Είναι λογικό όταν ακούμε τη λέξη «Parkinson» να σκεφτόμαστε αμέσως τη γνωστή εκφυλιστική νόσο. Ωστόσο, η νόσος του Parkinson και ο νόμος του Parkinson δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους — το ότι μοιράζονται το ίδιο όνομα είναι απλώς μια τυχαία σύμπτωση. Η νόσος πήρε το όνομά της από τον γιατρό James Parkinson, ενώ ο νόμος οφείλει το όνομά του στον ιστορικό Cyril Northcote Parkinson.
Όσον αφορά λοιπόν το νόμο του Parkinson, μπορεί να έχετε παρατηρήσει πως μια απλή εργασία που θα έπρεπε να διαρκέσει μόνο μια ώρα, τελικά καταναλώνει ολόκληρη την ημέρα σας. Αυτό το φαινόμενο περιγράφεται μέσα από αυτό τον νόμο, αποτελώντας μια απλή αλλά ισχυρή παρατήρηση που μπορεί να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε τον χρόνο μας και βελτιώνουμε την παραγωγικότητά μας.
Νόμος του Parkinson ή αλλιώς επεκτείνοντας το διαθέσιμο χρόνο
Ο νόμος του Parkinson διατυπώθηκε το 1955 από τον Cyril Northcote Parkinson και λέει ότι η εργασία επεκτείνεται ώστε να γεμίσει όλο τον χρόνο που έχει διατεθεί για την ολοκλήρωσή της.
Όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουμε σε μια εργασία, τόσο πιο πολύπλοκη και χρονοβόρα γίνεται. Συχνά νιώθουμε ότι ο διαθέσιμος χρόνος δεν αρκεί, ακόμα κι αν στην πραγματικότητα είναι αρκετός για να ολοκληρώσουμε το task.
Αυτό το φαινόμενο δεν είναι ένας επιστημονικός νόμος, αλλά κάτι που πολλοί βλέπουν και ζουν στην καθημερινότητά τους. Αφορά το πώς δουλεύουν οι εταιρείες και οι υπηρεσίες σήμερα, αλλά και το πώς εμείς οργανώνουμε τη δουλειά και την παραγωγικότητά μας.
Ποια η σχέση του με την αναβλητικότητα;
Η βασική παγίδα του νόμου του Parkinson είναι ότι μας κάνει να αναβάλλουμε τις υποχρεώσεις μας. Όταν έχουμε πολύ χρόνο για να ολοκληρώσουμε κάτι, νιώθουμε ψευδή ασφάλεια και αφήνουμε την εργασία για την τελευταία στιγμή. Το αποτέλεσμα; Η απλή δουλειά φαίνεται ξαφνικά πολύ πιο δύσκολη και αγχωτική από ό,τι είναι στην πραγματικότητα.
Η αιτία βρίσκεται στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε τις εργασίες. Αντί να σκεφτόμαστε πόσο χρόνο πραγματικά απαιτεί μια δουλειά, επικεντρωνόμαστε στο πόσο χρόνο έχουμε διαθέσιμο.
Έτσι, αν πιστεύουμε ότι έχουμε μια ολόκληρη μέρα, το μυαλό μας υποθέτει ότι η εργασία πρέπει να πάρει όλη αυτή τη μέρα. Έτσι η εργασία επεκτείνεται, γίνεται πιο σύνθετη και χρονοβόρα, ακόμα και αν δεν είναι απαραίτητο.
Βάζοντας τέλος στην αναβλητικότητα
Η καλή είδηση είναι πως μπορούμε να «νικήσουμε» τον νόμο του Parkinson με μερικές απλές τεχνικές:
- Θέστε ρεαλιστικές προθεσμίες
Μην αφήνετε το χρόνο να σας «καταπίνει». Ορίστε συγκεκριμένα χρονικά όρια για κάθε εργασία, βασιζόμενοι σε προηγούμενες εμπειρίες.
- Γράψτε τους στόχους σας
Καταγράψτε τι πρέπει να κάνετε και παρακολουθείτε την πρόοδο. Αυτό βοηθά να παραμένετε συγκεντρωμένοι και να βλέπετε πόσο πραγματικά απομένει.
- Χρησιμοποιήστε χρονόμετρο
Ρυθμίστε ένα χρονόμετρο και προσπαθήστε να ολοκληρώσετε μια εργασία μέσα σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό δημιουργεί την αίσθηση του επείγοντος και αυξάνει την παραγωγικότητα.
- “Σπάστε” τα μεγάλα tasks σε μικρότερα
Χωρίζοντας ένα μεγάλο project σε μικρά μέρη το κάνετε πιο εύκολο, ενώ μειώνεται και το άγχος που αισθάνεστε.
- Προνοητικότητα
Όσο πιο νωρίς ξεκινάτε, τόσο πιο εύκολο θα είναι να ολοκληρώσετε την εργασία σας χωρίς άγχος.
Ο χρόνος που διαχειρίζεστε καλά είναι χρόνος που κερδίζετε για τον εαυτό και την υγεία σας
Η σωστή διαχείριση του χρόνου δεν βελτιώνει μόνο την παραγωγικότητα αλλά και την ψυχική μας υγεία. Όταν αφήνουμε τις εργασίες να συσσωρεύονται, νιώθουμε πιεσμένοι και αγχωμένοι. Αντιθέτως, η οργάνωση και ο προγραμματισμός μπορούν να μειώσουν το στρες, την ψυχική κόπωση και τις συγκρούσεις μεταξύ δουλειάς και προσωπικής ζωής.
Ο νόμος του Parkinson μας θυμίζει ότι ο χρόνος που έχουμε στη διάθεσή μας μπορεί να γίνει παγίδα που επιμηκύνει και περιπλέκει τις εργασίες μας. Η λύση βρίσκεται στο να θέτουμε όρια, να οργανώνουμε το χρόνο μας και να αναλαμβάνουμε δράση χωρίς αναβολές.
