Είτε πρόκειται για το πόδι που κουνά ο συνάδελφος στο πάτωμα την ώρα που δουλεύουμε στο ίδιο γραφείο είτε για το στιλό που χτυπά ο συμμαθητής μας στο τραπέζι ή για το νευρικό παιχνίδι που κάνει η φίλη μας με τα μαλλιά της, δεν αποκλείεται αυτές οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις των γύρω μας κάποιες φορές να αποσπούν την προσοχή μας και να μας εκνευρίζουν σε σημείο που να μην μπορούμε να συγκεντρωθούμε για να δουλέψουμε, να διαβάσουμε ή να ηρεμήσουμε. Εάν αυτό συμβαίνει συχνά, τότε είναι πολύ πιθανό να πάσχουμε από μισοκινησία, μια κατάσταση που αφορά το 1/3 των ανθρώπων.
Όταν μας εκνευρίζουν οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις γύρω μας
Σε σχέση με τη «μισοφωνία», που αναφέρεται στην πολύ χαμηλή ανοχή σε συγκεκριμένους ήχους, ο όρος «μισοκινησία» περιγράφει μια παρόμοια αντίδραση, η οποία όμως προέρχεται από οπτικά ερεθίσματα, δηλαδή όταν αντιλαμβανόμαστε γύρω μας κάποιες κινήσεις, συνήθως μικρές, σχεδόν ασήμαντες ή ανεπαίσθητες. Η αποστροφή που νιώθουμε για αυτού του είδους τις κινήσεις των γύρω μας, αλλά και η αδυναμία μας να συγκεντρωθούμε όταν συμβαίνουν στο περιβάλλον μας μπορεί να προκύπτουν ακόμα και αν κι εμείς οι ίδιοι είμαστε νευρικοί και κατά κάποιον τρόπο υπερκινητικοί.
Εκτός από τη δυσκολία συγκέντρωσης, είναι πολύ πιθανό η μισοκινησία να προκαλέσει και σωματικές αντιδράσεις όπως ταχυκαρδία, υψηλότερη αρτηριακή πίεση, ναυτία, ακόμα και άγχος. Επιπλέον, οι έρευνες δείχνουν ότι, όσο μεγαλώνουμε, η εν λόγω δυσφορία έχει την τάση να αυξάνεται καθώς, ούτως ή άλλως, η ανεκτικότητά μας μειώνεται με την πάροδο του χρόνου.
Για ποιο λόγο μάς συμβαίνει αυτό;
Μια πιθανή εξήγηση θα μπορούσε να βρίσκεται στους κατοπτρικούς νευρώνες, οι οποίοι, σύμφωνα με κάποιες έρευνες, συνδέονται και με την ενσυναίσθηση. Κι αυτό γιατί, αν και η ενσυναίσθηση συνήθως λειτουργεί θετικά, αφού μας κάνει να αντιλαμβανόμαστε τον πόνο του άλλου και να συμπάσχουμε αν, για παράδειγμα, τον δούμε να χτυπά, από την άλλη πλευρά μπορεί να έχει και αρνητική επίδραση καθώς, όταν παρατηρούμε τη νευρικότητα των άλλων, εκείνη μεταφέρεται με κάποιον τρόπο και σε εμάς, όπως συμβαίνει στην περίπτωση της μισοκινησίας.
Ίσως σκεφτόμαστε ότι είναι αναμενόμενο να αισθανόμαστε έναν ελαφρύ εκνευρισμό και να αποσπάται η προσοχή μας όταν στο οπτικό μας πεδίο υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν νευρικές ή συνεχείς κινήσεις – και πράγματι έτσι είναι. Αυτό ωστόσο δεν σημαίνει ότι μας εκνευρίζει το άτομο, όπως αντίστοιχα δεν θα εκνευριζόμασταν με τον εαυτό μας αν συμπεριφερόμασταν εμείς κατά αυτό τον τρόπο. Βέβαια, είναι διαφορετικό να κάνουμε εμείς κάποιες κινήσεις, που είναι οικείες και προβλέψιμες, και διαφορετικό όταν προέρχονται από κάποιον άλλο καθώς τότε είναι απροσδόκητες και εκτός του ελέγχου μας.
Σε κάθε περίπτωση, η αποστροφή που νιώθουμε δεν σημαίνει ότι είμαστε περίεργοι ή ότι έχουμε κακό χαρακτήρα, έχει αισθητηριακό υπόβαθρο και καταδεικνύει ότι ο εγκέφαλός μας δεν μπορεί να ανεχθεί αυτές τις επαναλαμβανόμενες κινήσεις σε αισθητηριακό επίπεδο.
Τι μπορούμε να κάνουμε
Εκτός από το να αποφεύγουμε να βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο, αλλά και να έχουμε στο οπτικό μας πεδίο ανθρώπους που συνηθίζουν να κάνουν νευρικές και επαναλαμβανόμενες κινήσεις τέτοιου τύπου, καλό θα ήταν να προσπαθήσουμε να βρούμε έναν τρόπο να ηρεμήσουμε και να χαλαρώσουμε εμείς οι ίδιοι. Άλλωστε τείνουμε να είμαστε πιο ευαίσθητοι σε τέτοια ερεθίσματα όταν νιώθουμε κουρασμένοι ή αγχωμένοι.
Θα μας βοηθήσει το να εστιάσουμε στην αναπνοή μας (κάνοντας μία αργή εισπνοή για τρεις χρόνους και μία αργή εκπνοή για πέντε), αλλά και η χαλαρωτική μουσική, την οποία μπορούμε να απολαμβάνουμε στα ακουστικά μας όταν βρισκόμαστε σε ένα γραφείο με πολύ κόσμο.
