Έρευνες έχουν επισημάνει στο παρελθόν ότι η συνεπής άσκηση φαίνεται να μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων καρκίνων του γαστρεντερικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένου του καρκίνου του οισοφάγου, του παχέος εντέρου, του στομάχου και του παγκρέατος.
Τώρα, μια μεγάλη μελέτη δεκαετιών υποδηλώνει ότι σχετικά μέτριες ποσότητες άσκησης, που γίνονται με συνέπεια, μπορεί να είναι ιδιαίτερα ευεργετικές για την μείωση του κινδύνου. Η μελέτη, στην οποία συμμετείχαν πάνω από 200.000 επαγγελματίες υγείας στις ΗΠΑ, αναφέρει ότι όσοι ασκούνταν σταθερά σε μέτρια επίπεδα για τρεις δεκαετίες φάνηκαν να έχουν 17% λιγότερες πιθανότητες να εμφανίσουν οποιονδήποτε από τους 10 καρκίνους του πεπτικού συστήματος σε σύγκριση με εκείνους που ήταν ελάχιστα δραστήριοι.
Άσκηση VS καρκίνου του πεπτικού
Το ιδανικό επίπεδο άσκησης φαίνεται να είναι περίπου 17 ώρες ΜΕΤ την εβδομάδα – δηλαδή γύρω στις 5 ώρες γρήγορο περπάτημα ή 2 ώρες τρέξιμο.
Τα επίπεδα δραστηριότητας άνω των 17 ωρών MET την εβδομάδα δεν συσχετίστηκαν με περαιτέρω μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου, δήλωσε ο συγγραφέας της μελέτης Δρ. Edward Giovannucci, MD, ScD, καθηγητής επιδημιολογίας και διατροφής στο Harvard T.H. Chan School of Public Health στη Βοστώνη.
Το συμπέρασμα δήλωσε ο ίδιος είναι ότι «η συνέπεια με την πάροδο του χρόνου είναι πολύ σημαντική».
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο JAMA Oncology, είναι από τις τελευταίες που εμβαθύνουν στην πολύπλοκη σχέση μεταξύ της φυσικής δραστηριότητας και του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου.
Επί του παρόντος, οι οδηγίες της Αμερικανικής Αντικαρκινικής Εταιρείας συνιστούν τα ίδια επίπεδα άσκησης που συνιστούν οι ειδικοί του αμερικανικού CDC για την γενική υγεία: τουλάχιστον 150 λεπτά μέτριας έντασης ή 75 λεπτά έντονης άσκησης την εβδομάδα – ισοδύναμα με περίπου 7,5 ώρες ΜΕΤ.
Τι έδειξε η έρευνα
Για να εξετάσουν πιο προσεκτικά τις συνήθειες άσκησης που σχετίζονται με τη βέλτιστη μείωση του κινδύνου εμφάνισης καρκίνων του πεπτικού συστήματος, οι ερευνητές στράφηκαν σε δεδομένα από τρεις μεγάλες προοπτικές μελέτες: την Health Professionals Follow-Up Study, 1988-2020, την Nurses’ Health Study, 1988-2021 και την Nurses’ Health Study II, 1991-2021.
Συνολικά, 231.067 άνδρες και γυναίκες που δεν είχαν καρκίνο κατά την έναρξη της μελέτης παρακολουθήθηκαν για έως και 32 χρόνια. Κάθε 2-4 χρόνια, οι συμμετέχοντες ανέφεραν πόσο χρόνο αφιέρωναν την εβδομάδα σε διάφορες αερόβιες δραστηριότητες. Η συνέπεια της άσκησης βασίστηκε στο πόσα χρόνια ένας συμμετέχων πληρούσε ή υπερέβαινε τις συστάσεις σωματικής δραστηριότητας του CDC.
Κατά τη διάρκεια της παρακολούθησης, υπήρξαν 6.538 νέες διαγνώσεις καρκίνων του πεπτικού συστήματος, συμπεριλαμβανομένων εκείνων της στοματικής κοιλότητας, του λαιμού, του οισοφάγου, του στομάχου, του λεπτού εντέρου, του παχέος εντέρου, του ορθού, του παγκρέατος, της χοληδόχου κύστης και του ήπατος.
Συνολικά, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η συνέπεια στην άσκηση, σε αντίθεση με την υψηλή ένταση ή τις πολύωρες συνεδρίες, φάνηκε να είναι καθοριστική για τη μείωση του κινδύνου.
Σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες που διατηρούσαν ελάχιστα επίπεδα άσκησης (λιγότερο από 3 ώρες MET την εβδομάδα), ο κίνδυνος αυτών των καρκίνων φάνηκε να μειώνεται κατά 17% μεταξύ των ατόμων που επέτυχαν σταθερά μια μέση τιμή άσκησης 17 ωρών MET την εβδομάδα.
Τα επίπεδα δραστηριότητας άνω των 17 ωρών MET την εβδομάδα δεν φάνηκαν να συνδέονται με κανένα επιπλέον όφελος, αναφέρουν οι ερευνητές. Μάλιστα, ακόμα και σε διπλάσια επίπεδα άσκησης (μέσος όρος 38,5 ώρες MET την εβδομάδα), η μείωση του κινδύνου καρκίνου φάνηκε να είναι περίπου η ίδια.
Επιπλέον, τα τόσο υψηλά επίπεδα άσκησης, όταν δεν γίνονταν με συνέπεια στον χρόνο, δεν έδειξαν καμία προστατευτική συσχέτιση, καταλήγουν οι ερευνητές.
