1. Ορισμένα όργανα δεν είναι κατάλληλα για εκγύμναση
Πράγματι, πολλές φορές η ελεύθερη εκγύμναση ομάδων του μυϊκού μας συστήματος είναι προτιμότερη από την ενδυνάμωσή τους με τη βοήθεια ενός οργάνου γυμναστικής. Αυτό ισχύει κυρίως για τα πολυμηχανήματα, επειδή η κίνηση που μας αναγκάζουν να εκτελέσουμε δεν είναι συμβατή με αυτήν που θα κάναμε εάν εκτελούσαμε την άσκηση ελεύθερα, επιβαρύνοντας έτσι περιοχές του σώματος που δεν θα έπρεπε και αυξάνοντας τον κίνδυνο τραυματισμού.
2. Το πιάσιμο είναι εντονότερο τη δεύτερη μέρα μετά την προπόνηση
Γιατί συμβαίνει αυτό, όμως; Ένας από τους κυριότερους λόγους είναι ότι στο εσωτερικό των μυών δεν υπάρχουν νευρικές απολήξεις. Με άλλα λόγια, οι υποδοχείς του πόνου δεν βρίσκονται εντός της μυϊκής ίνας (οπότε απουσιάζει η αίσθηση του πόνου). Όταν, λοιπόν, μετά από μια προπόνηση αρχίζει η ανάπλαση του μυϊκού ιστού, τότε αποδομούνται τα τραυματισμένα τμήματά του, εξέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και προκαλείται πρήξιμο. Αυτό με τη σειρά του συμπιέζει τα τριχοειδή αγγεία και έτσι επηρεάζεται η κυκλοφορία του αίματος. Τόσο τα προϊόντα της αποδόμησης των κυττάρων όσο και η διαταραγμένη αιμάτωση ερεθίζουν τους υποδοχείς του πόνου που βρίσκονται εξωτερικά του μυός, με αποτέλεσμα να εκδηλώνεται το αίσθημα του πόνου. Δεδομένου ότι το πρήξιμο είναι μεγαλύτερο τη δεύτερη μέρα μετά την προπόνηση, η επαφή του μυός με τα νεύρα είναι μεγαλύτερη, εξού και ο εντονότερος πόνος.
3. Οι γυμνασμένες γυναίκες ιδρώνουν διαφορετικά από τους άνδρες
Οι γυναίκες με καλή φυσική κατάσταση ιδρώνουν διαφορετικά από τις αγύμναστες γυναίκες, αλλά και από τους γυμνασμένους άνδρες! Στο ενδιαφέρον αυτό συμπέρασμα κατέληξε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Experimental Physiology», κατά τη διάρκεια της οποίας συγκρίθηκε ο ρυθμός παραγωγής ιδρώτα ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες γυμνασμένους και αγύμναστους. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι γυμνασμένοι άνδρες ίδρωναν περισσότερο από όλους, χωρίς όμως να ενεργοποιούνται περισσότεροι ιδρωτοποιοί αδένες στο σώμα τους (επομένως αυξανόταν η ροή ιδρώτα στους υπάρχοντες). Οι γυμνασμένες γυναίκες από την άλλη πλευρά χρησιμοποιούσαν παρόμοιο αριθμό ιδρωτοποιών αδένων με τους άνδρες σε φόρμα, ωστόσο παρήγαν λιγότερο ιδρώτα. Όσο για τις αγύμναστες γυναίκες, αυτές ίδρωναν λιγότερο από όλους, ενώ αυξανόταν κατά πολύ η θερμοκρασία του σώματός τους. Αυτή η διαφορά των δύο φύλων, σύμφωνα με τους ερευνητές, μάλλον έχει την εξήγησή της στις εξελικτικές διαφορές ανάμεσά τους, δηλαδή στο γεγονός ότι οι άνδρες περνούσαν περισσότερο χρόνο εκτεθειμένοι στο εξωτερικό περιβάλλον, ενώ οι γυναίκες σε κλειστούς χώρους, οπότε τα σώματά τους προσαρμόστηκαν ανάλογα.
4. Καίμε θερμίδες και μετά την προπόνηση
Κατά τη διάρκεια της προπόνησης διαταράσσεται η ομοιόσταση του οργανισμού (δηλαδή η ισορροπία στη λειτουργία του σώματος), οπότε μετά το τέλος της άσκησης ο οργανισμός προσπαθεί να ανακτήσει τη χαμένη του ισορροπία. Κατά τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, που μπορεί να διαρκέσει 36-40 ώρες, αυξάνονται οι καύσεις του οργανισμού. Πρόκειται για έναν επιθυμητό στόχο της άσκησης.
5. Η αεροβική προπόνηση δεν είναι η καλύτερη!
Αν και οι περισσότεροι θεωρούν την αεροβική άσκηση την καλύτερη όλων, η αλήθεια είναι ότι η αναεροβική άσκηση συντελεί σε περισσότερες καύσεις συνολικά, δηλαδή τόσο την ώρα της προπόνησης, όσο και μετά, τις ώρες που ο οργανισμός προσπαθεί να ανασυνταχθεί. Η αναεροβική προπόνηση είναι εκείνη που γίνεται σε τόσο μεγάλη ένταση, που κυριολεκτικά δεν μπορούμε να πάρουμε ανάσα την ώρα που την εκτελούμε (π.χ. το πολύ γρήγορο τρέξιμο σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα). Το αποτέλεσμα μιας αναεροβικής προπόνησης είναι ότι δημιουργεί «χρέη» οξυγόνου, τα οποία ο οργανισμός καλείται να αναπληρώσει, με αποτέλεσμα να κάνει περισσότερες καύσεις.
6. Την ώρα της άσκησης καίμε υδατάνθρακες
Πράγματι, κατά τη διάρκεια της προπόνησης ο οργανισμός μας αρχίζει να χάνει υδατάνθρακες, ενώ μετά το πρόγραμμα αρχίζει να χάνει λιπαρά οξέα. Αυτό, όμως, που επισημαίνουν οι ειδικοί είναι ότι η καύση και των δύο μορφών ενέργειας (υδατάνθρακες, λιπαρά οξέα) οδηγούν σε μείωση του ποσοστού λίπους στο σώμα.
7. Η άσκηση είναι εθιστική
Την εθιστική της δράση η άσκηση την οφείλει στις ενδορφίνες, τις ορμόνες που παράγονται στον εγκέφαλο και έχουν χαρακτηριστεί «ορμόνες της ευτυχίας», ενώ έχουν και παυσίπονη δράση. Στην έκκρισή τους οφείλεται η τόνωση και η ευεξία που νιώθουμε όταν γυμναζόμαστε, καθώς και η επιθυμία μας να γυμναστούμε ξανά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι χάρη στην αντικαταθλιπτική της δράση η άσκηση συστήνεται από τους ειδικούς ψυχικής υγείας για τη βελτίωση της ψυχικής κατάστασης των πασχόντων από κατάθλιψη.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΝ κ. ΜΑΡΙΝΟ ΠΕΪΟ, καθηγητή Φυσικής Αγωγής και προσωπικό γυμναστή.
