Σε έναν κόσμο που υμνεί την παραγωγικότητα και τη συνδέει άμεσα με την επιτυχία, είναι δύσκολο να μην νιώθουμε ενοχή όταν έρχονται αυτές οι στιγμές, που απλώς δεν κάνουμε… τίποτα! Είναι όμως σωστό αυτό; Πώς μπορούμε να απενοχοποιηθούμε;
Παραγωγικότητα με όρια
Σκεφτόμαστε διαρκώς ότι κάτι πρέπει να κάνουμε, που δεν το κάνουμε. Που έχουμε αργήσει να το τελειώσουμε ή που δεν το έχουμε ξεκινήσει καν. Θα έπρεπε να δουλεύουμε για την πτυχιακή μας, θα έπρεπε να υποβάλουμε αίτηση για τη θέση που μας ενδιαφέρει, θα έπρεπε να ολοκληρώσουμε το χειρόγραφό μας για το στείλουμε στους εκδότες.
Ίσως είμαστε κουρασμένοι ψυχικά ή και σωματικά, για να προχωρήσουμε σε οτιδήποτε από τα παραπάνω, ίσως το μόνο που επιθυμούμε είναι να χαλαρώσουμε και να απολαύσουμε στιγμές ηρεμίας μόνοι ή με τους δικούς μας ανθρώπους.
Και μαντέψτε! Δεν πειράζει! Δεν πειράζει να μην κάνουμε τίποτα. Δεν χρειάζεται να θέτουμε τον εαυτό μας σε συνθήκες εξουθενωτικής κόπωσης, ώστε να καταφέρουμε όσα νομίζουμε ότι θα έπρεπε να καταφέρουμε.
Πιθανόν να έχουμε φτάσει σε ένα σημείο, όπου η αυτοπεποίθησή μας έχει καταρρακωθεί, όπου δεν έχουμε δυνάμεις να προχωρήσουμε και ότι καταπιεζόμαστε από όλη αυτή την μανία της παραγωγικότητας, που παρατηρούμε γύρω μας.
Παραγωγικότητα και αυτοεκτίμηση
Όχι, δεν πρέπει να κάνουμε πάντα ό,τι και οι άλλοι. Είναι σπουδαίο να παράγουμε έργο, να δημιουργούμε και είναι ενδιαφέρον στο ταξίδι της ζωής να γεμίζουμε τη βαλίτσα μας με επιτυχίες, με εμπειρίες και αναμνήσεις, όμως δεν πρέπει να γίνεται αυτοσκοπός.
Επιπλέον, η κοινωνία μας συνηθίζει να συνδέει την αυτοεκτίμηση των ανθρώπων με το τι μπορούν να παράγουν. Έτσι, όταν δεν παράγει κάποιος ενεργά έργο, νιώθει ότι απογοητεύει όχι μόνο τον εαυτό του, αλλά και όλους γύρω του.
Οι άνθρωποι νομίζουμε ότι όλοι πάντα κάτι περιμένουνε από εμάς και ότι αλλιώς δεν αξίζουμε την προσοχή και την επιβράβευσή τους. Συχνά, μάλιστα, κάποια άτομα, προκειμένου να φτάσουν τα επιτεύγματα των άλλων, δουλεύουν πολύ σκληρά, πολλές φορές ξεπερνώντας τα όρια ή αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα τους. Ορισμένοι αναγκάζονται να γίνουν ανταγωνιστικοί για να επιβιώσουν και να ξεχωρίσουν.
Όταν, όμως, προσπαθούμε διαρκώς για το τέλειο, υπάρχει και ο κίνδυνος να αναλάβουμε περισσότερες ευθύνες από όσες στην πραγματικότητα μπορούμε να διαχειριστούμε και έτσι μπορεί να έχουμε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα. Πιθανόν όλο αυτό να έχει επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική μας υγεία, να μας οδηγήσει στην υπερκόπωση και στην σύγχυση.
Ώρα για διάλειμμα
Έρχονται στιγμές στη ζωή μας που έχουμε ανάγκη από μία παύση. Οι μπαταρίες μας χρειάζονται φόρτιση. Απαλλαγείτε από τις ενοχές, λοιπόν, και προτιμήστε την αυτοφροντίδα. Ορίστε τι να κάνετε για να αναζωογονηθείτε και να επανέλθετε δριμύτεροι, όταν έχετε φτάσει στα όριά σας:
- Ξεκουραστείτε. Η ξεκούραση είναι παραγωγική, επειδή μας επιτρέπει να ανακάμψουμε από μια δύσκολη εβδομάδα εργασίας ή από ένα δύσκολο γενικότερα διάστημα, κατά το οποίο μας έχουν πέσει πολλά μαζί.
- Βγείτε από τον αυτοκαταστροφικό κύκλο της συνεχούς παραγωγικότητας. Όταν κάποιος προσπαθεί συνεχώς χωρίς διαλείμματα, πιθανόν κάποια στιγμή να εξουθενωθεί σε όλα τα επίπεδα της ζωής του.
- Ξαναβρείτε την εσωτερική ενέργειά σας. Αυτό και αν είναι παραγωγικό! Στρέψτε την προσπάθεια προς τα μέσα και εστιάστε στην εσωτερική σας κατάσταση, στα συναισθήματα και τις αληθινές σας ανάγκες. Επικεντρωθείτε στο «είμαι», αντί για το «κάνω».
- Δώστε προτεραιότητα στις σχέσεις. Ασχοληθείτε λίγο περισσότερο με πράγματα και ανθρώπους, που δεν έχουν να κάνουν με τη δουλειά. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η καλή ψυχική υγεία και το αίσθημα κοινωνικής σύνδεσης έχουν οφέλη και στην παραγωγικότητά μας στη δουλειά. Το αντίθετο, δηλαδή η κοινωνική απομόνωση και τα συμπτώματα κατάθλιψης συνδέονται με μείωση της απόδοσης και της παραγωγικότητας.
