Στην εποχή μας νομίζουμε ότι πρέπει να πετυχαίνουμε πάντα και… τα πάντα! Η σύγχρονη γυναίκα προσπαθεί να αποδείξει διαρκώς στον εαυτό της και τους άλλους ότι μπορεί να καταφέρει όσα επιθυμεί. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εστιάζει στην επίτευξη των στόχων της, παραμερίζοντας τη χαρά που της αξίζει.
Πίσω από τα άψογα βιογραφικά και τις ενημερώσεις στο LinkedIn, πολλές από εμάς είμαστε εξαντλημένες, υπερφορτωμένες από υποχρεώσεις και άγχη και αναρωτιόμαστε γιατί η επιτυχία δεν μας φέρνει την ικανοποίηση που πιστεύαμε ότι θα φέρει.
Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν κάνουμε αρκετά, το πρόβλημα είναι ότι έχουμε μάθει να πιστεύουμε πως η επιτυχία πρέπει να προηγείται της χαράς.
Έχουμε στο μυαλό μας ότι όταν φτάσουμε το επόμενο ορόσημο, τον επόμενο στόχο, το επόμενο επίπεδο, τότε είναι που θα νιώσουμε επιτέλους ευτυχισμένες.
Και αυτή η στιγμή ίσως δεν έρχεται ποτέ. Το μυστικό είναι να υπάρχει χαρά ακόμη και στην πορεία προς την επιτυχία, γιατί αν δεν υπάρχει τότε, πιθανόν να μην υπάρξει ποτέ. Δεν θα εμφανιστεί μαγικά όταν θα έχουμε φτάσει στον προορισμό μας, αν δεν την έχουμε βάλει ήδη στη… βαλίτσα μας.
«Και τώρα τι;»
Κάποιοι άνθρωποι, είτε επειδή το θέλουν, είτε διψασμένοι για αποδοχή και για να ησυχάσουν την ανασφάλειά τους, βάζουν στόχους συνδέοντας την κατάκτησή τους με την ευτυχία. Ορισμένες γυναίκες λένε, για παράδειγμα, «όταν γίνω γιατρός, θα είμαι επιτυχημένη, άρα ευτυχισμένη».
Ή μπορεί να πουν κάτι σαν «όταν καταφέρω να τελειώσω το μεταπτυχιακό μου, οι γονείς μου θα είναι περήφανοι για μένα» ή «αν κάνω παιδί, σίγουρα θα νιώσω ολοκλήρωση».
Εκτός που πολλά από αυτά στα οποία στοχεύουμε είναι περισσότερο όνειρα άλλων και όχι δικά μας, μπορεί ακόμη και αν τα κατακτήσουμε, να μην έχουμε εξασφαλισμένη την ευτυχία.
Δεν είναι λίγες οι φορές που καταφέρνουμε κάτι, που πετυχαίνουμε έναν σημαντικό στόχο και παρόλα αυτά δεν μας λείπει απλώς η ευτυχία, αλλά νιώθουμε μέσα μας ένα απέραντο κενό, μια ματαιότητα, ένα «και τώρα τι;».
Στο ταξίδι προς τον στόχο, αποσκευή σας η χαρά
Πώς γίνεται να ανεβαίνουμε ασταμάτητα ένα βουνό, χωρίς ποτέ να σταθούμε να απολαύσουμε τη θέα, μόνο και μόνο για να φτάσουμε στην κορυφή και να αναρωτηθούμε, γιατί το ανέβηκαμε εξαρχής;
Η αλήθεια είναι ότι συνδέοντας την αξία μας αποκλειστικά με τα επιτεύγματά μας, ζούμε με τον φόβο ότι αν επιβραδύνουμε την ανάβαση του «βουνού», που έχουμε επιλέξει να ανέβουμε, θα δείξουμε ανικανότητα και ανεπάρκεια.
Δεν κυνηγάμε τη χαρά, κυνηγάμε την επιτυχία και αυτό μας στερεί ακόμη και την ικανοποίηση του «ταξιδιού», που είναι πολύ σημαντική.
3 τρόποι να βάλουμε τη χαρά σε «πρώτο πλάνο»
Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να επιλέξουμε μόνοι μας τη χαρά, ακόμη και αν ο κόσμος γύρω μας επιμένει ότι θα είναι πιο παραγωγικό να πιεζόμαστε.
Στο τέλος της ημέρας, η ευημερία μας δεν είναι διαπραγματεύσιμη και κανείς άλλος δεν θα τη βάλει σε προτεραιότητα αν δεν το κάνουμε εμείς.
Τι μπορείτε να κάνετε, λοιπόν, για να χαρείτε τη ζωή σας, χωρίς να αγχώνεστε τόσο για τα επιτεύγματά σας:
- Αφήστε πίσω την τελειομανία
- Προτιμήστε τη σύνδεση, αντί για την επίτευξη
- Δημιουργήστε χώρο για ξεκούραση, χωρίς ενοχές
Κάντε το ταξίδι. Πιείτε το κρασί. Πείτε όχι σε ό,τι δεν θέλετε να κάνετε. Η ζωή περνά και «οφείλουμε» να τη χαρούμε!
