Η ζωή έχει τον τρόπο της να μας σπρώχνει προς τα εμπρός, μερικές φορές απαλά, άλλες φορές με δύναμη. Μεγαλώνουμε, οι σχέσεις αλλάζουν, και ό,τι κάποτε μας φαινόταν εντάξει, τώρα ίσως αρχίζει να μας περιορίζει. Το πιο δύσκολο δεν είναι να αναγνωρίσουμε ότι κάτι δεν μας αρέσει πια… Είναι να βρούμε το θάρρος να φύγουμε και να απελευθερωθούμε.
Είναι εύκολο να μείνουμε. Το γνώριμο μοιάζει ασφαλές, ακόμα κι όταν μας δυσκολεύει. Πείθουμε τον εαυτό μας ότι πρέπει να αντέξουμε, ότι ίσως τα πράγματα αλλάξουν, ότι είμαστε υπερβολικοί, ανυπόμονοι ή αχάριστοι.
Κι όμως, βαθιά μέσα μας, υπάρχει μια φωνή που ψιθυρίζει και όλο και δυναμώνει, μια φωνή που μας λέει ξεκάθαρα ότι αυτό που κάνουμε δεν είναι σωστό και ότι ήρθε η ώρα να αποχωρήσουμε.
Το να φύγουμε από κάτι ή κάποιον που δεν μας καλύπτει πια δεν σημαίνει ότι τα παρατάμε, σημαίνει ότι επιλέγουμε να κάνουμε το καλύτερο για εμάς. Είναι μια πράξη αυτογνωσίας, εμπιστοσύνης στην αξία μας και δημιουργίας χώρου για κάτι καλύτερο. Και αυτό απαιτεί τεράστιο θάρρος.
Όταν καταλαβαίνουμε ότι ήρθε η ώρα
Πάντα υπάρχει μια στιγμή. Μια μετατόπιση. Μια συνειδητοποίηση. Συνήθως λέμε στον εαυτό μας αυτά που όλοι λέμε όταν φοβόμαστε να φύγουμε:
- «Δεν είναι και τόσο άσχημα.»
- «Κι αν το μετανιώσω;»
- «Κι αν δεν βρω κάτι άλλο;»
- «Ίσως απλώς πρέπει να προσπαθήσω πιο πολύ.»
Μέχρι που μια μέρα, κάτι αλλάζει. Καταλαβαίνουμε ότι ο πραγματικός κίνδυνος δεν ήταν να φύγουμε αλλά να μείνουμε. Χάνουμε σιγά-σιγά τον εαυτό μας μέσα σε μια κατάσταση που μας «ρουφάει» τη ζωή. Κι έτσι, παίρνουμε την απόφαση.
Μία παραίτηση από τη δουλειά ή ένας χωρισμός, που σκεφτόμαστε καιρό αλλά δεν παίρνουμε την απόφαση να κάνουμε το βήμα για να συμβούν, ίσως μας επιβεβαιώσουν ότι η ψυχική μας υγεία αξίζει περισσότερο από όλα.
Το βάρος του να μένουμε και η ενοχή που μας στερεί το θάρρος
Όταν κάτι δεν μας εξυπηρετεί πια, αρχίζει να μας βαραίνει. Μια σχέση που κάποτε μας έδινε χαρά τώρα μπορεί να μοιάζει με περπάτημα σε τεντωμένο σκοινί. Μια δουλειά που κάποτε μας ενθουσίαζε τώρα μπορεί να μας εξαντλεί. Μια συνήθεια που κάποτε μας παρηγορούσε τώρα ίσως να μας κρατά πίσω. Κι όμως, μένουμε. Όχι γιατί είναι καλό για εμάς, αλλά γιατί είναι γνώριμο.
Φοβόμαστε μην το μετανιώσουμε και κατηγορούμε τον εαυτό μας πως ίσως εμείς φταίμε που δεν βρίσκουμε τη χαρά, ενώ αν προσπαθούσαμε τα πράγματα πιθανόν να ήταν καλύτερα. Λάθος. Το να μένουμε σε κάτι που δεν μας προσφέρει όσα χρειαζόμαστε πια, δεν είναι δύναμη, είναι παγίδα. Η πραγματική δύναμη είναι να αναγνωρίζουμε πότε ήρθε η ώρα να φύγουμε και να το κάνουμε.
Ο φόβος που μας κρατά πίσω
Ο μεγαλύτερος λόγος που δεν φεύγουμε είναι ο φόβος. Τι είδους φόβος μπορεί να είναι αυτός;
- Φόβος για το άγνωστο
- Φόβος της αποτυχίας
- Φόβος για το τι θα πουν οι άλλοι
- Φόβος της μετάνοιας
Αντί να φοβόμαστε την αβεβαιότητα του να φύγουμε, ας φοβηθούμε τη βεβαιότητα του να μείνουμε σε κάτι που μας στερεί τη χαρά.
Επίσης, το να φεύγουμε δεν σημαίνει μόνο να εγκαταλείπουμε, σημαίνει να αφήνουμε πίσω:
- Να αφήνουμε ό,τι δεν μας ταιριάζει πια.
- Να αφήνουμε την εικόνα του ποιοι«πρέπει» να είμαστε
- Να αφήνουμε την ενοχή, τον φόβο και την πεποίθηση ότι πρέπει να συμβιβαζόμαστε.
Είναι μια πράξη πίστης, ότι υπάρχει κάτι καλύτερο μπροστά μας, όπως:
- Περισσότερη γαλήνη
- Περισσότερη χαρά
- Περισσότερη ευθυγράμμιση με το ποιοι πραγματικά είμαστε
Πώς να βρούμε το θάρρος να φύγουμε;
Αν νιώθετε ότι έχει έρθει η ώρα να αφήσετε κάτι πίσω, αλλά ο φόβος σας κρατάει, δοκιμάστε τα παρακάτω:
- Αναγνωρίστε τα συναισθήματά σας. Αν νιώθετε άδειοι, κουρασμένοι ή παγιδευμένοι, μην τα αγνοείτε. Τα συναισθήματά σας προσπαθούν να σας πουν κάτι.
- Δείτε τον φόβο ως ευκαιρία για ανάπτυξη. Μην τον βλέπετε ως απώλεια, δείτε τον ως νέο ξεκίνημα. Τι μπορεί να σας φέρει η ελευθερία;
- Φανταστείτε το μέλλον σας. Αν μείνετε, πώς θα νιώθετε σε 6 μήνες, 1 χρόνο, 5 χρόνια; Αν η απάντηση είναι «άδειοι» ή «παγωμένοι», τότε ξέρετε ήδη τι πρέπει να κάνετε.
- Εμπιστευθείτε τον εαυτό σας. Δεν χρειάζεστε την έγκριση κανενός για να φύγετε από κάτι που δεν σας κάνει καλό. Εσείς ξέρετε τι είναι σωστό για εσάς
- Κάντε το πρώτο βήμα. Δεν χρειάζεται να ξέρετε τη διαδρομή, αρκεί να ξεκινήσετε.
