Πολλοί άνθρωποι βιώνουν επεισόδια απομόνωσης. Είτε έχουν την ανάγκη να είναι μοναχικοί, είτε νιώθουν μόνοι και απογοητευμένοι. Όμως τι γίνεται με όσους αισθάνονται μοναξιά μετά από μία συνάντηση με φίλους; Γιατί συμβαίνει αυτό;
Το φαινόμενο αυτό θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε «μοναξιά αντίθεσης» και αναφέρεται στο συναίσθημα πού έχει κάποιος αφού περάσει χρόνο με άλλους, συνήθως όταν η εμπειρία αυτή δεν ανταποκρίνεται στις προσδοκίες του για συναισθηματική σύνδεση ή πληρότητα.
Αντί δηλαδή να αισθάνεται συνδεδεμένο και γεμάτο, το άτομο μπορεί να νιώσει μοναξιά και απογοήτευση μετά από διάφορες κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, καθώς η αίσθηση του κενού ή της απομόνωσης μπορεί να εντείνεται μέσα του μετά από αυτές.
Μετά από μία έξοδο με την παρέα, μετά από μία συνάντηση για τρέξιμο ή από μία ημερήσια εκδρομή για μπάνιο και φαγητό, επιστρέφουμε στο σπίτι μας και κάποιες φορές η διάθεσή μας πέφτει, νιώθουμε θλίψη και μελαγχολία.
Όσο και αν αναρωτιόμαστε γιατί, αφού έχουμε περάσει καλά, έχουμε μοιραστεί ωραίες κουβέντες και έχουμε ζήσει ευχάριστες στιγμές κοινωνικοποίησης, αυτό δεν είναι καθόλου ασυνήθιστο, συμβαίνει μάλιστα σε πολλούς ανθρώπους και εξηγείται ψυχολογικά.
Αυτή η μοναξιά μετά από την κοινωνική αλληλεπίδραση είναι σχεδόν χαρακτηριστικό της εποχής μας. Σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι τελείως παρανόηση να πιστεύουμε ότι το να περιτριγυριζόμαστε από άλλους καθιστά αδύνατο το να αισθανθούμε μοναξιά.
Είναι πολύ πιθανόν κάποιος να είναι μαζί με άλλους ανθρώπους και παρ’ όλα αυτά να αισθάνεται μόνος του. Το ίδιο μπορεί να μας συμβεί και μετά από την αλληλεπίδρασή μας μαζί τους.
Τι προκαλεί τη «μοναξιά αντίθεσης»;
Πρώτα απ’ όλα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα λάθος αν αισθανόμαστε μοναξιά μετά από την κοινωνική αλληλεπίδραση με άλλους. Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε έτσι ορισμένες φορές.
Και βέβαια δεν είναι ρεαλιστικό να περιμένουμε κάθε αλληλεπίδραση με έναν φίλο να είναι καταπληκτική, μπορεί συχνά να μην περνάμε καν και τόσο καλά, οπότε αυτό διαμορφώνει και τη διάθεσή μας μετά από τη αλληλεπίδραση.
Ωστόσο, κάποια άτομα είναι πιο επιρρεπή να αισθάνονται έτσι από ό,τι άλλα. Συγκεκριμένα, οι εσωστρεφείς άνθρωποι είναι πιο πιθανό να βιώσουν τη «μοναξιά αντίθεσης», καθώς είναι πιο επιρρεπείς στο να αισθάνονται κουρασμένοι και να χρειάζονται προσωπικό χρόνο.
Τον χρειάζονται για να αναζωογονήσουν την κοινωνική τους ενέργεια μετά από την υπερβολική διέγερση ή μετά από χρόνο με ανθρώπους με τους οποίους δεν αισθάνονται ιδιαίτερη σύνδεση.
Χαμηλή αυτοεκτίμηση και μοναξιά
Επίσης, οι ειδικοί αναφέρουν ότι άτομα που είναι καταθλιπτικά, αγχώδη ή παλεύουν εσωτερικά ενδέχεται να αισθάνονται μοναξιά κοντά σε άλλους λόγω της αρνητικής τους αυτοεκτίμησης, κάτι που μπορεί να τους εμποδίσει από το να είναι πραγματικά παρόντες.
Για παράδειγμα, αν κάποιος πάει σε ένα δείπνο με φίλους και όλο το βράδυ σκέφτεται ότι δεν είναι τόσο ενδιαφέρων ως άνθρωπος ή τόσο επιτυχημένος όσο όλοι οι άλλοι στο τραπέζι, αυτό μπορεί να τον κάνει να επιστρέψει στο σπίτι ανικανοποίητος και λυπημένος.
Το ίδιο ισχύει και αν αφού γυρίσει σπίτι αναλύει όλη την υπόλοιπη νύχτα όσα ειπώθηκαν, κρίνοντας τον εαυτό του. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε αίσθηση μοναξιάς και μετά από την κοινωνική αλληλεπίδραση.
Ήμασταν ο εαυτός μας;
Ένας άλλος λόγος που μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε αποξένωση και κατ΄ επέκταση μοναξιά μετά από μία συνάντηση με δικούς μας ανθρώπους είναι το να μην ήμασταν ο εαυτός μας σε αυτή τη συνάντηση.
Όταν κάποιος βιώνει δε μία δύσκολη περίοδο, όπως το να έχει να διαχειριστεί μια πρόσφατη απώλεια, μπορεί επίσης να είναι πιο επιρρεπής σε αυτή την αίσθηση. Και βέβαια η κατάθλιψη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να αισθάνονται μοναξιά ακόμα και όταν βρίσκονται σε συντροφιά με άλλους, λένε οι ειδικοί.
Επιπλέον, οι ανεκπλήρωτες κοινωνικές προσδοκίες ή η απόκλιση μεταξύ του επιθυμητού επιπέδου σύνδεσης και της πραγματικής σύνδεσης είναι πιθανό να μας επηρεάσουν. Ίσως να περιμένουμε να περάσουμε καλύτερα από ό,τι τελικά περνάμε, ίσως να ελπίζαμε σε μία βαθύτερη σύνδεση, που δεν ήρθε ποτέ.
