Κάποιες φορές, όταν έρχεται η ώρα στη δουλειά να κάνουμε διάλειμμα, να ξεκουράσουμε τα μάτια μας, να τεντωθούμε ή να πιούμε λίγο νερό, μπορεί να δυσκολευόμαστε να το κάνουμε, παρότι το μυαλό και το σώμα μας μάς δείχνουν ότι το έχουμε ανάγκη. Οι επιπτώσεις που μπορεί να έχει αυτό στην υγεία μας είναι πολλές.
Η σημασία του να κάνεις διάλειμμα
Η σημασία των τακτικών διαλειμμάτων είναι μεγάλη, αλλά δεν τα εφαρμόζουμε πάντα όταν τα χρειαζόμαστε. Στο όνομα της παραγωγικότητας, συχνά καταπονούμε τον εαυτό μας περισσότερο από όσο αντέχουμε.
Μια πρόσφατη έρευνα σε Ηνωμένο Βασίλειο και Αυστραλία, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Psychology & Health, δείχνει ότι οι συμπεριφορές μας καθοδηγούνται από συνήθειες και όχι από συνειδητή πρόθεση, στο 65% των περιπτώσεων.
Όλοι ξέρουμε ότι η διατήρηση της απόδοσης μακροπρόθεσμα απαιτεί τακτική ξεκούραση, όμως η δημιουργία νέων συνηθειών και η διακοπή των παλιών απαιτεί πρόθεση, δημιουργικό όραμα και έναν συνδυασμό αποτελεσματικών εργαλείων.
Διάλειμμα και 4 τρόποι για να μην το ξεχνάμε
Παρακάτω μερικές πρακτικές που θα μπορούσαμε να υιοθετήσουμε για να μην ξεχνάμε να εφαρμόσουμε την τακτική των συχνών διαλειμμάτων, ώστε να μην καταπιέζουμε άθελά μας τον εαυτό μας και να ενισχύσουμε τη γενικότερη ευημερία μας:
1. Χρησιμοποίησε το διάλειμμα ως μέρος του ρυθμού στη διαχείριση χρόνου
Καμιά φορά, όταν βυθιζόμαστε σε μια αλυσίδα σκέψεων, δεν θέλουμε να χάσουμε τη σύνδεση με τον πολύπλοκο ιστό ιδεών που έχουμε στο μυαλό μας. Έτσι, το διάλειμμα μοιάζει με ρίσκο που δεν μπορούμε να πάρουμε.
Όμως οι παύσεις είναι κρίσιμες για τους ευρύτερους στόχους μας. Δεν είναι χρόνος για social media, αλλά για αναπροσανατολισμό και αξιολόγηση προτεραιοτήτων. Ένα διάλειμμα δημιουργεί τον «αρνητικό χώρο» που δίνει σχήμα στις ιδέες μας.
Το καλύτερο παράδειγμα μάς το δίνει η η παράδοση της κλασικής μουσικής, η οποία οργανώνει τον χρόνο γύρω από έναν παλμό, που έχει έναν ρυθμό, όπως ο χτύπος της καρδιάς. Αυτός ο παλμός, μαζί με τις παύσεις και τις σιωπές, είναι που δίνουν μορφή στη ροή.
2. Απλώς… κλείσε τα μάτια
Η σχέση μας με την οθόνη είναι αποκλειστικά οπτική, σε αντίθεση με τη φύση που ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις μας. Μπαίνουμε για κάτι συγκεκριμένο και συχνά βρισκόμαστε παγιδευμένοι σε περισσότερα. Έτσι, μία καλή ιδέα είναι να αρχίσουμε να εξασκούμαστε στο να κλείνουμε απλά τα μάτια μας πού και πού, κάτι που μοιάζει σαν να κλείνουμε στιγμιαία τον υπολογιστή.
Έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό περιοδικό Neurobiology of Learning and Memory, διαπίστωσε ότι η ξεκούραση με κλειστά μάτια βελτιώνει τις κινητικές δεξιότητες και τη μνήμη διαδικασιών, όπως για παράδειγμα αυτή που χρησιμοποιείται κατά το παίξιμο μουσικής, σχεδόν όπως ο βαθύς ύπνος. Είναι απλό και μας δείχνει πως μπορούμε να αφήσουμε για λίγο την ένταση, ακόμα και μέσα στη δραστηριότητα.
3. Η διακοπή ως ευκαιρία για ευελιξία
Συχνά καθυστερούμε το διάλειμμα για να τελειώσουμε μια λίστα ή να κλείσουμε εκκρεμότητες. Όμως το να αφήσουμε κάτι ανοιχτό μπορεί να αποφέρει καλύτερο αποτέλεσμα στο τέλος.
Αυτή η αβεβαιότητα δείχνει το φαινόμενο Zeigarnik. Τι είναι αυτό; Το να δίνουμε περισσότερη προσοχή σε ανολοκλήρωτα πράγματα. Η διακοπή, όσο χαοτική κι αν φαίνεται, ανοίγει χώρο για στροφές και δημιουργικές λύσεις.
4. Δημιούργησε μια ταυτότητα πέρα από την προσωρινή παραγωγικότητα
Η παραγωγικότητα συνδέεται με το πώς μας βλέπουν οι άλλοι και με την αίσθηση της ταυτότητας. Όμως το να «μπορεί να περιμένει» κάτι, δεν σημαίνει πάντα τεμπελιά, πολλές φορές μάλιστα είναι στρατηγική για ευελιξία και πιο ουσιαστικά αποτελέσματα.
Το πώς διαχειριζόμαστε την πίεση χρόνου, τον φόβο διακοπής και την υπερφόρτωση που δεχόμαστε από τις οθόνες επηρεάζει όχι μόνο την ποιότητα ζωής μας αλλά και την ικανότητά μας να αναλαμβάνουμε πιο φιλόδοξα έργα. Αυτό απαιτεί πολλές δεξιότητες, όπως κατανόηση πολλών επιπέδων, συναισθηματική ωριμότητα και ικανότητα να ξανασυνδεόμαστε με τον εαυτό μας, τη δουλειά μας και τον κόσμο.
Είναι στο χέρι μας το αν θα κάνουμε ένα διάλειμμα ή όχι και πότε είναι η ώρα να συμβεί αυτό, βλέπουμε τι λειτουργεί και τι όχι για μας και επαναπροσδιορίζουμε τις ανάγκες μας, αφού ως άνθρωποι έχουμε τη δυνατότητα να παρατηρούμε και να «χακάρουμε» τα ίδια μας τα μοτίβα, ώστε να προσπαθούμε δημιουργούμε ένα καλύτερο αύριο.
