Όπως όλοι γνωρίζουμε, το τέλος μιας σχέσης δεν είναι πάντα εύκολα διαχειρίσιμο και οι τρόποι αντιμετώπισης του καθενός από εμάς, διαφέρουν. Ορισμένοι επιλέγουν να κάνουν πράγματα θετικά και βοηθητικά που μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε προσωπική εξέλιξη. Άλλοι μπορεί να καταλήγουν σε κινήσεις που εντείνουν το άγχος και τη θλίψη.
Σε μια προσπάθεια να εντοπιστούν οι στρατηγικές αντιμετώπισης που χρησιμοποιούνται συχνότερα μετά από έναν χωρισμό, οι επιστήμονες διεξήγαγαν δύο μελέτες.
Στην πρώτη, 118 ελληνόφωνοι άνδρες και γυναίκες, κλήθηκαν να αναφέρουν τους τρόπους με τους οποίους θα προσπαθούσαν να ξεπεράσουν μια ερωτική σχέση.
Μετά τον χωρισμό: Τι βοηθά και τι όχι;
Το ποσοστό θετικών στρατηγικών αντιμετώπισης που αναφέρθηκαν, ήταν υψηλό και περιελάμβανε:
- ενασχόληση με την προσωπική βελτίωση
- συγκέντρωση στη θετική αναδιατύπωση της κατάστασης (δηλαδή, η αντίληψη ότι το τέλος της σχέσης αποτελεί ευκαιρία για εύρεση ενός πιο κατάλληλου συντρόφου)
- ξεκίνημα ενός νέου χόμπι
- προσπάθεια των ανθρώπων να παραμένουν απασχολημένοι ώστε να μην κυριαρχεί ο χωρισμός στη σκέψη τους
Άλλες συμπεριφορές που αναφέρθηκαν, όπως η αναζήτηση κοινωνικής υποστήριξης από φίλους και συγγενείς, μπορεί να συμπεριλαμβάνονται στις θετικές στρατηγικές, ωστόσο, ενίοτε ενισχύουν την εμμονική συζήτηση γύρω από το τέλος της σχέσης. Οι φίλοι και η οικογένεια είναι σημαντικοί για να μη νιώθει το άτομο απομονωμένο και για να προσφέρουν αγάπη και υποστήριξη, όμως καλό είναι να υπάρχει και ένα σημείο όπου το υποστηρικτικό περιβάλλον ενθαρρύνει την αποδέσμευση από τη σχέση και την εστίαση στη φροντίδα του εαυτού, επισημαίνουν οι ψυχολόγοι.
Η αναφορά στρατηγικών που αυξάνουν την κατάθλιψη και το άγχος, περιελάμβανε ως επί τω πλείστον, τις προσπάθειες να ξανακερδίσει το άτομο τον/την πρώην σύντροφο. Αυτό πολύ συχνά συνοδεύεται από παρακολούθηση του/της πρώην στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Επίσης, υπήρξαν αναφορές για υπερβολές στο αλκοόλ καθώς και για περιστασιακές σεξουαλικές επαφές, συμπεριφορές που οι ψυχολόγοι χαρακτηρίζουν ως «αυτοκαταστροφικές».
Όσα έδειξε η δεύτερη έρευνα
Η δεύτερη μελέτη είχε 528 ελληνόφωνους συμμετέχοντες. Οι ερευνητές παρουσίασαν τις παραπάνω συμπεριφορές και οι συμμετέχοντες ρωτήθηκαν κατά πόσο θα τις χρησιμοποιούσαν για να αντιμετωπίσουν το τέλος μιας σχέσης.
Η εν λόγω μελέτη έδειξε ότι η πιο συχνή στρατηγική, ήταν η εστίαση σε πράγματα πέρα από τη σχέση. Άλλες συχνές στρατηγικές περιλάμβαναν την αναζήτηση υποστήριξης και την κοινωνική απόσυρση.
Πολλοί συμμετέχοντες ανέφεραν ότι επιδίωκαν αποστασιοποίηση (όπως η διαγραφή των στοιχείων επικοινωνίας του/της πρώην ή το μπλοκάρισμα στα social media). Η αναδιατύπωση του χωρισμού με πιο θετικό τρόπο ήταν επίσης μια συχνά αναφερόμενη στρατηγική. Παραδείγματα περιλαμβάνουν σκέψεις όπως «αυτή η σχέση δεν ήταν η κατάλληλη» ή «θα βρω έναν άνθρωπο που μου ταιριάζει περισσότερο».
Η χρήση ουσιών και οι περιστασιακές σεξουαλικές επαφές ήταν οι λιγότερο συχνές κύριες στρατηγικές.
Παρατηρήθηκαν επίσης στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των φύλων, με τις γυναίκες να είναι πιο πρόθυμες να αναζητήσουν κοινωνική υποστήριξη και τους άνδρες να είναι πιο πιθανό να καταφύγουν στο σεξ και τις ουσίες.
Η ουσία…
Είναι κρίσιμο να ενθαρρύνεται η εφαρμογή στρατηγικών που μειώνουν το άγχος ύστερα από έναν επώδυνο χωρισμό. Σκεφτείτε να βασιστείτε στο υποστηρικτικό σας δίκτυο, να παραμείνετε απασχολημένοι με δραστηριότητες πέρα από τη σχέση και να αντιμετωπίσετε τον χωρισμό ως μια ευκαιρία επαναπροσδιορισμού του τι λειτουργεί για εσάς σε μια σχέση. Η κοινωνική απομόνωση και η χρήση ουσιών το μόνο που έχουν να προσφέρουν, είναι να κάνουν το χωρισμό – και τη ζωή σας – ακόμη πιο επώδυνη συναισθηματικά.
Η μελέτη είχε, βέβαια, κάποιους περιορισμούς, καθώς βασίστηκε σε αυτοαναφορές των συμμετεχόντων και όχι σε δεδομένα πραγματικού χρόνου. Επίσης, διαφορετικές στρατηγικές μπορεί να λειτουργούν αλλιώς, ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε ατόμου.
Παρόλα αυτά, αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο μελέτες πραγματοποιήθηκαν σε ελληνόφωνο δείγμα. Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία καθώς οι στάσεις, οι συμπεριφορές και οι στρατηγικές διαχείρισης του χωρισμού επηρεάζονται συχνά από πολιτισμικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Σε μια κουλτούρα όπως η ελληνική, στην οποία οι οικογενειακοί και κοινωνικοί δεσμοί παίζουν έντονο ρόλο στις σχέσεις, οι τρόποι αντίδρασης σε έναν χωρισμό ενδέχεται να διαφέρουν από εκείνους που καταγράφονται σε διεθνή δεδομένα. Επομένως, τα ευρήματα της μελέτης προσφέρουν ιδιαίτερα χρήσιμες πληροφορίες για το πώς βιώνεται και αντιμετωπίζεται ο χωρισμός στο ελληνικό κοινωνικό πλαίσιο.
Οι μελέτες δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Behavioral Sciences.
