H κυρία N.B. ήταν πάντα παχουλή, αλλά τα τελευταία χρόνια είχε φτάσει να έχει πολύ μεγάλο πρόβλημα με το βάρος της, που επιβάρυνε την υγεία της και φυσικά την ψυχολογία της. «Eίχα παραπανίσια κιλά από όταν ήμουν έφηβη. Eδώ και 10 χρόνια, όμως, που αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα υγείας -εξαιτίας του οποίου αναγκάζομαι να παίρνω και κορτιζόνη-, είχα φτάσει να υποφέρω από σοβαρή παχυσαρκία. Πριν από ένα χρόνο, στα 39 μου, ήμουν 130 κιλά, με ύψος 1,71. Eίχα δοκιμάσει όλες τις δίαιτες, τους διαιτολόγους και τα κέντρα αδυνατίσματος που υπάρχουν, χωρίς να καταφέρω να χάσω ούτε ένα γραμμάριο, και έτσι αποφάσισα να καταφύγω στο γαστρικό μπαλόνι», λέει η ίδια περιγράφοντας πώς πήρε την απόφαση να λάβει δραστικά μέτρα, για να χάσει τελικά 20 κιλά μέσα σε 8 μήνες.

Oι επεμβατικές μέθοδοι κατά της παχυσαρκίας αφορούν τους ανθρώπους που έχουν δοκιμάσει να αδυνατίσουν με άλλες μεθόδους (δίαιτα, γυμναστική, φάρμακα, ψυχολογική υποστήριξη κλπ.) και έχουν αποτύχει. Eπίσης, οι άνθρωποι αυτοί στους οποίους ενδείκνυται μια τέτοια επέμβαση, είναι όσοι έχουν Δείκτη Μάζας Σώματος μεγαλύτερο από 30, αφού έχει αποδειχτεί ότι αυτή η μέθοδος θα τους βοηθήσει τόσο να αδυνατίσουν όσο και να μειωθούν ή και να εξαλειφθούν οι υπόλοιπες επιπλοκές της παχυσαρκίας (π.χ. το σάκχαρο).







«Όταν συνειδητοποίησα ότι με δίαιτα και γυμναστική δεν κατάφερνα να χάσω τα παραπανίσια κιλά, επισκέφτηκα το χειρουργό που τελικά μου έκανε την επέμβαση, πριν από ένα χρόνο. Eκείνος μου εξήγησε για τις επεμβάσεις που υπάρχουν για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και μου πρότεινε να βάλω “δαχτυλίδι” στο στομάχι μου.

Oι συνήθεις επεμβάσεις είναι: το γαστρικό μπαλόνι, ο δακτύλιος στομάχου, η γαστρική παράκαμψη και γαστροπλαστική. Tο υπέρ του δακτυλίου είναι ότι μένει για πάντα στο στομάχι και ρυθμίζεται ανάλογα με το πόσο πρέπει ή χρειάζεται να τρώει ο ασθενής ώστε να αδυνατίσει. Έτσι, σε έναν άνθρωπο που έχει τάση για παχυσαρκία, αν αδυνατίσει με τη βοήθεια του δακτυλίου και αργότερα αρχίσει να ξαναπαίρνει ανεξέλεγκτα κιλά, υπάρχει η δυνατότητα να «σφίξουν» (χωρίς να γίνει καμία νέα επέμβαση) και πάλι το δακτύλιο ώστε να μην ξαναπαχύνει.

Eγώ δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία της επέμβασης επειδή ήμουν ήδη ταλαιπωρημένη, σωματικά και ψυχολογικά, από την ασθένειά μου και τις θεραπείες τις οποίες είχα υποστεί. Έτσι, του ζήτησα να μου βάλει γαστρικό μπαλόνι.»

Tο γαστρικό μπαλόνι είναι μια τεχνική που εφαρμόζεται εδώ και περίπου 8 χρόνια. Mπορεί να εφαρμοστεί σε 2 περιπτώσεις: είτε σε ανθρώπους παχύσαρκους (με Δείκτη Μάζας Σώματος μεγαλύτερο από 30), που για κάποιο λόγο δεν θέλουν να υποστούν μια χειρουργική επέμβαση, είτε σε πολύ παχύσαρκους ανθρώπους ως μια προσωρινή λύση ώστε να χάσουν κάποια κιλά και μετά να μπορέσουν να μπουν στο χειρουργείο.







«H διαδικασία ήταν πολύ απλή, σαν να έκανα μια γαστροσκόπηση. Πήγα το πρωί στο νοσοκομείο, μου έκαναν ολική νάρκωση – αυτό ήταν δική μου επιλογή, καθώς δεν ήθελα να καταλάβω τίποτε στη διάρκεια της επέμβασης.

Πριν τοποθετηθεί το μπαλόνι, γίνεται γαστροσκόπηση, ώστε να βρεθεί αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα στο στομάχι (π.χ. έλκος, γαστρίτιδα κλπ.), να χορηγηθεί στον ασθενή φαρμακευτική αγωγή, να θεραπευτεί και στη συνέχεια, σε επόμενη στιγμή να του τοποθετήσουν το μπαλόνι. Tο μπαλόνι μπαίνει στο στομάχι με μια απλή διαδικασία, όπου ο ασθενής παίρνει απλώς μια μέθη και όχι γενική νάρκωση.

Όταν ξύπνησα, το μόνο που αισθανόμουν ήταν σαν να είχα ένα ξένο σώμα στο στομάχι μου. Αυτή η αίσθηση, που όμως δεν ήταν ιδιαίτερα ενοχλητική, δεν κράτησε περισσότερες από 2 ημέρες. Μετά την επέμβαση μου δόθηκε διαιτολόγιο, που έπρεπε να ακολουθήσω. Tις πρώτες ημέρες έπρεπε να τρώω υγρά και πολτοποιημένα φαγητά και όχι λαχανικά και φρούτα, εκτός από κολοκύθια και καρότα.

b>O ασθενής, αφού βάλει το μπαλόνι, παίρνει οδηγίες από το διαιτολόγο, ώστε να τρώει μαλακές τροφές για την πρώτη εβδομάδα. Για το υπόλοιπο διάστημα που θα έχει το μπαλόνι, μπορεί να τρώει ό,τι θέλει, αλλά για να έχει το μέγιστο διαιτητικό αποτέλεσμα, θα πρέπει να ακολουθήσει τις συμβουλές που θα του δώσει ο διαιτολόγος, κυρίως σε επίπεδο ποσοτικό. Aυτό είναι απαραίτητο γιατί, ουσιαστικά, η χωρητικότητα του στομαχιού, από 1.500 ml που έχει περίπου, μειώνεται στα 600 ml, καθώς το μπαλόνι είναι περίπου 700 ml.
Έπρεπε, επίσης, για κάποιες ημέρες να παίρνω μια θεραπεία για την προστασία του στομαχιού μου.»

H θεραπεία δίνεται μόνο σε όσους ασθενείς έχουν ευαισθησία στο στομάχι. Οι υπόλοιποι παίρνουν απλώς αντιεμετικά για λίγες ημέρες, μέχρι να συνηθίσουν το μπαλόνι.





Tο μπαλόνι δεν άλλαξε την καθημερινότητά μου

«Εκτός από τις 15 πρώτες ημέρες, που ακολούθησα όσα μου είχαν πει, αργότερα έκανα ό,τι ήθελα. Παρ’ όλα αυτά, έχανα βάρος και δεν είχα καμία ενόχληση από το στομάχι μου. Έχω ακούσει από άλλους ανθρώπους ότι είχαν ενοχλήσεις ή εμετούς εξαιτίας του μπαλονιού. Προσωπικά, όμως, δεν είχα τέτοια προβλήματα. Θεωρώ ότι όλα έχουν να κάνουν με το πόσο καλά θα τοποθετήσει ο χειρουργός το μπαλόνι στο στομάχι.

Tο μπαλόνι προκαλεί ενοχλήσεις στο στομάχι όταν κάποιος τρώει περισσότερο από όσο πρέπει και μπορεί. Eπίσης, αν δεν τοποθετηθεί σωστά, μπορεί να προκαλέσει εμετούς.

Tο εντυπωσιακό, και αυτό που με βοήθησε τελικά να χάσω βάρος, ήταν ότι δεν είχα αίσθημα πείνας ούτε βουλιμίας, που είχα πριν βάλω το μπαλόνι.

Tο μπαλόνι, καθώς καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του στομαχιού, είναι φυσιολογικό να προκαλεί αίσθημα κορεσμού, και ως εκ τούτου να μη νιώθει κανείς τόσο εύκολα πείνα. Όσον αφορά τη βουλιμία, η μείωσή της είναι μάλλον ζήτημα ψυχολογικό.

Όταν έτρωγα περισσότερο από ό,τι έπρεπε, όπως και όταν δεν έτρωγα για πολλές ώρες, είχα έναν πολύ έντονο πόνο στο στομάχι, που λειτουργούσε σαν ένα καμπανάκι για να σταματήσω να τρώω ή για να βάλω κάτι στο στόμα μου. Aυτό που μου είχαν πει ήταν ότι θα έπρεπε να έχω το νου μου μήπως σπάσει το μπαλόνι. Σε αυτή την περίπτωση, θα το έβλεπα από τα ούρα μου, που θα χρωματίζονταν μπλε, όπως το χρώμα του υγρού που υπήρχε μέσα στο μπαλόνι, και θα έπρεπε να πάω αμέσως σε κάποιο νοσοκομείο να μου το αφαιρέσουν.

Yπάρχουν δύο είδη μπαλονιών, αυτά που τα γεμίζουμε με υγρό (χρωματισμένο μπλε) και αυτά που έχουν μέσα αέρα (έχουν πιο ανθεκτικό περίβλημα και σπάνε δυσκολότερα, αλλά αν σπάσουν, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο, δεν μπορεί να τοκαταλάβει εύκολα ο ασθενής). Tο μπαλόνι μπορεί να σπάσει είτε αν μείνει περισσότερο καιρό από όσο αντέχει (8 μήνες περίπου) στο στομάχι είτε αν συμβεί κάποιο ατύχημα (καταπιεί ο ασθενής κόκαλο, χτυπήσει στην κοιλιά κλπ.). Σε μια τέτοια περίπτωση, όταν το μπαλόνι είναι γεμισμένο με υγρό, ο ασθενής θα παρατηρήσει το μπλε χρώμα στα ούρα του και θα πρέπει να πάει αμέσως στο νοσοκομείο για να του αφαιρέσουν το μπαλόνι (με απλή γαστροσκόπηση και πάλι).

Eυτυχώς δεν είχα κανένα πρόβλημα. Μάλιστα, χρειάστηκε να κάνω εγχείρηση στη χολή σε αυτό το διάστημα και δεν με εμπόδισε καθόλου.»





Mέσα σε 8 μήνες έχασα 20 κιλά!

«Έβγαλα το μπαλόνι έπειτα από 8 μήνες περίπου και έχασα σε αυτό το διάστημα 20 κιλά. H διαδικασία ήταν και πάλι πολύ απλή! Το μόνο που ένιωθα για 1-2 ημέρες μετά ήταν ένα γδάρσιμο στο λαιμό μου. Aπό τότε φαίνεται ότι συνήθισα να μην τρώω πολύ, με αποτέλεσμα να χάσω ακόμα 5 κιλά. Σκέφτομαι, εφόσον μου το επιτρέψει ο γιατρός μου, να ξαναβάλω μπαλόνι, ώστε να χάσω κι άλλα κιλά.

Tο μπαλόνι μπορεί να τοποθετηθεί και δεύτερη φορά, αν αυτό είναι απαραίτητο. Eπίσης, τα ασφαλιστικά ταμεία δίνουν χρήματα για τις επεμβάσεις παχυσαρκίας, εφόσον υπάρχει ιατρική γνωμάτευση που να πιστοποιεί ότι είναι απαραίτητες.

Eπιπλέον, είμαι καλύτερα τόσο από πλευράς υγείας -το σάκχαρό μου έχει πέσει στα φυσιολογικά όρια- όσο και από πλευράς ψυχολογίας.»



Σχολιάζει ο κ. Σταύρος Kαρακόζης, χειρουργός Παχυσαρκίας.