Η τάση του taskmasking μπορεί να έχει γίνει δημοφιλής από την Gen Ζ (τα άτομα που γεννήθηκαν περίπου από το 1997 έως το 2012), καθώς είναι αυτή που της έδωσε όνομα, αλλά στην πραγματικότητα είναι μια πρακτική που υπάρχει στον εργασιακό χώρο εδώ και δεκαετίες.
Τι είναι το taskmasking;
Το taskmasking αναφέρεται σε μια «ψευδή παραγωγικότητα», όπου οι εργαζόμενοι προσποιούνται ότι εργάζονται, ενώ στην πραγματικότητα αποφεύγουν σημαντικά καθήκοντα και εργασίες. Στην ουσία, αυτή η τάση αντανακλά και υπογραμμίζει τη διαφορά μεταξύ των σύγχρονων εργαζομένων και των παρωχημένων εργασιακών προσδοκιών.
Καθώς οι απαιτήσεις και οι πιέσεις αυξάνονται για επιστροφή στο παραδοσιακό γραφείο, το taskmasking αντικατοπτρίζει την ανάγκη της Gen Z να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, ενώ ταυτόχρονα να ανταπεξέλθει στους σύγχρονους εργασιακούς κανόνες.
Μάλιστα, με την εξέλιξη της τεχνολογίας και την αυξανόμενη χρήση εργαλείων όπως λογισμικά παρακολούθησης χρόνου, οι εργαζόμενοι, ιδίως οι νεότεροι, γνωρίζουν ότι παρακολουθούνται συνεχώς.
Αυτή η «κουλτούρα του πάντα διαθέσιμου» ενισχύει το φαινόμενο του taskmasking, καθώς οι εργαζόμενοι συχνά προσπαθούν να διατηρήσουν την εικόνα της παραγωγικότητας, ενώ παράλληλα καταφεύγουν σε στρατηγικές αποφυγής, όπως ένα ψηφιακό ημερολόγιο γεμάτο με υποτηθέμενες συναντήσεις ατζέντα ή η συμμετοχή σε διαδικτυακές συναντήσεις χωρίς ενεργή παρουσία.
Τι γινόταν στο παρελθόν;
Αυτή η τάση δεν είναι καινούργια. Η διαφορά με το παρελθόν είναι ότι η Gen Z φαίνεται να είναι πιο ανοιχτή, χωρίς ενοχές και συνειδητοποιημένη για αυτή την πρακτική, χρησιμοποιώντας την τεχνολογία και τις σύγχρονες συνήθειες για να την κάνουν πιο αποδοτική. Για παράδειγμα, κάποιοι παραμένουν αθόρυβοι και με την κάμερα κλειστή σε διαδικτυακές συναντήσεις, ενώ παράλληλα κάνουν multitasking.
Είναι σημαντικό να επισημανθεί ότι η συγκεκριμένη τάση φαίνεται ότι δεν αφορά μόνο τη γενιά Z. Όλοι οι εργαζόμενοι, ανεξαρτήτως ηλικίας, προσπαθούν με διάφορους τρόπους να φαίνονται απασχολημένοι χωρίς να προσφέρουν πραγματικά αποτελέσματα.
Μια μελέτη, έδειξε ότι περίπου το 41% του χρόνου των εργαζομένων δαπανάται σε δραστηριότητες που δεν προσφέρουν ουσιαστική ικανοποίηση και θα μπορούσαν να εκτελούνται αποτελεσματικά από άλλους.
Πολλές εταιρείες συχνά εκτιμούν την εικόνα της εργασίας (το «φαίνεσθαι») εξίσου με τα πραγματικά αποτελέσματα. Αυτή η προσέγγιση είναι παρωχημένη, σύμφωνα με ειδικούς στον τομέα της καριέρας.
«Καμπανάκι» για αλλαγή στον εργασιακό τομέα
Η αλήθεια είναι ότι το taskmasking αποκαλύπτει τη δυσκολία των εργαζομένων να ανταποκριθούν σε παρωχημένες και συχνά αναποτελεσματικές προσδοκίες στον χώρο εργασίας. Η τάση αυτή τείνει να είναι λοιπόν ακόμα μια απόδειξη ότι οι χώροι εργασίας θα πρέπει να επανεξετάσουν τον τρόπο που ορίζουν την παραγωγικότητα και να δημιουργήσουν πιο αποτελεσματικά περιβάλλοντα που ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες του σύγχρονου εργαζομένουμου, ενισχύοντας την ευημερία τους.
