Στον κόσμο του τρεξίματος, υπάρχουν αθλητές αλλά και αθλούμενοι αφοσιωμένοι και εξαιρετικά ταλαντούχοι που μας εμπνέουν. Πολλές φορές, βλέποντας τα δικά τους επιτεύγματα, ανάβει μέσα μας μια φωτιά! Νιώθουμε την ανάγκη να προπονηθούμε σκληρότερα, να συμμετάσχουμε σε νέους αγώνες, να πιέσουμε τον εαυτό μας να ξεπεράσει τα όριά του και να σπάσει τα ρεκόρ… Κι ενώ αυτή η παρακίνηση ακούγεται θετική και χρήσιμη, δεν παύει να θέλει προσοχή έτσι ώστε να μην καταλήξουμε στην σκοτεινή της πλευρά. Πώς μοιάζει;
Αν έχεις ποτέ κοιτάξει τα αποτελέσματα ενός άλλου δρομέα και έχεις νιώσει «λίγος/η», τότε μάλλον ήρθε η ώρα να κάνεις παύση. Όσο δυνατό κι αν είναι το αίσθημα της ήττας, θυμήσου γιατί τρέχεις εξαρχής. Όχι για να πέφτεις ψυχολογικά, αλλά για να παραμένεις υγιής και να νιώθεις χαρά.
Εφόσον λοιπόν η σύγκριση δεν σε βοηθάει, να πώς μπορείς να αλλάξεις τη νοοτροπία σου:
Δώσε στον εαυτό σου χρόνο αν είσαι ακόμα στην αρχή
Γιατί τόση βιασύνη; Πότε θα προλάβει το σώμα σου να προσαρμοστεί; To να χτίσεις δύναμη, αντοχή και ψυχική ανθεκτικότητα, χρειάζεται χρόνο. Η αξιολόγηση του εαυτού σου με βάση τις επιδόσεις κάποιου που τρέχει χρόνια μοιάζει σαν να συγκρίνει κανείς έναν σπόρο με ένα δέντρο. Βέβαια, στην παγίδα, δεν έχεις πέσει μόνο εσύ. Το μεγαλύτερο λάθος που κάνουν πολλοί αρχάριοι δρομείς είναι να τα δίνουν όλα πολύ νωρίς. Αυτό το γρήγορο μονοπάτι ωστόσο, μόνο σε γραμμή τερματισμού δεν οδηγεί. Αντιθέτως, είναι το πιο σύντομο για τραυματισμούς και εξάντληση.
Επικεντρώσου στο να χτίσεις μια συνεπή ρουτίνα πρώτα. Άφησε το σώμα σου να συνηθίσει σταδιακά και περίμενε να ολοκληρώσεις 6 μήνες προπόνησης πριν οργανώσεις ένα πιο απαιτητικό πρόγραμμα. Τα καλά νέα είναι ότι η πρόοδος έρχεται γρήγορα στις αρχικές φάσεις και αν επικεντρωθείς στην δική σου προσπάθεια, πιθανότατα θα εκπλαγείς με το πόσο μακριά μπορείς να φτάσεις σε μόλις λίγους μήνες.
Το «τέλειο σώμα δρομέα» δεν υπάρχει (sorry)
Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Έχει την δική του ζωή, το δικό του υπόβαθρο, τη μοναδική του σωματοδομή κ.λπ.
Δεν έχεις την ίδια διάπλαση, τα ίδια γονίδια ή μπορεί να μην έχεις όμοιο χρόνο εκπαίδευσης με κάποιον/α που θαυμάζεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις τις ατομικές σου δυνάμεις. Ίσως το ατού σου να είναι η αντοχή και όχι η ταχύτητα. Ίσως πάλι το χάρισμά σου να είναι η ψυχική δύναμη.
Αντί να εύχεσαι να μπορούσε το σώμα σου να κάνει αυτό που κάνει το σώμα κάποιου άλλου, ανακάλυψε τι μπορεί πραγματικά να κάνει το δικό σου.
Τρέξιμο: Ήδη κερδίζεις
Οι ελίτ αθλητές βασίζουν ολόκληρη τη ζωή τους γύρω από τον αθλητισμό. Τα πάντα—από τα γεύματά τους μέχρι τα προγράμματα ύπνου τους—είναι σχεδιασμένα για βέλτιστη απόδοση. Αυτό εννοείται πως είναι αξιέπαινο αλλά δεν σημαίνει ότι ταιριάζει σε όλους.
Κάθε προπόνηση θα πρέπει να είναι ευέλικτη και να υποστηρίζει ρεαλιστικά τις προτεραιότητές σου (π.χ. φίλοι, εργασία, οικογένεια) — όχι να είναι μια διαρκής δοκιμασία πειθαρχίας ή αξίας. Μια άκαμπτη προσέγγιση μπορεί να είναι ένδειξη μιας ανθυγιεινής σχέσης με την άσκηση συνολικά. Η ευελιξία άλλωστε είναι βασικό στοιχείο της ευεξίας μιας και η ζωή είναι απρόβλεπτη και οι ανάγκες του σώματός μας αλλάζουν καθημερινά.
Το τρέξιμο είναι πιο υγιές όταν αποτελεί μέρος μιας γεμάτης και συνδεδεμένης ζωής, όχι όταν γίνεται το κέντρο της. Αξίζει να το βιώνεις ως κάτι που πραγματικά ενδυναμώνει τη σχέση σου με τον εαυτό σου, όχι ως κάτι που σε απομακρύνει από εσένα. Επιπλέον, είναι μια προσωπική δραστηριότητα. Δεν υπάρχει σωστός ή λάθος τρόπος να το κάνεις. Αν αυτό που σε γεμίζει είναι να συναντάς φίλους για ομαδικές προπονήσεις και καφέ μετά, αυτό είναι εξίσου ok με το να κυνηγάς ένα νέο ρεκόρ.
Ίσως να μην μαζεύεις μετάλλια ή να μην ανεβάζεις ταχύτητες αστραπιαία, όμως ξέρεις ποια είναι η αλήθεια; Είσαι ήδη μπροστά από το 99% των ανθρώπων που δεν βγαίνουν καθόλου να τρέξουν… Συνδέσου ξανά με τους στόχους σου, βρες τον ρυθμό σου και απλά απόλαυσε την προσωπική σου πορεία.
*Έντυπη έκδοση ΤΑ ΝΕΑ, Ειδικό Ένθετο Τρέχω
