με φόκους σε πρόσωπα και όχι τόσο σε θέματα όπως κάναμε πέρυσι. Είναι ένα πείραμα αυτό των συνεντεύξεων γιατί, όπως ξέρεις, η προσέγγιση δημοσιογραφικά είναι εντελώς διαφορετική όταν ετοιμάζει κανείς προσωπικές συνεντεύξεις.

Για όλη την ομάδα της εκπομπής είναι μια ευχάριστη πρόκληση η φετινή και ευτυχώς μέχρι τώρα το κοινό έχει ανταποκριθεί και με το παραπάνω!».

Τι άλλο να περιμένουμε στην εκπομπή;

«Ακόμη περισσότερες συνεντεύξεις με ενδιαφέροντες ανθρώπους που μιλούν για πολλά παραπάνω από το επάγγελμά τους. Το στοίχημά μας στην εκπομπή είναι να δούμε ανθρώπους γνωστούς αλλά αλλιώς.

Να μιλούν και για πράγματα που συνήθως δεν προκύπτουν στις δημόσιες εμφανίσεις τους. Το νέο έτος βέβαια φέρνει και εκλογές, οπότε δεν αποκλείεται να ανοιχτούμε και πιο… πολιτικά προσεχώς»

Πού θα κάνεις zoom out το 2023;

«Ζoom out προσπαθώ να κάνω διαρκώς και για τα πάντα. Είναι η προσπάθεια να βλέπει κανείς τη Μεγάλη Εικόνα. Να μην εγκλωβίζεται και να μην παρασύρεται από το ρεύμα, αλλά να επιμένει σε μια νηφαλιότητα που την κατακτά κανείς μόνο όταν παίρνει απόσταση από τα πράγματα».

Θεωρείς ότι σου ταιριάζει περισσότερο η late night ζώνη;

«Δεν το έχω σκεφτεί. Να πω την αλήθεια, αν κρίνω από τις συνήθειές μου είμαι μάλλον νυχτερινός τύπος. Από μαθήτρια και φοιτήτρια που διάβαζα νύχτα, ως τη σχετική μου απέχθεια για το πολύ πρωινό ξύπνημα.

Από την άλλη βέβαια, με μωρό στο σπίτι, η κούραση είναι τέτοια που αρχίζει να πέφτει το βλέφαρο από νωρίς…».

Ακούς τη γνώμη των άλλων;

«Βεβαίως την ακούω! Και την επιζητώ πολλές φορές. Αλλά με τα χρόνια έχω μάθει να βάζω και “κόφτες”. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου πια τι θα πει κάποιος κακοπροαίρετος. Ή κάποιος αυτόκλητος κριτής των πάντων.

Ούτε και τι θα γράψει ένα τρολ στο Twitter. Αλλωστε μεγαλώνοντας συμφιλιωνόμαστε και με την πραγματικότητα ότι δεν μπορούμε όλοι να αρέσουμε σε όλους».

Στα χρόνια της καριέρας σου υπήρξαν στιγμές που έχασες το πάθος, το κίνητρό σου;

«Οχι, νομίζω αν χαθεί αυτό, θα πρέπει να βρω κάτι άλλο να κάνω στη ζωή μου. Εχουν έρθει όμως πολλές απογοητεύσεις και κάποιες – λίγες ευτυχώς – ματαιώσεις. Εχει τύχει για παράδειγμα να βρεθώ σε τοξικές συνεργασίες και να υποστώ μεγάλο κόστος από αυτές, από δυστυχείς ή μισογύνηδες ανθρώπους που επιβεβαιώνονται μέσα από σαδιστικά παιχνίδια εξουσίας.

Αλλά κι αυτά ακόμη, με πεισμώνουν να συνεχίσω απτόητη».

Για ποιο πράγμα είσαι περισσότερο περήφανη;

«Δεν νιώθω εύκολα περήφανη, ούτε έχω μάθει να με κανακεύω – κακώς ίσως, αλλά έτσι είμαι. Για τη δουλειά, για παράδειγμα, δεν θα με ακούσεις εύκολα να πω καλή κουβέντα για τον εαυτό μου.

Από τη ζωή μου συνολικά, θα έλεγα πως νιώθω ότι είμαι αποδεδειγμένα αξιόπιστη. Ολοι μου οι άνθρωποι δηλαδή ξέρουν ότι μπορούν να βασιστούν επάνω μου στα δύσκολα. Αυτό το φέρω ως τίτλο τιμής».

Εμπνευση;

«Η καθημερινότητα. Είμαστε παρατηρητικά πλάσματα οι άνθρωποι από τη φύση μας νομίζω. Μπορεί να δω κάτι ενώ οδηγώ ή ενώ περπατώ και να είναι τροφή για το επόμενο άρθρο στο “Βήμα”, για παράδειγμα.

Είμαι γειωμένος άνθρωπος. Δεν περιμένω το “εξαιρετικό” για να εμπνευστώ. Οσα μας περιβάλλουν ακόμη κι αν φαίνονται γκρίζα ή τα έχουμε συνηθίσει, μπορούν ιδωμένα αλλιώς να μας εμπνεύσουν».

Πηγές χαράς; Ποιες είναι για εσένα;

«Οι άνθρωποί μου. Η οικογένεια και η δεύτερη οικογένεια που χτίζουμε όλοι μεγαλώνοντας: οι φίλοι μας δηλαδή. Μια αγκαλιά από το παιδί, μια καινούργια λέξη. Ενα “σ’ αγαπώ”».

Ολα εκείνα που σε χαλαρώνουν…

«Κάπως ίδια δεν είναι για όλους μας; Μια αγκαλιά στο τέλος της ημέρας. Τα τέσσερα-πέντε παραμύθια που διαβάζουμε κάθε βράδυ μέχρι να αποκοιμηθεί ο μικρός. Ενα ζεστό μπάνιο, ένα βιβλίο.

Ενα τσάι μπροστά στην τηλεόραση για μια καλή ταινία. Ενα απόγευμα με φίλους στο σπίτι. Μια βόλτα στη θάλασσα. Ενας μαραθώνιος μπιρίμπας, αν και εκεί σκοτωνόμαστε».

Τι κάνεις για εσένα στην καθημερινότητά σου;

«Οχι πολλά πράγματα είναι αλήθεια. Ο γιος μου είναι ακόμη μικρούλης, οπότε προτιμώ όσο χρόνο έχω ελεύθερο να τον αφιερώνω σε εκείνον.

Θα σου έλεγα ότι κάνω μόνο τα απολύτως στοιχειώδη. Αυτά που δεν γίνεται να μη γίνουν δηλαδή, όπως ας πούμε ο καλός καθαρισμός, το ντεμακιγιάζ στο τέλος της ημέρας».

Φροντίζεις τη φυσική σου κατάσταση;

«Δυστυχώς φέτος έχω μείνει κάπως πίσω. Δεν είμαι καλή στο time management. Εχω βάλει στόχο όμως να ξαναρχίσω το νυχτερινό τρέξιμο. Είναι η μόνη ώρα που μπορώ να το κάνω, αφού έχει αποκοιμηθεί ο Πανούλης».

Πρότυπα ομορφιάς;

«Γυναίκες φυσικές, άνετες μπροστά στη φθορά του χρόνου. Εκανα πρόσφατα μία συνέντευξη με την Κατερίνα Διδασκάλου. Να ένα παράδειγμα μιας πολύ όμορφης γυναίκας που μεγαλώνει ωραία. Τη θαύμασα!»

Μια καλή παρουσία δεν έχει να κάνει μόνο με την καλή εμφάνιση, αλλά και με την ενέργεια που εκπέμπει ένας άνθρωπος. Το πιστεύεις κι εσύ αυτό;

«Απολύτως! Αλλωστε η ομορφιά συνηθίζεται. Η αύρα κάθε ανθρώπου είναι που τον συνοδεύει και μαγνητίζει ή απωθεί όσους βρίσκονται γύρω του».

Τι αποσπά την προσοχή σου από τις αρνητικές σκέψεις;

«Δυστυχώς είμαι απαισιόδοξος άνθρωπος και πάντα ο νους μου πάει και κλειδώνει στο χειρότερο σενάριο, οπότε παραδέχομαι κατ’ αρχάς ότι κάνω πολλές κακές σκέψεις. Το αντίδοτο βρίσκεται σε αυτό που σου έλεγα στην αρχή της κουβέντας μας.

Στην ευγνωμοσύνη. Το mindfulness που είναι και της μόδας τα τελευταία χρόνια. Οταν εγκλωβίζομαι σε δυσοίωνες σκέψεις πατάω στοπ και μου θυμίζω για πόσα έχω να νιώθω ευγνώμων. Αυτό με ηρεμεί σχεδόν αυτόματα».

Ενοχές έχεις;

«Διαρκώς και για τα πάντα. Οι ενοχικοί άνθρωποι εκεί έξω ξέρουν απολύτως τι εννοώ. Μεγάλο φορτίο να κουβαλά κανείς, αλλά έχω την εντύπωση πως όσοι είμαστε έτσι ξέρουμε πως δύσκολα αλλάζει».

Τις προσπερνάς ή βυθίζεσαι σε αυτές;

«Προσπαθώ μεγαλώνοντας να τις προσπερνώ, αλλά δεν τα πολυκαταφέρνω. Ασε που η αίσθηση της ενοχής είναι σαν Λερναία Υδρα. Μία ξεπερνάς, εμφανίζονται δύο νέες μπροστά σου. Μετά νιώθεις ενοχές που αρνείσαι να νιώσεις ενοχές για κάτι. Είναι σχεδόν κωμικό».

Οσα σε πιέζουν…

«Προθεσμίες, υποχρεώσεις, εκκρεμότητες… Οπως όλους μας».

Απομακρύνεσαι εύκολα από αυτά;

«Εύκολα όχι, αλλά προσπαθώ και όσο μεγαλώνω τόσο καλύτερα τα καταφέρνω».

Ζητάς βοήθεια;

«Σπάνια έως καθόλου. Εδώ νομίζω ξαναμπαίνουν στο παιχνίδι οι ενοχές. Αυτή η αίσθηση ότι δεν θες να επιβαρύνεις κανέναν. Δυστυχώς βέβαια, με το να μη ζητάμε βοήθεια, μπορεί να στέλνουμε και λάθος μηνύματα στους ανθρώπους γύρω μας.

Οτι δεν τους υπολογίζουμε, ότι δεν τους χρειαζόμαστε ή ότι νιώθουμε άτρωτοι. Ολο λάθος»!

Κάνεις όνειρα;

«Ονειρεύομαι ακόμη περισσότερες χαρές με την οικογένεια και τους φίλους μου. Αυτό μόνο»

Και αν χαθεί το όνειρό σου…

«Θα το ξαναβρώ»

Θέλεις πολύ…

«Να μη χαθεί αυτή η πολύτιμη κανονικότητα της ζωής μας».

Πριν κοιμηθείς…

«Βάζω πέντε ξυπνητήρια μην τυχόν και δεν ξυπνήσω στην ώρα μου και αργήσει ο μικρός στον παιδικό».

Μόλις ξυπνήσεις…

«Τρέχω για την πρώτη αγκαλιά στον Πανούλη! Μετά βουρ για καφέ και πρωινό για όλους μας».

Ενα βιβλίο στο οποίο επιστρέφεις συχνά;

«Δεν συνηθίζω να επιστρέφω σε κάτι συγκεκριμένο. Μου φαίνεται σαν να χάνω χρόνο από κάτι νέο. Γενικώς δεν επιστρέφω. Ούτε σε βιβλία ούτε σε καταστάσεις».

Comfort food;

«Μακαρόνια, μακαρόνια, μακαρόνια»

Με τι διασκεδάζεις;

«Με φίλους στο σπίτι, με ένα καλό φαγητό ή μια ωραία ταινία. Με ένα ωραίο Live σε μια μικρή μουσική σκηνή».

Ενα πολύτιμο κομμάτι σοφίας που πήρες από τους γονείς σου;«Μην ασχολείσαι με τους άλλους, προσπάθησε εσύ να είσαι εντάξει. Μόνο σ’ αυτό μπορείς να έχεις έλεγχο».

Ενα που θα δώσεις εσύ στον γιο σου;

«Αποδέξου τον εαυτό σου, αγάπα τον, φρόντισέ τον, συμφιλιώσου με τις όποιες αδυναμίες σου γιατί είναι κι αυτές κομμάτι της μοναδικότητας του καθενός μας. Ζήσε ελεύθερος!».

Φωτογραφίες: Studio Vrettos
Styling: Κατερίνα Ανδρικοπούλου
Make up: Χρυσούλα Ρουφογάλη
Μαλλιά: Ζωή Κουιμιτζή