Vibe είναι αυτό που λέμε αύρα. Αυτό που βγάζεις προς τα έξω. Δεν σχετίζεται απαραίτητα με τα λόγια, αλλά με τις πράξεις σου. Σύμφωνα με επιστημονικές έρευνες, το 87-93% της ανθρώπινης επικοινωνίας είναι μη λεκτική. Αυτό σημαίνει ότι το μεγαλύτερο μέρος της επικοινωνίας μας σχετίζεται με το πώς κάνουμε τον συνομιλητή μας να νιώθει, παρά με το τι λέμε.
Πώς μεταδίδεται η ενέργεια
Μια καλή κουβέντα, μια πράξη καλοσύνης, μια απόφαση να φερθείς με κατανόηση… Όλα αυτά μοιάζουν ασήμαντα μέσα στη ροή της καθημερινότητας. Όμως για τον άλλο μπορεί να είναι κάτι πολύ μεγαλύτερο. Μπορεί να του φτιάξει τη μέρα. Να τον βοηθήσει να δει αλλιώς τον εαυτό του. Και με τη σειρά του, να μεταφέρει τη θετική ενέργεια σε κάποιον τρίτο.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με την αρνητικότητα. Ένα υποτιμητικό σχόλιο, η αδιαφορία ή ένας κακός χειρισμός μπορούν να κάνουν τον άλλο να μαζευτεί. Να αμυνθεί. Να πάει παρακάτω πιο κλειστός, πιο καχύποπτος, ίσως πιο σκληρός. Κι αυτό να το μεταφέρει σε μια δική του σχέση, σε μια δική του απόφαση, σε ένα δικό του περιβάλλον.
Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντικό να συνειδητοποιούμε την επίδραση που έχουμε, ακόμα κι αν δεν τη βλέπουμε άμεσα. Δεν χρειάζεται να είμαστε τέλειοι. Αρκεί να σκεφτόμαστε τι αφήνουμε πίσω μας.
Πολυάριθμες έρευνες στην ψυχολογία και τη νευροεπιστήμη έχουν αποδείξει ότι η καλοσύνη είναι μεταδοτική. Δεν είναι απλώς μια ωραία έννοια. Είναι κάτι που καταγράφεται βιολογικά στον εγκέφαλό μας.
Τι vibe εκπέμπεις
Τα συναισθήματα μπορούν να μεταδοθούν ασυνείδητα από τον έναν άνθρωπο στον άλλον μέσω της μίμησης των εκφράσεων, της στάσης του σώματος ή του τόνου της φωνής. Έτσι, η δική μας ηρεμία μπορεί να ηρεμήσει και τους γύρω μας, ενώ το άγχος μας μπορεί να τους κάνει να αισθανθούν ταραχή.
Όταν παρατηρούμε έναν άνθρωπο να κάνει μια καλή πράξη –όπως να βοηθά κάποιον, να φέρεται ευγενικά ή να δείχνει ενσυναίσθηση–, ενεργοποιούνται στον εγκέφαλό μας τα ίδια νευρωνικά κυκλώματα που θα ενεργοποιούνταν αν την κάναμε εμείς οι ίδιοι. Δηλαδή, ο εγκέφαλός μας δεν κάνει πάντα διάκριση ανάμεσα σε αυτό που βλέπει και σε αυτό που βιώνει.
Αυτό το φαινόμενο εξηγείται κυρίως από τους λεγόμενους «νευρώνες-καθρέφτες», που μας επιτρέπουν να συμμετέχουμε συναισθηματικά σε ό,τι εξελίσσεται γύρω μας. Χάρη σε αυτούς, η καλοσύνη, η συμπόνια και η ενσυναίσθηση μπορούν να γίνουν αυθόρμητες αντιδράσεις, αρκεί να τις δούμε να συμβαίνουν.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Proceedings of the National Academy of Sciences (PNAS), οι άνθρωποι μπορούν να μάθουν ή να ξεμάθουν την ενσυναίσθηση μέσω της παρατήρησης, ακόμα και από άτομα που δεν γνωρίζουν προσωπικά. Τι σημαίνει αυτό; Ότι το κοινωνικό μας περιβάλλον διαμορφώνει τις συναισθηματικές μας δεξιότητες. Η ενσυναίσθηση προάγει τη συνεργασία, τη συνεισφορά και τη φροντίδα.
Επιπλέον, κινήσεις καλοσύνης, είτε τις κάνουμε είτε τις δεχόμαστε, εκκρίνουν στον εγκέφαλό μας ντοπαμίνη, ωκυτοκίνη και σεροτονίνη, ουσίες που σχετίζονται με την ευχαρίστηση, τη σύνδεση και την ηρεμία. Επομένως, ευεργετούν κι εμάς και τους άλλους.
