Το κλάμα είναι μια φυσική αντίδραση του οργανισμού, αλλά όταν αυτό συμβαίνει αρκετά συχνά και χωρίς προφανή λόγο, μπορεί να προκαλέσει ίσως ανησυχία. Εάν παρατηρείτε ότι κλαίτε πιο συχνά από τους γύρω σας ή ακόμα και με μικρές αφορμές, η επιστήμη μπορεί να σας βοηθήσει να κατανοήσετε καλύτερα τις αιτίες αυτών των συναισθηματικών εκρήξεων.
1. Η προσωπικότητα και η ανατροφή παίζουν σημαντικό ρόλο
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η προσωπικότητα και η ανατροφή ενός ατόμου επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο εκφράζεται συναισθηματικά. Ορισμένα άτομα με πιο ευαίσθητη ή ευσυγκίνητη ιδιοσυγκρασία μπορεί να κλαίνε πιο εύκολα.
Επίσης, μπορεί να σχετίζεται με τη διαπαιδαγώγηση: αν σε μικρή ηλικία μάθατε ότι το κλάμα είναι «ντροπή» ή «αχρείαστο», μπορεί να σας είναι δύσκολο να εκφράσετε τα συναισθήματά σας ελεύθερα. Αντίθετα, αν μεγαλώσατε σε ένα περιβάλλον όπου το κλάμα ήταν αποδεκτό, μπορεί να αισθάνεστε πιο άνετα να εκφράζετε τη συγκίνησή σας. Η ανατροφή λοιπόν έχει άμεσο αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να κλαίει και να εκδηλώνεται συναισθηματικά.
2. Το στρες και η έλλειψη ύπνου μπορεί να οδηγήσουν στο κλάμα
Όταν είμαστε πλημμυρισμένοι με άγχη, είτε προσωπικά είτε επαγγελματικά, το σώμα μας μπορεί να φτάσει σε ένα σημείο «υπερχείλισης». Παράγοντες όπως η έλλειψη ύπνου, το χρόνιο άγχος ή οι πιεστικές υποχρεώσεις μπορούν να μειώσουν την ανθεκτικότητα του οργανισμού, κάνοντάς μας πιο επιρρεπείς σε συναισθηματικές αντιδράσεις. Η επιστημονική έρευνα επισημαίνει ότι οι άνθρωποι συχνά αισθάνονται καλύτερα μετά το κλάμα, καθώς λειτουργεί σαν μία μορφή «αποσυμπίεσης».
3. Οι ορμονικές διακυμάνσεις της γυναικείας φύσης
Οι ορμονικές αλλαγές, όπως αυτές που συμβαίνουν κατά την διάρκεια του εμμηνορροϊκού κύκλου, μπορεί να επηρεάσουν τα συναισθήματά μας και να κάνουν τα δάκρυα πιο συχνά. Οι ειδικοί αναφέρουν ότι η έντονη δραστηριότητα των συναισθηματικών κέντρων του εγκεφάλου μπορεί να αυξήσει την ευαισθησία στις συναισθηματικές αντιδράσεις, κάνοντάς μας πιο επιρρεπείς στην κατάθλιψη και το άγχος. Οι γυναίκες είναι πιο εκτεθειμένες σε τέτοιες συναισθηματικές διακυμάνσεις, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί κάποιες φορές αισθάνονται ότι είναι υπερφορτωμένες με συναισθήματα.
4. Όταν το κλάμα έρχεται χωρίς προειδοποίηση
Σε ορισμένες περιπτώσεις, το κλάμα μπορεί να συμβεί ξαφνικά και χωρίς προφανή λόγο. Μπορεί να συμβεί ενώ διαβάζετε ένα email, βλέπετε τηλεόραση ή απλά σκέφτεστε κάτι που σας αγχώνει. Όταν αυτό συμβαίνει, μπορεί να πρόκειται για «κρυμμένα» συναισθήματα που δεν έχουν επεξεργαστεί και που τώρα εκδηλώνονται. Ορισμένες δύσκολες εμπειρίες όπως οι απώλειες, οι αποχωρισμοί ή τα τραυματικά γεγονότα που δεν έχουμε επεξεργαστεί πλήρως μπορούν να επανέλθουν μέσω του κλάματος σε ακαθόριστες στιγμές.
5. Η σχέση μας με τους άλλους
O τρόπος που σχετιζόμαστε με τους άλλους ανθρώπους επηρεάζει και τον τρόπο που εκφράζουμε τα συναισθήματά μας, και ειδικά το κλάμα σε δύσκολες στιγμές. Υπάρχουν άτομα που είναι πιο συναισθηματικά εκφραστικά και συχνά αναζητούν περισσότερη συναισθηματική εγγύτητα και παρηγοριά από τους άλλους. Ενώ υπάρχουν και εκείνοι που έχουν την τάση να αποφεύγουν τη συναισθηματική εγγύτητα από τους άλλους, και για αυτό κλαίνε λιγότερο. Ενδέχεται να αισθάνονται πιο άβολα με την έκφραση συναισθημάτων και προτιμούν να το διαχειρίζονται μόνοι τους.
6. Υπερευαισθησία: Όταν το νευρικό μας σύστημα ξεσπά σε κλάμα
Για περίπου 15-20% του πληθυσμού, το νευρικό σύστημα είναι πιο ευαίσθητο στις συναισθηματικές και σωματικές διεγέρσεις. Αυτά τα άτομα, που συνήθως είναι πιο «ευαίσθητα», μπορούν να κλαίνε τόσο για χαρές όσο και για λύπες. Οι επιστήμονες εξηγούν ότι το υπερευαίσθητο νευρικό σύστημα μπορεί να επηρεάσει την ικανότητα του ατόμου να διαχειρίζεται τα συναισθήματά του, καθιστώντας το πιο επιρρεπές στο κλάμα.
7. Ψυχικές διαταραχές
Αν το κλάμα είναι καθημερινό και συνοδεύεται από αίσθημα αδυναμίας, άγχους ή απώλειας ενδιαφέροντος για τη ζωή, μπορεί να είναι ένδειξη μιας πιο σοβαρής ψυχικής διαταραχής, όπως η κατάθλιψη ή το άγχος. Αν αυτό το φαινόμενο επιμένει, είναι σημαντικό να συμβουλευτείτε έναν ειδικό, καθώς ενδέχεται να υπάρχει ανάγκη για θεραπεία και υποστήριξη στην ψυχική υγεία.
