Οι σχέσεις είναι δύσκολες. Χρειάζεται δουλειά για να χτιστούν και προσπάθεια για να διατηρηθούν. Επειδή οι άνθρωποι είναι πολύ πιθανόν κάποια στιγμή να πληγώσουμε ο ένας τον άλλον, συχνά ακόμα και χωρίς να το θέλουμε, καλό είναι να αναγνωρίζουμε μεν τα λάθη μας, αλλά μην απογοητευόμαστε ή να νομίζουμε ότι χάσαμε τον φίλο ή τον σύντροφό μας για πάντα, επειδή εκείνος νιώθει ενδεχομένως προδομένος Ποιος ξέρει; Ίσως να έχουμε μία δεύτερη ευκαιρία να επανορθώσουμε.
Ακόμη, όταν αποτύχουμε σε κάτι, δεν χρειάζεται να απελπιζόμαστε. Εννοείται, βέβαια, πως πρέπει να βάζουμε τα δυνατά μας και να μην επαναπαυόμαστε στο ότι μπορεί και να υπάρχει κι άλλη ευκαιρία, αλλά η ύπαρξή της, μόνο και μόνο σαν σκέψη, δεν είναι πράγματι κάπως ανακουφιστική;
Ξαναπροσπαθώντας, ίσως να καταφέρουμε να επιτύχουμε ή να δοκιμάσουμε έστω από την αρχή, ανακτώντας την χαμένη μας ελπίδα, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για να επιβιώσουμε σε μία καθημερινότητα γεμάτη από προκλήσεις.
Σχέσεις και δεύτερες ευκαιρίες
Το να μας απογοητεύει κάποιος είναι κάτι που όλοι μάλλον λίγο-πολύ θα ζήσουμε. Καλό είναι σε αυτές τις περιπτώσεις να ζυγίζουμε τα πράγματα και να κρίνουμε αν μπορούμε να συγχωρέσουμε τον άλλο. Ορισμένες φορές, είναι κρίμα να αφήνουμε μία σχέση να επηρεάζεται τόσο από ένα μεμονωμένο περιστατικό. Οι άνθρωποι δεν είμαστε τέλειοι, φερόμαστε συχνά αλλόκοτα και κάνουμε λάθη, που ίσως να διορθώναμε, αν είχαμε μία δεύτερη ευκαιρία. Αρκεί κάποιος να μας τη δώσει.
Η έννοια της δεύτερης ευκαιρίας είναι συγγενής, αλλά όχι ταυτόσημη με τη συγχώρεση. Μπορεί να συγχωρήσουμε ένα αγαπημένο μας πρόσωπο για κάτι που έκανε και μας προκάλεσε δυσάρεστα συναισθήματα, αλλά δεν είναι απαραίτητο να έχουμε τη διάθεση να του δώσουμε άλλη μία ευκαιρία. Από την άλλη, ίσως αν δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία, το άτομο να αλλάξει συμπεριφορά, κάτι που ενδεχομένως να κάνει τη συχώρεση να μοιάζει πιο εύκολη.
Η συγχώρεση έχει ηθικό χαρακτήρα, αλλά δεν είναι εντελώς αλτρουιστική, απελευθερώνει επίσης τις αρνητικές σκέψεις και διαθέσεις που ένας συγχωρητικός τύπος θα συνέχιζε να κουβαλά.
Ο κίνδυνος της δεύτερης ευκαιρίας στις σχέσεις
Το να δίνουμε δεύτερες ευκαιρίες όπως και το να συγχωρούμε μπορεί να θεωρηθεί για κάποιους από εμάς ακόμη και σταθερό χαρακτηριστικό που δείχνει κατά βάση καλά στοιχεία, αλλά ίσως να είναι και επικίνδυνο, γιατί μας κάνει ευάλωτους σε μελλοντικές απογοητεύσεις. Ο κίνδυνος να εκμεταλλευτεί ο άλλος την καλοσύνη μας, καραδοκεί. Γι’ αυτό πρέπει να δίνουμε ευκαιρίες αλλά με στρατηγική σκέψη.
Η έννοια της «δεύτερης ευκαιρίας» είναι πολυδιάστατη και συνδέεται με την ηθική, την ψυχολογία και τη στρατηγική συμπεριφορά στις ανθρώπινες σχέσεις. Η απόφαση να προσφέρουμε ή να αρνηθούμε μια δεύτερη ευκαιρία εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, όπως η πιθανότητα επανάληψης της αρνητικής συμπεριφοράς, τα κόστη και τα οφέλη για τον εαυτό μας και τους άλλους, καθώς και το ιστορικό προηγούμενων περιστατικών.
Είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε, αν πρόκειται πραγματικά για δεύτερη ευκαιρία ή αν είναι η πολλοστή φορά που επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο.
Θεωρία Παιγνίων και δεύτερες ευκαιρίες
Σε έρευνα δημοσιευμένη στο Proceedings of the National Academy of Sciences, γίνεται λόγος για τη συνεργασία που συμβαίνει αγνοώντας μία ή δύο πράξεις προδοσίας στην περίφημη Θεωρία των Παιγνίων, ενώ σε μία μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Psychology Today Online, αναφέρεται το παιχνίδι του τελεσίγραφου.
Σε αυτό το παιχνίδι, κάποιος προσφέρει έναν τρόπο κατανομής ενός χρηματικού ποσού στον άλλο. Εάν ο αποδέκτης συμφωνήσει, προχωράνε. Εάν τον απορρίψει, κανείς δεν παίρνει χρήματα. Η στρατηγική της δεύτερης ευκαιρίας μπορεί να εφαρμοστεί εάν το παιχνίδι παιχτεί ξανά. Τότε εκείνος που έχει δεχτεί μία απόρριψη, μπορεί να το ανεχτεί και στη συνέχεια να βελτιώσει την προσφορά του για να επιτύχει συμφωνία.
Σκεφτείτε όσους σας έχουν προδώσει. Αναλογιστείτε αν και σε ποιους αξίζει πραγματικά να δώσετε δεύτερες ευκαιρίες. Και έπειτα, αν εσείς αξίζετε αυτό το «δώρο» από τους άλλους. Αλλά πέρα και πάνω από όλα, να θυμάστε ότι κάθε μέρα στη ζωή μας είναι μια… δεύτερη ευκαιρία για ό,τι δεν κάναμε την προηγούμενη!
