Το στοργικό άγγιγμα είναι ένας από τους πιο απλούς τρόπους για να δείξουμε την αγάπη μας. Ένα χέρι ακουμπισμένο στον ώμο, μια αγκαλιά μετά από μια κουραστική μέρα, ένα χάδι στον καναπέ – αυτές οι στιγμές λειτουργούν σαν «κόλλα» που κρατάει τις σχέσεις ενωμένες.
Αλλά για μερικούς ανθρώπους, ακόμα και η πιο αθώα επαφή από τον σύντροφό τους μπορεί να τους φανεί άβολη ή ακόμα και ενοχλητική.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Current Psychology, αποκαλύπτει ότι αυτή η αποστροφή προς την οικεία σωματική επαφή δεν είναι απλώς θέμα προσωπικής προτίμησης. Όπως επισημαίνουν οι ερευνητές, ορισμένα στοιχεία της προσωπικότητας και το στυλ προσκόλλησης φαίνεται να επηρεάζουν την αποστροφή, αποκαλύπτοντας βαθύτερες ψυχολογικές διαδικασίες.
Ο ισχυρότερος προγνωστικός παράγοντας της αποστροφής προς το άγγιγμα
Η μελέτη, που διεξήχθη από ψυχολόγους του Binghamton University και άλλων ιδρυμάτων, εξέτασε 512 φοιτητές που διατηρούσαν ρομαντικές σχέσεις.
Και τα ευρήματά τους αποκαλύπτουν ότι δεν βιώνουν όλοι την αφή με τον ίδιο τρόπο. Για ορισμένα άτομα, ιδίως εκείνα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά προσωπικότητας και ανασφαλή στυλ προσκόλλησης, το άγγιγμα από τον σύντροφο μπορεί να προκαλέσει δυσφορία αντί για ζεστασιά.
Το στυλ προσκόλλησης αποφυγής φάνηκε να έχει την ισχυρότερη άμεση σύνδεση με την αμηχανία που προκαλεί η οικεία σωματική επαφή, τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες.
Τα άτομα που έλαβαν υψηλή βαθμολογία στο συγκεκριμένο στυλ προσκόλλησης ένιωθαν αμηχανία με τη σωματική στοργή από τους συντρόφους τους και αυτό το φαινόμενο παρέμενε ακόμη και όταν λήφθηκαν υπόψη τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας.
Για ορισμένα άτομα δηλαδή, το άγγιγμα φαίνεται να μοιάζει με «απειλή» για την ανεξαρτησία τους ή να προκαλεί ευαλωτότητα που δεν είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν ή να διαχειριστούν.
Το στυλ προσκόλλησης, τα πρότυπα που αναπτύσσουμε στην παιδική ηλικία σχετικά με το πόσο ασφαλείς είναι οι σχέσεις, φαίνεται να διαδραματίζει κομβικό ρόλο. Τα άτομα με στυλ προσκόλλησης αποφυγής, που τείνουν να διατηρούν συναισθηματική απόσταση και αισθάνονται άβολα όταν εξαρτώνται από άλλους, ήταν πιο πιθανό να αποφεύγουν το άγγιγμα.
Αυτά τα μοτίβα είναι σημαντικά, διότι αποκαλύπτουν ότι δεν βιώνουν όλοι με τον ίδιο τρόπο την οικεία επαφή. Επιπλέον το γεγονός ότι κάποιος την αποφεύγει δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η ίδια η σχέση έχει προβλήματα.
Κάποιος που απομακρύνεται από μια αγκαλιά δεν απορρίπτει απαραίτητα τον σύντροφό του. Μπορεί να ανταποκρίνεται σε μακροχρόνια πρότυπα αυτοπροστασίας ή δυσφορίας με την ευαλωτότητα. Η κατανόηση αυτών των προτύπων μπορεί να βοηθήσει τα ζευγάρια να αντιμετωπίσουν καλύτερα τις διαφορές τους, χωρίς να τις παίρνουν προσωπικά.
