Εκτιμάται ότι ο διαβήτης επηρεάζει 588,7 εκατομμύρια ενήλικες σε όλο τον κόσμο – κι όμως, πολλοί δεν γνωρίζουν καν ότι τον έχουν.
Σύμφωνα με νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Lancet Diabetes & Endocrinology, ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού με διαβήτη παραμένει αδιάγνωστο ή δεν λαμβάνει τη βέλτιστη φροντίδα.
Ερευνητές από το Institute for Health Metrics and Evaluation (IHME) της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον και ένα παγκόσμιο δίκτυο συνεργατών, πραγματοποίησαν ανάλυση της διαχείρισης του διαβήτη σε όλες τις ηλικίες, σε άνδρες και γυναίκες, σε 204 χώρες και επικράτειες από το 2000 έως το 2023.
Ο «κρυφός» διαβήτης
Το 2023, εκτιμήθηκε ότι το 44% των ατόμων ηλικίας 15 ετών και άνω με διαβήτη δεν γνώριζε ότι είχε τη νόσο. Η υποδιάγνωση φάνηκε να είναι μεγαλύτερη μεταξύ των νέων ενηλίκων, παρά το γεγονός ότι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο μακροπρόθεσμων επιπλοκών.
Μεταξύ αυτών που διαγνώστηκαν, το 91% ακολουθούσε κάποια μορφή αγωγής. Ωστόσο, από αυτούς που λάμβαναν θεραπεία, μόνο το 42% φάνηκε να έχει τα επίπεδα του σακχάρου υπό έλεγχο. Με άλλα λόγια, μόλις το 21% των ανθρώπων με διαβήτη παγκοσμίως είχε την πάθησή του υπό βέλτιστο έλεγχο.
Παρά τις βελτιώσεις που έχουν σημειωθεί τις τελευταίες δύο δεκαετίες, οι ερευνητές εντόπισαν σημαντικές ανισότητες στη διάγνωση και τη θεραπεία, ιδίως σε χώρες με χαμηλό και μεσαίο εισόδημα.
Για παράδειγμα, στην Βόρεια Αμερική (υψηλό εισόδημα) σημειώθηκαν τα υψηλότερα ποσοστά διάγνωσης, ενώ στην Ασία-Ειρηνικός (υψηλό εισόδημα) παρουσίασε τα υψηλότερα ποσοστά θεραπείας μεταξύ των διαγνωσθέντων ατόμων. Η Νότια Λατινική Αμερική φάνηκε να έχει τα υψηλότερα ποσοστά βέλτιστης διαχείρισης του σακχάρου στο αίμα μεταξύ των ατόμων που έλαβαν θεραπεία.
Αντίθετα, η Κεντρική υποσαχάρια Αφρική φάνηκε να αντιμετωπίζει τα μεγαλύτερα κενά στη διάγνωση, με λιγότερο από το 20% των ατόμων με διαβήτη να γνωρίζουν ότι πάσχουν.
«Μέχρι το 2050, αναμένεται ότι 1,3 δισεκατομμύρια άνθρωποι θα ζουν με διαβήτη, και αν σχεδόν οι μισοί δεν γνωρίζουν ότι έχουν μια σοβαρή πάθηση, αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μια σιωπηλή επιδημία», δήλωσαν οι ερευνητές.
Δεδομένου του ρυθμού εμφάνισης, η έρευνα υπογραμμίζει την επείγουσα ανάγκη για προληπτικούς ελέγχους στους νεότερους πληθυσμούς και πρόσβαση σε αγωγή και εργαλεία παρακολούθησης των επίπεδων σακχάρου, ειδικά σε περιοχές με ανισότητες.
