Tο άγχος, οι αυπνίες, η δυσκοιλιότητα, ακόμη και οι συχνοί πονοκέφαλοι ή οι πόνοι στη μέση, αποτελούν ορισμένα από τα προβλήματα υγείας που, σε μεγάλο βαθμό, οφείλονται στο σύγχρονο τρόπο ζωής: στους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας, στο λιγοστό ελεύθερο χρόνο, στην κακή διατροφή… Υπάρχει ωστόσο μια εναλλακτική μέθοδος που στοχεύει στην αντιμετώπιση των σύγχρονων lifestyle παθήσεων. Πρόκειται για τη φυσικοπαθητική (ή φυσική ιατρική), που βασίζεται κυρίως στη θεραπευτική δράση της σωστής διατροφής.









είναι μια ολοκληρωμένη εναλλακτική προσέγγιση που εστιάζει όχι μόνο στην αντιμετώπιση των συμπτωμάτων μιας ασθένειας -όπως γίνεται κατά κανόνα στη συμβατική ιατρική-, αλλά και των βαθύτερων αιτίων που την προκαλούν.

της φυσικοπαθητικής είναι η πρόληψη των παθήσεων μέσω της «εκπαίδευσης» του ασθενούς. «Η φυσικοπαθητική δεν έχει μια θαυματουργή λύση. Είναι μια εκπαιδευτική μορφή ιατρικής. Εκπαιδεύουμε τους ασθενείς βήμα-βήμα ως προς το συνολικό τρόπο της ζωής και της διατροφής τους. Τους εξηγούμε ότι με απλές κινήσεις, όπως είναι η σωστή διατροφή, ο επαρκής ύπνος και η πεζοπορία στη φύση, θα διατηρούνται σε ισορροπία», εξηγεί η

η υπέρταση, οι ημικρανίες, οι πόνοι στη μέση, οι αϋπνίες, το άγχος, ακόμη και η παχυσαρκία, είναι μερικά από τα προβλήματα υγείας που καλούνται να αντιμετωπίσουν οι φυσικοπαθητικοί.





Η πρώτη επίσκεψη στο φυσικοπαθητικό μπορεί να διαρκέσει μία ώρα, επειδή εκείνος θα θελήσει να μάθει πολύ περισσότερα από τα συμπτώματα που σας οδήγησαν σε αυτόν:

– Θα σας εξετάσει παρατηρώντας π.χ. τη γλώσσα ή το χρώμα του δέρματός σας.

– Θα σας ρωτήσει αν έχετε υποβληθεί σε χειρουργικές επεμβάσεις, ακόμη και αν έχετε σφραγίσματα. Εάν ακολουθείτε κάποια φαρμακευτική αγωγή, δεν θα σας τη διακόψει, επειδή η φυσικοπαθητική είναι συμβατή με τις θεραπείες της κλασικής ιατρικής.

– Θα ενδιαφερθεί για τον τρόπο διατροφής σας (π.χ. αν τρώτε πολλά γλυκά), αλλά και για τις συνήθειές σας (π.χ. αν έχετε δυσκοιλιότητα, αν κοιμάστε καλά).

Εάν ο φυσικοπαθητικός διαπιστώσει κάτι ανησυχητικό στην κλινική σας εικόνα, θα σας παραπέμψει στο γιατρό της κλασικής ιατρικής.







«O θεμέλιος λίθος της φυσικοπαθητικής είναι η θεραπευτική χρήση της διατροφής», τονίζει η κ. Χρονοπούλου. Η φυσικοπαθητική βασίζεται κατά 90% σε απλές διατροφικές αλλαγές, οι οποίες όμως δεν πρέπει να είναι περιστασιακές! Στο πλαίσιο αυτών των αλλαγών, ο φυσικοπαθητικός μπορεί να σας χορηγήσει συμπληρώματα διατροφής ή να σας συστήσει τη νηστειοθεραπεία (διατροφή με συγκεκριμένα τρόφιμα για 2-3 μέρες).

«Τα φυτά χρησιμοποιούνται ως φάρμακα από την αρχαιότητα», εξηγεί η κ. Χρονοπούλου. Στη φαρέτρα του φυσικοπαθητικού, λοιπόν, υπάρχει και η βοτανοθεραπεία, στην οποία καταφεύγει εφόσον το κρίνει απαραίτητο.

O φυσικοπαθητικός μπορεί να χρησιμοποιεί συμπληρωματικά και άλλες μεθόδους, ανάλογα με την εκπαίδευσή του, όπως είναι π.χ. το θεραπευτικό μασάζ, ο βελονισμός, ο βιοσυντονισμός ή τα ανθοϊάματα.







Εάν ο φυσικοπαθητικός διαπιστώσει ότι τα συμπτώματά σας οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στο περιβάλλον όπου ζείτε (π.χ. στην ποιότητα του αέρα που αναπνέετε στο γραφείο, στο νερό που πίνετε, στη σκόνη του σπιτιού), τότε -με δεδομένο ότι έχει εκπαιδευτεί στην περιβαλλοντική θεραπεία (environmental medicine)- θα σας προτείνει ορισμένες απλές αλλαγές, όπως π.χ. τη χρήση φίλτρου νερού ή τη λήψη ορισμένων συμπληρωμάτων (π.χ. σεληνίου, ψευδάργυρου) που βοηθούν τον οργανισμό να αποβάλει τις ερεθιστικές ουσίες.







Παρότι η φυσικοπαθητική θεραπεία κάθε ασθενούς είναι εξατομικευμένη, ζητήσαμε από την κ. Χρονοπούλου να μας πει τα κύρια μέσα αντιμετώπισης των ασθενών με:







• Αποφυγή των γαλακτοκομικών, του ρυζιού και των μήλων, που προκαλούν ελάττωση της κινητικότητας του εντέρου, και αύξηση της κατανάλωσης λαχανικών και φρούτων, που προάγουν την κινητικότητά του (π.χ. δαμάσκηνα, ακτινίδια). • Πόση άφθονου νερού και κατανάλωση των κατάλληλων ινών (π.χ. σε ορισμένους «ταιριάζουν» οι ίνες του σιταριού και σε άλλους αυτές του κριθαριού ή της βρόμης). • Κατανάλωση ψαριών που περιέχουν ευεργετικά ω-3 λιπαρά οξέα και λιναρόσπορου, που συμβάλλει στην κινητικότητα του εντέρου. • Λήψη συμπληρωμάτων προβιοτικών και ινών (όπως το ψύλλιο).

ο φυσικοπαθητικός μπορεί να χορηγήσει ανθοϊάματα, βότανα ή να χρησιμοποιήσει μασάζ στην κοιλιά ή στα άκρα του ασθενούς.







• Περιορισμός των γαλακτοκομικών, των σιτηρών και των γλυκών για 2-3 εβδομάδες ή και πλήρης απαγόρευσή τους για μία εβδομάδα.

Σμπορεί να δοθούν βότανα (π.χ. πιπερόριζα), συμπληρώματα διατροφής (π.χ. βιταμίνες του συμπλέγματος Β) ή να εφαρμοστούν άλλες εναλλακτικές μέθοδοι, όπως ο βελονισμός ή ο βιοσυντονισμός. Επίσης, ο φυσικοπαθητικός μπορεί να εκτιμήσει αν υπάρχουν τροφικές ευαισθησίες που πυροδοτούν τις ημικρανίες.









• Περιορισμός του καφέ και των γλυκών. • Κατανάλωση ελαφρού δείπνου με σιτηρά ολικής άλεσης ή μαύρο ρύζι βρόμης, που διεγείρουν την έκκριση της ηρεμιστικής ορμόνης σεροτονίνης. • Ένταξη στη διατροφή τροφίμων που προάγουν τον ύπνο, όπως είναι το μαρούλι, οι μπανάνες, τα μανιτάρια, τα αμύγδαλα, ο άνηθος, ο μαϊντανός, το ζεστό γάλα, το γιαούρτι και τα πουλερικά.

μπορεί να χορηγηθούν βότανα με ηρεμιστική δράση (π.χ. πασιφλόρα, βαλεριάνα). Επίσης, είναι πιθανό ο φυσικοπαθητικός να επιδιώξει να χαλαρώσει άμεσα τον πάσχοντα με μασάζ στα άκρα και στο κεφάλι, με το βελονισμό ή με τη μέθοδο του βιοσυντονισμού.









• Περιορισμός του αλατιού, των γλυκών, του ψωμιού, αλλά και των επεξεργασμένων τροφίμων συνολικά, καθώς και του ζωικού λίπους. • Αύξηση της κατανάλωσης των ψαριών, των λαχανικών και των φρούτων. • Κατανάλωση σκόρδου, σέλινου, καθώς και θαλάσσιων φυκιών. • Λήψη συμπληρωμάτων μαγνησίου, αν διαπιστωθεί έλλειψή του.

μπορεί να εφαρμοστεί ο βελονισμός, η βοτανοθεραπεία ή η ομοιοπαθητική.









• Αποφυγή των διεγερτικών ουσιών που περιέχονται στον καφέ, στο τσάι, στα αναψυκτικά και στις σοκολάτες και κατανάλωση λαχανικών, φρούτων, καθώς και τροφίμων πλούσιων σε ω-3 λιπαρά οξέα, όπως τα ψάρια, τα καρύδια, ο κολοκυθόσπορος και ο λιναρόσπορος.

μπορεί να ληφθούν συμπληρώματα διατροφής (βιταμίνες Β), ανθοϊάματα ή βότανα (π.χ. τζίνσενγκ, σπαθόχορτο). Επίσης, για την άμεση ανακούφιση του ασθενούς, ενδέχεται ο φυσικοπαθητικός να εφαρμόσει πρώτα κάποια εναλλακτική μέθοδο, όπως ο βελονισμός ή ο βιοσυντονισμός.