Υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που φαίνεται να κρατάνε την ψυχραιμία τους περισσότερο από άλλους, που είναι ήρεμοι όταν όλα γύρω καταρρέουν ή που -τέλος πάντων- ο θυμός τους δεν είναι στο προσκήνιο, δεν τον δείχνουν δηλαδή τόσο πολύ. Αυτό είναι κάτι θετικό ή μήπως καταπιέζονται;
Σίγουρα το να μην μπλέκουμε σε τσακωμούς, το να μην υψώνουμε την ένταση της φωνής μας, να μην χειρονομούμε νευρικά και να μην βγαίνουμε εκτός ελέγχου αποτελόυν στοιχεία καλής συμπεριφοράς και προάγουν την εσωτερική μας ισορροπία και τη σύνδεσή μας με τους άλλους. Το να μην φτάνουμε στην έκρηξη, μας βοηθά να διατηρούμε την ηρεμία και τη γαλήνη μας.
Επίσης, είναι σημαντικό να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να παρασύρεται από το συναίσθημα της οργής, όταν δεν αξίζει καν τον κόπο. Ο θυμός όμως θα μπορούσε να εκφραστεί και μέσω του διαλόγου, χωρίς υπερβολές και εντάσεις.
Το συγκεκριμένο συναίσθημα δεν έχει θέση στην καθημερινότητα κάποιων και αυτό μπορεί να συμβαίνει και επειδή ενδέχεται να δυσκολεύονται να τον νιώσουν. Ίσως είναι δείγμα και της γενικότερης παραίτησης και απάθειας, όπου έχει οδηγηθεί ο σύγχρονος άνθρωπος, λόγω της ζοφερής συχνά πραγματικότητας σε παγκόσμιο επίπεδο.
Θυμός και καταπίεση
Όταν οι άνθρωποι λένε ότι δεν θυμώνουν το πιθανότερο είναι να συγκρατούν τον θυμό τους και αυτό συνήθως λειτουργεί εις βάρος τους. Όταν καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας, κυρίως τα έντονα και δυσάρεστα, όταν δεν τα εκφράζουμε και τα κρατάμε μέσα στην ψυχή μας, τότε γεμίζουμε με τοξικότητα και άγχη και δεν θα αργήσει η στιγμή που θα χρειαστεί να ξεσπάσουμε για να ανακουφιστούμε.
Επίσης, πολλοί άνθρωποι στην προσπάθειά τους να ευχαριστούν τους άλλους ή να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο και να μην ταράζονται, αποφεύγουν τις συγκρούσεις. Παρόλα αυτά, μπορεί να εμφανίζουν έντονο άγχος.
Δεν είναι απίθανο κάποια στιγμή να φτάσουν στα όριά τους και να κατακλυστούν απροσδόκητα από συναίσθημα, τόσο ώστε να ξεσπάσουν με όποιον τρόπο, να θέλουν να ακουστεί η φωνή τους δυνατά ή να δακρύσουν. Όσο περισσότερο αναγνωρίζουμε τον θυμό μέσα μας, μιλάμε γι’ αυτόν και τον επεξεργαζόμαστε, τόσο μειώνεται το άγχος μας.
Ένα συναίσθημα όπως όλα
Αυτό που πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας είναι πως ο θυμός είναι τόσο φυσιολογικός όσο η λύπη, ο φόβος ή η χαρά, Δεν χρειάζεται να τον κρύβουμε ή να τον δαιμονοποιούμε και να μην μιλάμε για αυτόν και βέβαια δεν πρέπει να συγχέεται με τη βία ή την επιθετικότητα. Είναι ένα ιδιαίτερα δύσκολο συναίσθημα, τόσο να το βιώνει κανείς, όσο και να το παρακολουθεί στους άλλους. Όμως αν ψάξουμε βαθύτερα, θα καταλάβουμε ότι υπάρχει για να μας προστατεύει.
Όταν βιώνεται με μέτρο, ο θυμός δεν αποτελεί μόνο μέρος μιας ισορροπημένης συναισθηματικής ζωής, μπορεί ακόμη και να δείχνει αποφασιστικότητα και διαύγεια. Επίσης, έχει πάντα κάτι να μας πει. Συνήθως μας δείχνει κάποια ανεκπλήρωτη ανάγκη, κάποια ανασφάλεια ή ακόμη και το πώς έχει επιδράσει στη συμπεριφορά ενός ατόμου κάποιο βίωμα.
Αν και η ηρεμία είναι αυτό που όλοι αναζητάμε στην καθημερινότητα και στις σχέσεις μας, μην κρίνετε τόσο αυστηρά τον άλλο ή τον εαυτό σας την επόμενη φορά που θα εμπλακείτε σε ένα επεισόδιο θυμού. Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα, όπως όλα!
