Πού εντοπίζουν οι ειδικοί το πρόβλημα με το single-tasking;
Στην πράξη, λίγοι μπορούμε να αφιερώσουμε μέρες πάνω σε μια μόνο εργασία μέχρι να την τελειώσουμε. Οι περισσότερες μέθοδοι single-tasking εφαρμόζονται ως εξής: δουλεύεις σε μία εργασία για ένα διάστημα και μετά περνάς στην επόμενη, αφήνοντας την προηγούμενη μισοτελειωμένη. Για παράδειγμα, αν εργάζεσαι σε γραφείο, μπορεί να δουλεύεις ένα project που πρέπει να παραδοθεί τον επόμενο μήνα, αλλά παράλληλα πρέπει να επικοινωνείς τακτικά με πελάτες. Ένας συγγραφέας μπορεί να γράφει ένα μυθιστόρημα, αλλά πρέπει να κάνει και άλλες δουλειές για να βγάζει τα έξοδά του. Με άλλα λόγια, το single-tasking δεν σημαίνει να τελειώνεις μια εργασία και ύστερα να ξεκινάς μια άλλη. Σημαίνει να χωρίζεις τις εργασίες σε ξεχωριστά χρονικά διαστήματα και να επιστρέφεις σε κάθε μία στην κατάλληλη στιγμή. Και εδώ προκύπτει το πρόβλημα.
Όταν αφήνουμε μια εργασία ημιτελή, ο εγκέφαλός μας δεν την ξεχνά τόσο εύκολα. Το 2009, η επιστήμονας Sophie Leroy απέδειξε ότι αν ξέρεις ότι θα επιστρέψεις σε μια ημιτελή εργασία, μπορεί να προκύψει “υπόλειμμα προσοχής” (attention residue). Αυτό σημαίνει ότι ένα μέρος της προσοχής σου παραμένει κολλημένο στην προηγούμενη εργασία ενώ δουλεύεις πάνω στη νέα. Είναι σαν ένα κομμάτι του μυαλού σου να συνεχίζει να εστιάζει στην ημιτελή δουλειά και αυτό είναι ίσως το χειρότερο κομμάτι του multitasking: η διάσπαση της προσοχής δυσκολεύει τη συγκέντρωση στη νέα εργασία και τελικά μειώνει την παραγωγικότητα.
Πώς δεν θα πέσεις στην παγίδα
Νεότερες έρευνες έδειξαν ότι ένα εύκολο κόλπο μπορεί να μειώσει το υπόλειμμα προσοχής: η δημιουργία ενός “απλού σχεδίου επανεκκίνησης της εργασίας” (ready-to-resume plan). Κάθε φορά που πρέπει να αφήσεις μια εργασία ημιτελή, αφιέρωσε 1-2 λεπτά για να προγραμματίσεις πώς θα συνεχίσεις τη δουλειά όταν επιστρέψεις και την πιάσεις από εκεί που την άφησες. Γράψε μια σημείωση σε ένα post-it ή μια υπενθύμιση στο ημερολόγιό σου.
Πριν προχωρήσεις λοιπόν σε μια άλλη εργασία, σκέψου τι χρειάζεται να κάνεις στη δουλειά που αφήνεις. Για παράδειγμα, ένας συγγραφέας μπορεί να σημειώσει: “Όταν επιστρέψω στο μυθιστόρημα, θα γράψω τη σκηνή διαλόγου στο τρίτο κεφάλαιο.”
Συμπλήρωσε το “σχέδιο” με σύντομες σημειώσεις για τυχόν προβλήματα που είχες πριν σταματήσεις. Π.χ.: “Ο χαρακτήρας Χ ανήκει στη σκηνή διαλόγου;”
Τέλος, γράψε τα βήματα για την επόμενη φορά που θα συνεχίσεις την εργασία. Π.χ.: “Προχωρώ στη σκηνή δράσης.”
Το σχέδιο δεν χρειάζεται να είναι πολύ αναλυτικό, αλλά πρέπει να είναι συγκεκριμένο και γραπτό. Σκέψου το σαν σύντομες οδηγίες προς τον μελλοντικό εαυτό σου. Με το να το γράψεις, δίνεις στον εγκέφαλό σου την… άδεια να αφήσει πίσω την εργασία. Επειδή ξέρεις ότι έχεις οδηγίες που σε περιμένουν για να ξανασυγκεντρωθείς. Είναι σαν να βάζεις την εργασία στο μέλλον, αντί να την αφήνεις στη σκέψη σου.
Single-tasking: Τι να κάνεις αφού ολοκληρώσεις κάτι
Το υπόλειμμα προσοχής μπορεί να υπάρχει ακόμα και όταν έχεις τελειώσει την προηγούμενη δουλειά. Όταν ολοκληρώνεις λοιπόν μια εργασία, θα σε βοηθήσει να αφιερώσεις 1-2 λεπτά για να την αξιολογήσεις. Γράψε μια σύντομη σημείωση με ό,τι σημαντικό έμαθες που μπορεί να αξιοποιηθεί σε μελλοντικές παρόμοιες εργασίες.
Απόφυγε όσο μπορείς την πίεση χρόνου και αναπροσάρμοσε εργασίες που δεν είναι ακόμη επείγουσες, αλλά μπορεί να γίνουν. Μια ακόμα τεχνική που βοηθάει είναι να κάνεις διαλείμματα ανάμεσα στις εργασίες. Απόφυγε να σκέφτεσαι την προηγούμενη εργασία κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Τέντωσε το σώμα σου, δοκίμασε ασκήσεις αναπνοής, βγες για μια σύντομη βόλτα…
Θυμήσου: Η προσοχή σου είναι ένας πολύτιμος πόρος. Μην αφήνεις τα κομμάτια της διασκορπισμένα σε ημιτελείς δουλειές.
