Οι σύντροφοι σε μια σχέση είναι σαν δύο τραγουδιστές σε ένα ντουέτο. Κάθε ένας μπορεί να δημιουργήσει όμορφες μελωδίες μόνος του, αλλά όταν ενώνουν τις φωνές τους, δημιουργούν κάτι μαγικό. Για να διατηρηθεί αυτή η αρμονία στη σχέση, είναι απαραίτητο να αυτορυθμιστούμε και να ενισχύσουμε την κατανόηση, την καλοσύνη, την εκτίμηση, τη σύνδεση και το σεβασμό.
Ο εχθρός της αρμονίας είναι ο θόρυβος, λένε οι ειδικοί. Ο θόρυβος στη σχέση συμβαίνει όταν:
- Οι εγωισμοί υπερβαίνουν τις κοινές αξίες
- Δεν υπάρχει συμπόνια και εκτίμηση
- Βάζουμε αρνητικές «ταμπέλες» ο ένας στον άλλο
- Πέφτουμε στην αυταπάτη της ομοιότητας
- Δεν δείχνουμε σεβασμό
Ο… ιός της αρμονίας
Ο εγωισμός μας προστατεύει από ευάλωτα συναισθήματα, όπως η ενοχή, η ντροπή, η λύπη και ο φόβος. Το θέμα είναι ότι δεν χρειαζόμαστε προστασία από αυτά τα συναισθήματα. Ο φόβος μας κρατά ασφαλείς ενώ η ενοχή, η ντροπή και η λύπη, μας βοηθούν να καταλάβουμε ποια είναι τα βαθιά μας πιστεύω και να μένουμε πιστοί σε αυτά, ακόμα και όταν τα συναισθήματα μας, περνούν.
Όταν ο εγωισμός γίνεται πιο σημαντικός από τις ανθρώπινες αξίες, νιώθουμε πως κάτι δεν είναι αυθεντικό και πρέπει συνεχώς να το υπερασπιστούμε.
Οι σύντροφοι που καθοδηγούνται από τον εγωισμό τους νομίζουν ότι έχουν δίκιο και αισθάνονται ότι μπορούν να τιμωρήσουν τον άλλον όταν διαφωνούν, κάνοντάς τον να νιώσει άσχημα.
Οι σύντροφοι που είναι πραγματικά αφοσιωμένοι, έχουν κοινές αξίες, αλλά συχνά οι διαφωνίες τους προκύπτουν από τον εγωισμό. Μερικές φορές, το να αναγκάσουμε τον άλλον να παραδεχτεί ότι έχουμε δίκιο είναι πιο σημαντικό από το να έχουμε πράγματι δίκιο. Αυτό δημιουργεί απογοήτευση, περιφρόνηση και απομάκρυνση.
Αρμονία: Ποιο το «φάρμακο» για τον εγωισμό;
Όταν τα ζευγάρια έχουν διαφορετικές συναισθηματικές ανάγκες και φόβους, η συμπόνια (το να κατανοούμε τι νιώθει ο άλλος) δεν αρκεί πάντα για να υπάρχει αρμονία. Το να νιώθουμε ότι «αντανακλούμε» τα συναισθήματα του άλλου είναι καλό, αλλά δεν είναι το μόνο που χρειάζεται. Η πραγματική συμπόνια σε μια σχέση δεν σημαίνει ότι πρέπει να αισθανόμαστε ακριβώς τα ίδια με τον άλλον, αλλά να καταλαβαίνουμε το πώς νιώθει ο άλλος και να θέλουμε να τον βοηθήσουμε να ξεπεράσει τη δυσκολία του. Αυτό απαιτεί μια πιο βαθιά κατανόηση και μια ουσιαστική επιθυμία να προσφέρουμε στήριξη, ακόμα κι αν δεν μπορούμε να μπούμε πλήρως στα παπούτσια του/ της συντρόφου μας.
Η συμπόνια που προέρχεται από την κατανόηση των διαφορών μας είναι αυτή που πραγματικά ενισχύει τη σχέση. Όταν οι σύντροφοι αναγνωρίζουν και σέβονται τις συναισθηματικές τους ανάγκες και αποδέχονται ότι ο άλλος μπορεί να αισθάνεται διαφορετικά από αυτούς, χωρίς να απαιτούν να βιώσει τα ίδια συναισθήματα, τότε η σχέση τους μπορεί να γίνει πιο ισχυρή και πιο αρμονική.
Το κλειδί είναι να αναπτύξουμε την ικανότητα να προσφέρουμε βοήθεια και υποστήριξη στον άλλον με βάση τις ανάγκες του και όχι να προσπαθούμε να τον αλλάξουμε ή να τον κρίνουμε επειδή δεν ανταποκρίνεται στις δικές μας προσδοκίες.
