Μπήκε τελικά για τα καλά ο χειμώνας απ’ ό,τι φαίνεται αλλά αυτό δεν μπορεί να μας σταματήσει από τις προγραμματισμένες μας δραστηριότητες.

Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να αναφερόμαστε στα αθλήματα/δραστηριότητες όπως σας έχω υποσχεθεί. θα ξεκινήσω από τον αρχηγό του αθλητισμού και τη βάση για όλα τα αθλήματα, το τρέξιμο.

Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα που έχει το τρέξιμο είναι ότι δεν χρειάζεται ούτε ιδιαίτερο εξοπλισμό ούτε απαραίτητα έναν ειδικό χώρο. Ας αναφερθούμε στο που, πώς, πότε και για πόσο πρέπει να τρέχει κανείς.

Ο πιο φθηνός και ευέλικτος τρόπος για να τρέξει κάποιος, είναι να βγει στον κοντινότερο δρόμο να «χαράξει» μια διαδρομή και να την ακολουθήσει. Βασική προϋπόθεση η διαδρομή να είναι ασφαλής, να μπορεί δηλαδή να τρέξει χωρίς να έχει στο νου του τον ενδεχόμενο κίνδυνο ατυχημάτων που μπορεί να προκληθούν από διερχόμενα αυτοκίνητα, να μην υπάρχουν δύσβατα σημεία και καλό θα είναι να έχει όλη η διαδρομή την ίδια κάλυψη (άσφαλτος, χώμα κλπ.) διότι άλλο παπούτσι ταιριάζει στην άσφαλτο, άλλο στο χώμα και άλλο στο βράχο. Υπάρχουν βέβαια παπούτσια που είναι «γενικής χρήσης» αλλά καλό είναι όταν καταλήξει κάποιος σε μια διαδρομή να αγοράσει τα εξειδικευμένα παπούτσια.

Για την επιλογή του τόπου όπου θα τρέχει κανείς πρωτεύοντα ρόλο παίζει η προηγούμενη φυσική κατάσταση και αν και σε τι βαθμό έχει το άτομο κάποιο πρόβλημα, όπως για παράδειγμα χτυπημένο/ταλαιπωρημένο γόνατο, πρόβλημα στη μέση (κήλη, δισκοπάθεια, τραυματισμό κλπ.). Ειδικά στην περίπτωση που μαζί με το πρόβλημα υγείας υπάρχουν και κάποια παραπάνω κιλά θα πρέπει να γίνει προσεκτική επιλογή του τόπου.

Έναν ασφαλέστατο τρόπο για τρέξιμο αποτελεί ο διάδρομος είτε στο γυμναστήριο είτε στο σπίτι. Κατά τη γνώμη μου, αν κάποιος επιλέξει να τρέχει σε διάδρομο ο σωστότερος και ασφαλέστερος τρόπος είναι το γυμναστήριο διότι όχι μόνο συνήθως οι διάδρομοι είναι ποιοτικά καλύτεροι και πιο σωστά συντηρημένοι από τους οικιακούς αλλά υπάρχει στο χώρο και γυμναστής που μπορεί να προτείνει το κατάλληλο για τον καθένα πρόγραμμα.

Για όσους επιλέγουν την ελεύθερη διαδρομή ας δούμε πόσο και πότε πρέπει να τρέχουν. Οι οδηγίες αυτές ισχύουν και γι’ αυτούς που θα πάνε στο γυμναστήριο απλά αυτοί δεν θα χρειάζεται να τις θυμούνται γιατί τους τις «επιβάλλει» ο γυμναστής. Έχουμε λοιπόν, διαλέξει διαδρομή και παπούτσι και ξέρουμε σε τι φυσική κατάσταση είμαστε και τι μας επιτρέπει ο γιατρός για το τυχόν πρόβλημα μας. Πρώτο βήμα πλέον είναι η επιλογή της ώρας. Πριν τη σωματική άσκηση πρέπει να αποφεύγεται το φαγητό γιατί επιβαρύνεται η καρδιά και μπορεί να μας προκληθεί από μια απλή αδιαθεσία (εμετός, ζαλάδα) εώς και αιφνίδιος θάνατος αν για παράδειγμα έχουμε κάποιο καρδιολογικό πρόβλημα. Εξίσου βασικό είναι να έχω την απαραίτητη ενέργεια που την κερδίζω από το φαγητό και μόνο. Άρα θεωρητικά πρέπει να έχω φάει κάτι με πολλούς υδατάνθρακες που μου εξασφαλίζουν ενέργεια που να είναι όμως παράλληλα ελαφρύ για το στομάχι και που χωνεύεται εύκολα, όπως για παράδειγμα τα μακαρόνια. Το θέμα είναι αν κάποιος τρέχει πρωί πριν πάει στη δουλειά θα πρέπει να φάει μακαρόνια; Όχι βέβαια, αλλά ένα μικρό μπολ με δημητριακά, ελαφρύ γάλα και μέλι μπορεί να μας δώσει αρκετή ενέργεια. Η δική μου πρόταση για την καλύτερη ώρα για τρέξιμο είναι μετά τη δουλειά για δύο λόγους: 1ον αναγκάζομαι να προσέξω πότε και πόσο θα φάω άρα κάνω αναγκαστικά δίαιτα χωρίς να νοιώθω πιεσμένος από κάποιο «κλειστό» πρόγραμμα και 2ον ξεδίνω από την ένταση που μου προκάλεσε η δουλειά που έκανα.

Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι ο αθλητισμός είναι εν γένει καταπόνηση του οργανισμού και εδώ λοιπόν πρέπει να μιλήσουμε για ένταση και συχνότητα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έπειτα από 8 ώρες δουλειάς ή 8 ώρες μαθήματος η σωματική κούραση δεν επιτρέπει να τρέχει κάποιος με την ίδια ένταση που θα έτρεχε το πρωί ξεκούραστος. Έτσι λοιπόν, με γνώμονα το ότι κάνω αθλητισμό και προσπαθώ να φτιάξω τη φυσική μου κατάσταση και να τονώσω το μεταβολισμό μου και όχι να χάσω κιλά τρέχοντας κάνω ένα σχέδιο να τρέχω για τουλάχιστον 30 λεπτά με ένταση 140-150 σφυγμούς το λεπτό. Υπάρχουν πολύ φθηνά όργανα, μια ζώνη στο στήθος που συνδέεται ασύρματα με ένα ρολόι που δείχνει τους σφυγμούς σας, που μπορείτε να προμηθευτείτε ώστε να μπορείτε να ελέγχετε την ένταση σας. Πάντα καλό είναι να τρέχετε με γνώμονα την ώρα και όχι την απόσταση (πάντα σε συγκεκριμένους σφυγμούς). Έτσι μπορείτε πολύ απλά να βλέπετε και την πρόοδο σας. Όταν σε μισή ώρα κάνω 2χλμ και μετά από δύο μήνες στην ίδια ώρα κάνω 2,5χλμ με ίδια ένταση, μπορώ πολύ εύκολα να βλέπω την πρόοδο μου.

Θα ήθελα να τονίσω τη μισή ώρα ως ελάχιστη για την άθληση τουλάχιστον 3 φορές την εβδομάδα. Αν μου είναι εύκολο ένα καθημερινό μισάωρο είναι ότι πρέπει χωρίς να ξεχνάω την σπουδαιότητα του γεύματος και του εξοπλισμού (παπούτσια, παγούρια νερού κλπ.) ειδικά όταν πλέον αρχίζω και αυξάνω το χρόνο της άσκησης και να δυσκολεύω τη διαδρομή (ανηφόρα, κατηφόρα, χώμα, άσφαλτος κλπ.)

Στο επόμενο άρθρο θα φιλοξενήσω έναν συνάδελφο για να μιλήσουμε για τον πόνο στη μέση κοινό πρόβλημα για πάρα πολύ κόσμο και θα το συνδυάσουμε με το τρέξιμο που ήδη αναφέραμε αλλά και με το ασφαλέστερο άθλημα στον πλανήτη όσον αφορά μυοσκελετικά και ορθοπεδικά προβλήματα, το κολύμπι.